Sosna Ośmiornica
Na trasie Brody – Prszów rośnie wyjątkowe drzewo – 150-letnia sosna, posiadająca osiem konarów, które wyrastają w oryginalny i niespotykany sposób. Dzięki swojemu niezwykłemu kształtowi drzewo uznano za pomnik przyrody i uchonorowano nazwą „Sosna Ośmiornica”. Ośmiornica – pomnik przyrody Sosna mierzy 26 m wysokości, a w obwodzie ma 4,8 m. Rośnie w otoczeniu innych dorodnych sosen w pięknym, bogatym lesie. Przy drzewie zbudowano ogrodzony leśny parking. Można tu odpocząć podczas wycieczki rowerowej po okolicy. Nieco dalej znajduje się urokliwe śródleśne jeziorko Drutów. Warto również odwiedzić Ośrodek Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Jeziorach Wielkich . Dojazd Sosna „Ośmiornica” rośnie przy głównej drodze z Brodów do Tuplic, koło miejscowości Proszów, ok. 3 km od Brodów. Opis obiektu „Ośmiornica” to około 150-letnia sosna zwyczajna. Jest bardzo nietypowym pomnikiem przyrody. Pochodzenie niezwykłej formy drzewa nie jest pewne. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest zrośnięcie kilku drzew w jeden zwarty pień do około 2 m, a powyżej faliste rozgałęzienie tworu jako osiem potężnych ramion. Przyczyną niezwykłego ukształtowania mogło być także zniszczenie głównego pędu jednego drzewa, które się rozgałęziło wskutek zgryzania przez jelenia, uszkodzenia przez szkodliwe owady lub złamania przez na przykład okiść śnieżną. |
Nadleśnictwo Lubsko: Park i pałac w Brodach
Opis obiektu Pałac w Brodach – „perła Łużyc Dolnych” – istniał już za panowania tu rodu Biebersteinów (1380-1667), ale jako rezydencja wymieniony został w 1622 r. W 1680 r., a następnie w latach 1740-1749 był gruntownie przebudowany w stylu barokowym według projektu J.K. Knöffla. W roku 1758 został spalony i odbudowany w latach 1919-1920. Spalony ponownie w 1945 r. Obecnie odnowione są jedynie nawy boczne. Park przylega do zabudowy Brodów od strony zachodniej, okalając Jezioro Brodzkie. Założono go w 1680 r. jako ogród renesansowy. W XVIII w. został przebudowany na ogród barokowy (francuski), od 1741 r. – w stylu saksońskiego rokoko. Na początku XIX w. ponownie został przebudowany na park swobodny romantyczny. Pomiędzy pałacem a jeziorem znajduje się Mały Park – dawny ogród barokowy. W tej części parku znajdują się ruiny oranżerii oraz kamiennego pomnika – sarkofagu. Do jeziora przylega wyniesienie, na którym na początku XIX w. założono najmłodszą część parku – tzw. Zacisze Krystyny. Tu na najwyższym wzniesieniu powstała herbaciarnia, z której rozciągał się wspaniały widok na jezioro. Budowla popadła w ruinę przed ostatnia wojną. W parku rośnie wiele wspaniałych drzew, w tym gatunki obce, jak tulipanowiec amerykański. W jednej z bocznych naw pałacu znajduje się restauracja i hotel. Obecnie przez część parku przebiega leśna ścieżka dydaktyczna „Na Wąwozach”. |
Jeziory Wysokie
W Jeziorach Wysokich się Ośrodek Edukacji Przyrodniczo-Leśnej. Przy ośrodku rozpoczyna się i kończy ścieżka przyrodniczo-leśna. Ścieżka przebiega przez bogaty, stary las, który przed II wojną światową był parkiem spacerowym wchodzącym w skład założenia pałacowo-parkowego majątku rodziny Brülów. Z uwagi na dużą wartość przyrodniczą, las ten nie jest użytkowany gospodarczo, stanowi miejsce prac badawczych, rekreacji przyrodniczych zajęć dydaktycznych. rzeźba terenu – głębokie wąwozy i wzgórza, dochodzące do 30 m nad poziom Jeziora Brodzkiego została ukształtowana przez procesy geologiczne zachodzące podczas zlodowacenia bałtyckiego. Ścieżka (ok. 1500 m) ma charakter uniwersalny, jest wyposażona w atrakcyjne tablice edukacyjne opis również w języku niemieckim). Dla najmłodszych dzieci i osób niepełnosprawnych można wybrać wersję spacerową (ok. 800 m). Każda wersja ścieżki zaczyna się i kończy przy Ośrodku Edukacji Przyrodniczo – Leśnej w Jeziorach Wysokich, gdzie można zwiedzić sale wystawowe: (hodowla lasu, ochrona lasu, ochrona przyrody, użytkowanie lasu, kulturotwórcza rola lasu) wspiąć się na taras widokowy murowanej wieży przeciwpożarowo-widokowej. |
Powiat Żarski
Atrakcje turystyczne
- ślady dziedzictwa dawnej kultury Łużyczan zamieszkujących tereny dzisiejszego powiatu, Park Łęknicko-Mużakowski, wiele zabytków Lubska i Żar. POWIAT ŻARSKI położony jest w południowo-zachodniej części województwa lubuskiego na Wysoczyźnie Żarskiej, przy granicy polsko-niemieckiej na Nysie Łużyckiej. Powiat skupia 10 gmin i jest jednym z największych na terenie województwa lubuskiego. W skład powiatu wchodzą dwie gminy miejskie: Żary i Łęknica; dwie gminy miejsko-wiejskie: Lubsko i Jasień; sześć gmin wiejskich: Brody, Lipinki Łużyckie, Przewóz, Trzebiel Tuplice, Żary. Stolicą powiatu jest oczywiście miasto Żary Ratusz w Żarach |
Jednym z atutów stanowiącym bazę do rozwoju
turystyki są lasy, które zajmują przeszło połowę obszaru powiatu. Niewątpliwą atrakcją jest największy w Europie zabytkowy Park Mużakowski będący przykładem mistrzostwa sztuki ogrodniczej, jak również największa na świecie morena czołowa, na bazie której utworzono Park Krajobrazowy Łuk Mużakowa. Na terenie powiatu znajdują się cztery rezerwaty przyrody, parki, pomniki, szlaki turystyczne piesze i rowerowe. Nie brakuje zabytków architektury. Ławeczka Geoga Filipa Telemana |
Dzis w tvn słyszałam o Waszych winnicach i pysznych białych winach....opowiedz cos więcej..moze pokaż...
