|
Religia zapewnia optymizm i dłuższe życie - komentarze
Komentarz do artykułu: Religia zapewnia optymizm i dłuższe życie
-------------------- Religia zapewnia dłuższe życie..no nie wiem, gdy pomyślę ile ofiar od zarania dziejów pociągnął już za sobą religijny fanatyzm; ile niewinnych kobiet spalił na stosach chrześcijański kościół; o tych wszystkich, których torturami nawracano na chrześcijanizm lub po prostu mordowano w imię krzewienia wiary; o ofiarach antysemityzmu i nietolerancji wobec innych religii; o niezliczonych krwawych wojnach toczonych w imię religii; o bitych, ukamienowanych na śmierć muzułmańskich kobietach i wszystkich innych ofiarach prawa Sharia; o wyprawach krzyżowych; o tajnych spiskach, morderstwach i intrygach snutych na przestrzeni dziejów przez kolejnych papieży...to ja chyba jednak pozostanę szczęśliwą, niepalącą, niepijącą i dbającą o własne zdrowie oraz kondycje ateistką :D |
|
Cytat:
Zdrowych i Wesołych Dziadków Mrozów i Szczęśliwego Nowego Roku.:D |
Cytat:
na co dzień mieć hurysy.Nie zdziwię się kiedy przeczytam że osoby religijne mężczyźni mają więcej plemników :D i jest wśród nich więcej Noblistów:D bo się ukazał głupi artykuł w języku angielskim jakiegoś pismaka. Z badań przeprowadzonych w USA obecnie żyje 30 000 stulatków ale to zasługa stopy życiowej tych ludzi i dostępu do nowoczesnej medycyny.W Afryce osoby religijne nie chodzą do lekarza bo go nie ma nie palą papierosów bo ich nie stać mało jedzą bo na dobre odżywianie też nie mogą sobie pozwolić to jaki wniosek? |
To nie religia ale wiara pomaga w trudnych chwilach zachować optymizm życiowy.Religia,kościół to tylko ideologie i instytucje stworzone przez kler dla własnych celów.Modlitwa do Boga przynosi ulgę i przeświadcznie, że człowiek nie jest sam w tym <ludzkim stadzie>,gdzie wygrywa zawsze silniejszy na daną chwilę.To nie znaczy,że zawsze dobry!Nie na darmo przysłowie:< modli się pod figurą, a diabła ma za skórą>
|
Bardzo chciałabym wiedzieć która religia?A jeśli wszystkie to czy i np.satanizm też?Wątpliwej jakości te badania ...
|
Chodzenie ustawiczne do lekarza to nie jest objaw optymizmu, raczej nudy. Znam wiele osób, które raz w tygodniu odwiedzają różne przychodnie. Być może będą dłużej żyć, ale jak? Ciągle rozdygotani, ze coś im tam szwankuje. A ja wierzę, że jeśli będę z humorem podchodzić do życia to i zdrowie lepsze będę mieć.
Jak komu służy satanizm to niech go sobie wyznaje. Nie znam tematu to nie wiem czy wyznają go ludzie optymistyczni i zdrowi. |
Wiara w Boga pomaga w trudnych chwilach a modlitwa daje wyciszenie.Bronczyk dobrze napisał ludzie którzy podchodzą do życia z humorem są zdrowsi!!
|
Cytat:
|
Wierzę w to co widzę i czuję.
|
Cytat:
Religia oparta jest na lęku i na tym lęku rozkwita.A przetrwać może dzięki technikom indoktrynacji młodych ludzi....S.C.Hitchcock |
Witam dzisiaj z netu.Warto przeczytać.
