Życie zaczyna się po ...?
 

No właśnie jak z tym jest? W którymś z postów przeczytałem, że znaczna liczba osób w starszym wieku odczuwa pustkę, samotność i osamotnienie. Obserwując życie moich sąsiadów coraz bardziej utwierdzam się w tym przekonaniu. To przykre, jednak prawdziwe.
Niech załączone przeze mnie zdjęcie będzie zaprzeczeniem panującej opinii.

Załącznik 47475

Odważny jesteś. Jak ja rok temu zacząłem opowiadać jaki jestem szczęśliwy i jakie mam udane życie zaraz znaleźli się "dobrzy ludzie" którzy unicestwili moje marzenia pochwalenia się szczęściem. Inni co mają "doła" też dostali za swoje. Tu nie należy wyrastać ponad przeciętność. Lepiej ukryj to szczęście, bo jeszcze Cię kto urzeknie.:D :D.

Jarku nie stresuj Marcela i nie narzekaj. Wcale tak nie było, nie słuchaj Go.:icon_eek: Szczęściem należy się dzielić, ale forma i sposób opowiadania o nim (czyli o szczęściu) to zupełnie, ale to zupełnie inna bajka. Może nie trafiłeś na właściwych odbiorców? Ja powiem szczerze, lubię Twoje opowieści. :D ;) - Cz

Powiem przewrotnie... życie zaczyna sie od poczęcia :D
ale szczęśliwym można być w każdym wieku mając obok siebie odpowiedniego partnera....i chociaż my nic o szczęściu nie mówimy.... to nasze otoczenie twierdzi że " obnosimy się swoim szczęściem"...chociażby trzymając się na ulicy za ręce :)
a czy seniorom z "siwym włosem " to wypada ???

i bawić się też potrafimy....



Uploaded with ImageShack.us

Marcel to piękne móc wykrzyczec światu , ze jest się szczęsliwym....
Largetto, do dzis wzruszaja mnie nieco starsi ludzie i starsi trzymajacy sie na spacerach za ręce....

A to nasze zdjęcie ze Złotych Godów



Uploaded with ImageShack.us

Jadziu..ale podobni jestescie....złote ..Boże

Malwinko - złote to było dwa lata temu .....i oby Bozia dała jak najdłużej razem !!!!

Jadziu i tego Wam życzę..... jak najdłużej w szczęściu RAZEM....

Miałam niewątpliwą przyjemność
poznać osobiście Jadzię_G i jej męża.
Oboje wspaniali, czuje się jak bardzo
są za sobą. Cudowni ludzie. :) - Cz

[quote=marcel]No właśnie jak z tym jest? W którymś z postów przeczytałem, że znaczna liczba osób w starszym wieku odczuwa pustkę, samotność i osamotnienie. Obserwując życie moich sąsiadów coraz bardziej utwierdzam się w tym przekonaniu. To przykre, jednak prawdziwe.

Młodość może być samotna, wiek dojrzały potrzebuje innych ludzi, Samotność starszego wieku jest zawsze niszcząca i smutna. Jednak najczęściej wynika ona z niewłaściwego wyboru, niepotrzebnej rezygnacji i niewłaściwych metod postępowania. Dobre i jak najliczniejsze kontakty z innymi ludźmi to bogactwo ważniejsze niż pieniądze. Nie ma ludzi samowystarczalnych psychicznie, aby naprawdę żyć potrzebujemy innych.Ciekawośc drugiego człowieka, potrzeba kontaktu, dzielenie się emocjami. To jest zdrowe i normalne,
Ucieczka w samotność, urazy, duma, zamykanie się i pielęgnowanie w sobie złych emocji, które w samotności narastają prowadzi tylko na manowce zgorzkniałej starości.
Dlatego trzeba szukać kontaktów, szczególnie wśród ludzi o przybliżonym pokroju, Może trzeba wrócić do dawnych zerwanych przyjaźni? Poszukać domu seniora i tam dosiąść do stolika osoby, która też może podobnie czuje? A może pójść do biblioteki, do klubu parafialnego jeżeli chodzimy do kościoła,

Naprawdę jest wiele możliwości, UTW, komputer, kluby działkowców,, A może warto zweryfikować swoje stare dawno zerwane znajomości. Tylko trzeba sie otworzyć. Musimy mieć zaufanie do drugiej osoby. Nie można jałowo żyć i czekać na kres życia. Musimy sobie zdać sprawę, że mamy szansę na wspaniałą drugą młodość, gdzie już tylko chcemy a nie musimy.
NO I WIARA W TO, ŻE TO CZEGO PRAGNIEMY JEST MOŻLIWE.

Cudownie tak w miłości razem spędzić życie, tylko pogratulować

Wandziu, szczęściem powinno się dzielić, to pozytywne emocje, które się udzielają otoczeniu, a siwe włosy?- Serce ważne a nie kolor włosów.

Pewnie tak, ale już nie szukam. Ciesze się, że Tobie się podoba. Zapewne są i tacy, którym się wszystko nie podoba. Na szczęście jest funkcja, że nie muszę ich czytać ani oglądać i to jest sukces nowoczesności i możliwość wyboru.:)

Zgadzam się z Tobą , czy to chodzi o szczęście o jakim tutaj mowa , czy innym. Niestety Polacy są
w temacie- szczęście -
....................BARDZO ZAZDROŚNI.........nie znoszą jak ktoś jest szczęśliwy

Dziękuję za wsparcie. Większość tu piszących po prostu gra swoją rolę napisaną z marzeń, a jak się ktoś pojawi naprawdę szczęśliwy to scenariusz szlag trafia, bo nie wytrzymuje próby.:D :D

nie masz do końca racji Jarosławie, są tutaj ludzie szczęśliwi, nie obnoszący się swoim szczęściem , ono samo "wypływa z ich twarzy, oczu, zachowania.....promienieją.... choć wyglądają zupełnie normalnie i przeciętnie
ale jest w nich to coś.... ten błysk w oku.... i chęć podzielenia się z innymi tym dobrem .... jak pisze Jadzia...

i...wiem dobrze Jarosławie o czym piszę.....

Czyli mam rację, TU szczęście trzeba ukrywać.
Wiem dobrze largetto o czym piszę....:D

Jarosławie, dlaczego masz ukrywać swoje szczęście? Napewno milej jest przebywać w gronie ludzi szczęśliwych, którzy emanują dobrą energią,- zawsze uważam, że ''z jakim przystajesz takim się stajesz'', - ja zawsze uciekam od ludzi wiecznie płaczących, szukających dziury w całym, wciąż nieszczęśliwych. Przecież pozytywna energia przechodzi i zaraża nawet ponuraków. A zła, negatywna energia działa destrukcyjnie nie tylko na duszę , ale i ciało.

Jeżeli komuś przeszkadza czyjeś szczęście, niech zmieni miejsce pobytu, zamiast parku gdzie chodzą zakochani niech idzie na cmentarz. Tam przynajmniej pożytecznie spędzi czas.
Może wtedy więcej zrozumie i inaczej spojrzy na życie, które jeszcze ma.

Żeby to wszyscy tak myśleli. Z takim założeniem tu przyszedłem. Może dzielenie się opiniami o szczęściu miedzy kobietami jest inne niż jak o tym mówi facet? Ale nie będę się już użalał, było, minęło, ale próbował nie będę. Zbyt to było bolesne. Dziwię, się tylko, że wszyscy lub wiekszość udaje, że problemu nie ma, jak jest.To tyle ode mnie w tym temacie.