Dziewięcioro dzieci księdza Dziewięcioro dzieci księdza Joanna Moorhead | Guardian | 22 Grudzień 2011 | Fot. Getty Images/FPM Ian Hellyer jest rzymskokatolickim księdzem, ale ma też żonę i dziewięcioro dzieci. Jest jednym z nielicznych duchownych, którzy mogą opowiadać parafianom o życiu w rodzinie na podstawie własnych doświadczeń. Jak to możliwe, skoro obowiązuje celibat? 45-letni Ian Hellyer jest rzymskokatolickim księdzem, ale daleko mu do celibatu. Jest ojcem i to w prawdziwie katolickim stylu, gdyż ma aż dziewięcioro dzieci: Clare (18 lat), Teresę (17 lat), Angelę (15 lat), Marthę (11 lat), Johna (9 lat), Luke'a (7 lat), Simeona (4 lata), Gregory'ego (2 lata) i siedmiomiesięczną Rose. Dołącz do nas na Facebooku W to przedsięwzięcie była też mocno zaangażowana jego 43-letnia żona Margaret. Przy filiżance herbaty w ich mocno zagraconym domu, Margaret przyznaje, że styl życia jej męża zaskakuje wielu ludzi. Niedawno cała grupa wiekowych katolickich pań przyglądała mu się dziwnie, kiedy w rzucającej się w oczy koloratce wprowadził do kościoła wózek z Rose przed mszą. – Na ich twarzach malowała się mieszanka radości i przerażenia – wspomina Ian. – Radość z powodu dziecka i przerażenie, ponieważ należało do mnie. Kto pyta nie błądzi - odpowiedz na pytania naszych użytkowników Jeszcze rok temu Ian był anglikańskim księdzem i mieszkał z rodziną w dużej wiktoriańskiej plebanii w hrabstwie Devon. Zarówno ich dom, jak i życie wydawały się idealne: mieli sześć sypialni i dwa wejścia na piętro. Był też olbrzymi ogród i mnóstwo przyjaciół z okolicznych wiosek. Choć ich życie wyglądało kolorowo, to wcale takie nie było. Ponieważ w głębi duszy Ian, który otrzymał anglikańskie święcenia kapłańskie w 1995 r., miał wątpliwości, czy należy do właściwego Kościoła. – Czułem się jak ryba wyjęta z wody – tłumaczy. – Kościół anglikański podejmował decyzje, które miały więcej wspólnego ze światem niż z fundamentami chrześcijaństwa. Zmieniał swoje stanowiska bez przerwy i w każdej sprawie. Odniosłem wrażenie, że podejmuje się w nim decyzje w zależności od sytuacji politycznej, a nie jak według mnie powinno być – woli Bożej. Zawsze był blisko Kościoła katolickiego, ponieważ Margaret, którą poznał na studiach na Lancaster University i poślubił 19 lat temu, jest katoliczką. Wychowują więc swoje dzieci w dwóch wyznaniach. – W niedzielę chodziliśmy na msze dwa razy: raz do kościoła Iana i raz do kościoła katolickiego – mówi Margaret. Kiedy w zeszłym roku Wielką Brytanię odwiedził papież, Hellyerowie pojechali na mszę w Birmingham, aby go wysłuchać. Jak twierdzi Ian, to wydarzenie przesądziło o wszystkim. – Tamtego dnia wszystko poukładało mi się we właściwy sposób – mówi. – Zrozumiałem, że należę do Kościoła katolickiego. W przeszłości anglikańscy księża, którzy przechodzili na katolicką wiarę, mogli być nadal kapłanami tylko wtedy, jeśli byli kawalerami. Ale w 2009 roku Watykan zmienił zasady, ustanawiając Ordynariat Personalny Matki Bożej z Walsingham, w ramach którego żyjący w związkach małżeńskich anglikańscy księża mogli otrzymać katolickie święcenia kapłańskie. W tej sytuacji odejście z anglikańskiego Kościoła stało się znacznie bardziej atrakcyjne. Ian mógł opuścić swój kościół i nadal pełnić posługę kapłańską, mimo że posiadał żonę i dzieci. Ale czy stwarzając taką możliwość Kościół katolicki nie zrobił tego samego, co Ian krytykował w Kościele anglikańskim, czyli nie zmienił zasad na takie, które mu lepiej pasują? – Dla mnie celibat jest dyscypliną, a nie fundamentalną zasadą, a ja czułem, że Kościół anglikański zmieniał właśnie te fundamentalne zasady – odpowiada Ian. – W Kościele prawosławnym, który pod względem zasad jest niezwykle bliski Kościołowi katolickiemu, duchowni posiadają żony. Celibat nie leży u podstaw wyznania w tym samym stopniu, jak na przykład zmartwychwstanie ciała lub niepokalane poczęcie. Miałem wrażenie, że te wszystkie kwestie nie są jasne dla anglikanów. Fot. Getty Images/FPM Ale przejście na katolicyzm wcale nie było łatwe. Katolickim księżom w Wielkiej Brytanii wypłaca się jedynie drobne stypendia i nie ma tam budżetu na wspieranie księży z rodzinami, nie wspominając o rodzinach z dziewięciorgiem dzieci. – Wielu naszych przyjaciół martwiło się o nas, ponieważ trudno było sobie wyobrazić, jak damy sobie radę finansowo – mówi Margaret. – Ale oboje wierzyliśmy, że to jest właściwa droga, którą Bóg chce, abyśmy poszli, więc pomyśleliśmy: ”Bóg nam pomoże”. Łatwo to powiedzieć, lecz nie łatwo przeżyć w praktyce. Wielu byłych kolegów Iana z Kościoła anglikańskiego wolało pozostać w nim do momentu, w którym podrosną ich dzieci, i Ian twierdzi, że rozumie ich motywację. Wspomina, że powiadomienie o powziętej decyzji swoich anglikańskich parafian nie było łatwe, ale większość z nich zrozumiała. – Nie miałem poczucia winy z powodu odejścia, ale byłem bardzo smutny – mówi. Pozwolono im pozostać w plebanii jeszcze przez parę miesięcy, ale z końcem lata musieli się z niej wynieść. Ian i Margaret obawiali się o to, jak to wszystko odbije się na dzieciach. – One kochały plebanię, miały w okolicy przyjaciół i nagle pojawiła się cała ta niepewność jutra – mówi Margaret. – Gdzie będziemy mieszkać? Z czego będziemy żyć? To było dla nich bardzo niepokojące. Hellyerowie zawsze żyli skromnie, jednak teraz istniała realna i przerażająca perspektywa braku pieniędzy. – Pamiętam, że chodziłem do hurtowni kupować duże ilości makaronu, mąki, ryżu i soczewicy i zastanawiałem się, na ile to wszystko nam wystarczy – mówi Ian. – W międzyczasie brzuch Margaret stawał się coraz większy, bo zbliżała się data porodu kolejnego dziecka. Wiosną 2011 roku Ian przeszedł na katolicyzm i raz w tygodniu zaczął jeździć do Londynu, aby studiować w seminarium Allen Hall w Chelsea. Ale pewnego dnia w maju nie mógł tam jechać. – Zadzwoniłem, by wyjaśnić, że moja żona właśnie rodzi – wspomina. – Nie sądzę, by w tym seminarium odebrano wiele tego typu telefonów! Kilka tygodni później Ian otrzymał święcenia w obecności nowonarodzonej Rose. Poinformowano go również, że znaleziono dla niego pracę kapelana na University of Plymouth. Co więcej, biskup miał dla niego radosną nowinę, że przy kościele w centrum Plymouth czeka na nich pięciopokojowy dom, do którego mogą się natychmiast wprowadzić. Dziś dom wypełniają dzieci, zabawki i podręczniki szkolne (Margaret uczy czworo z dzieci w domu). Ian przyznaje, że w Kościele, którego przywódcy posiadają niewielkie doświadczenie w kwestiach życia rodzinnego, ma on do zaoferowania zupełnie nową perspektywę. Ale ze skromnością odnosi się do pytania, czy takie przykłady jak jego skłonią Watykan do przemyślenia swojego stanowiska odnośnie celibatu. – Cieszę się, że mogę być dobrym przykładem na to, jak może funkcjonować małżeństwo duchownego, ale nie uważam, że moim zadaniem jest podnoszenie tej kwestii na forum Kościoła – mówi. – Ufam, że papież podejmie właściwą decyzję. Ian twierdzi, że zawsze był wdzięczny swojemu nowemu biskupowi i rektorowi seminarium za to, że uświadomili mu, komu przede wszystkim powinien być wierny. – Obaj powiedzieli mi, że bycie ojcem i mężem jest ważniejsze od bycia księdzem – mówi. Ale dodaje, że nigdy nie chciałby pomieszać ról ojca biologicznego i duchownego. – Na przykład, nie chciałbym chrzcić własnych dzieci – mówi. – W tym dniu przyjmuję rolę ojca rodziny, a nie księdza. Ich nowy dom, choć nie tak wielki jak dawna plebania, posiada pewną zaletę: drzwi z salonu prowadzą do ołtarza przylegającego kościoła. Czasami cała rodzina przechodzi przez nie i Ian odprawia mszę dla ich jedenastki. W ostatnich dniach jego myśli zaprzątają opowieści związane z Bożym Narodzeniem. – Myślę o świętym Józefie, który przeprowadził swoją rodzinę przez trudny okres i zawsze starał się postępować zgodnie z wolą Boga – mówi. – To był dla nas rok bogaty w wydarzenia, ale w końcu Bóg naprawdę nam pomógł. |
Bóg się rodzi - wersja prawdziwa bez cenzury
|
Cytat:
|
Cytat:
|
Cytat:
KK stał się ostatnio chłopcem do bicia . Kto może wali jak w bęben. Na świecie jest ok.10 000 tyś religii i wyznań Religia najczęściej jest dualistyczna , a więc wiara i kult . Często właśnie w religii, kult staje się dominujący , co powoduje /u niewierzących/negatywną ocenę całej religii i przenosi tę ocenę na wiarę . Czy religia przedłuża życie ? Mogę się wypowiedzieć tylko o tych które jako tako znam . Odnosząc się do zasad moralnych i systemu wartości, nakazów i zakazów , niektórych religii , to przestrzeganie ich na pewno chroni nasze zdrowie . Człowiek jest zwierzęciem stadnym .Źle znosi samotność .Przynależność do wspólnoty religijnej zapewnia mu towarzystwo , a niejednokrotnie i pomoc tak duchową jak i materialną . |
Wiara i religia to zupełnie inne definicje. Człowiek religijny wcale nie musi być wierzący. Zawierzenie Bogu skutkuje inną decyzyjnością człowieka.
Ktoś, kto pisuje bzdury o wojnach religijnych nie zna podstaw. To choroba na człowieka wynikająca z religijności. |
Cytat:
|
Cytat:
|
Napisała Eliza2
"Ktoś, kto pisuje bzdury o wojnach religijnych nie zna podstaw. To choroba na człowieka wynikająca z religijności." Choroba nieuleczalna? Od prześladowania pogan, przez wyprawy krzyżowe, inkwizycję, pogromy Żydów, podbój Ameryk do czasów współczesnych. W dobrym towarzystwie owoce zwycięstwa są dwa razy słodsze. Bez ironii. |
| Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 05:10. |
Powered by: vBulletin Version 3.5.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.