|
Witam Cię Malwinko
Cytat:
Malwinko opowiem po kolei o wszystkim , naprawdę jest wiele tematów. Szkoda że nawala serwer gdzie mam slajdziki z winobrania bo już bym wstawiła linki ale sprawdziłam i nie otwiera się . Przygotuję temat o winnicach w najbliższych dniach Malwinko.Pozdrawiam :) |
Helenko teraz przypomniałam sobie zdjęcia o winobraniu na slajdzikach -szkoda że nie otwiera się
gratuluję pomysłu na ciekawy i pouczający wątek chętnie będę sledzić i czytać o tym regionie Polski |
Witaj Eniu
Cytat:
Eniu cieszę się że wątek już ma zainteresowanie wśród naszych userów ,właśnie chciałam dla wkleić linki ze slajdzików winobraniowych ale jak sama wiesz ostatnio są problemy z tym serwerem a szkoda . |
Miasto i gmina Lubsko
Miasto i Gmina Lubsko
leżą w przepięknej południowo - zachodniej części województwa Lubuskiego, zajmując łącznie obszar 18.240 ha. Malownicze usytuowanie miasta, liczne tereny zielone dają wytchnienie oraz przynoszą spokój oraz ukojenie od pędzącej rzeczywistości wielkich aglomeracji miejskich. Dodatkowo dogodne położenie w sieci komunikacyjnej, na skrzyżowaniu dróg Zielona Góra - Zasieki – Forst i Żary – Gubin, w niedalekiej odległości od przejść granicznych w Olszynie, Gubinie i Gubinku oraz Zasiekach, to dodatkowy atut, który sprawia, że samo miasto jak i jego okolice są celem częstych wycieczek i „wypadów” weekendowych nie tylko mieszkańców naszego województwa ale także turystów z innych części kraju oraz zagranicy, którzy doceniają spokój i walory przyrodnicze gminy oraz gościnność jej mieszkańców. |
Zabytki w Lubsku:
Na terenie miasta znajdują się zabytki od klasy I do IV. Reprezentantami tej ostatniej są kamieniczki mieszczańskie z okresu XVIII i XIX stulecia. KOŚCIÓŁ pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny Stanowi on najstarszą budowlę sakralną miasta. Najwcześniejsza wzmianka dokumentalna pochodzi z 1315 roku. W dokumencie tym jednakże mówi się o fundacji z 1289 roku. Dowodzi to, że budowla była przekazana w II połowie XIII wieku. Źródła staroniemieckie donoszą, że kościół „stał już w roku 1106, gdy miasto otrzymało pierwszy przywilej od Margrabiego Łużyckiego”. W dniu 13 lipca 1496r. wybuchł w Lubsku wielki pożar, który objął swoim zasięgiem również gmach kościoła. Spłonął dach i wnętrze. Pozostały tylko mury. Odbudowa trwała 20 lat. W 1589 roku rozbudowano wieżę oraz wykonano nowy ołtarz. W 1795 roku aptekarz Sternberg polecił wybudować nowy chór do podarowanych przez niego organów. Na uwagę zasługuje ołtarz główny, ambona i chrzcielnica. Z przebudowy dokonanej na przełomie XV i XVI wieku pochodzą również główne elementy zewnętrznej architektury kościoła. Należy do nich przede wszystkim bogaty szczyt wschodniej elewacji, schodkowy, dekorowany prostokątnymi, dzielonymi krzyżowo blendami, zwieńczony sterczynami i sygnaturką. Późnogotyckiej formie szczytu odpowiadają również szeroko wykrojone ostrołukowe okna oraz iglica wieńcząca XIII – wieczną wieżę. Do renesansu natomiast odnieść już trzeba założoną na wieży attykę. |
RATUSZ w Lubsku
Twórcą tej renesansowej budowli, wzniesionej w latach 1580 – 1582, jest włoski architekt Antonio Alberi. Ratusz założony na planie prostokąta, odznacza się szlachetną, właściwą renesansowi prostotą bryły o dwuspadowym dachu, ujętym z czterech stron wolutowymi szczytami i frontonami. Horyzontalne podziały finezyjnie wykrojonych falistych szczytów kontrastują ze wschodnią elewacją stojącego opodal kościoła o silnej artykulacji wertykalnej, tworząc jedyną swego rodzaju, niezwykle ekspresyjną grupę architektoniczną. |
Cytat:
Specjalnie na życzenie Malwiny napiszę coś na temat winnic zielonogórskich. Zielona Góra Winorośl zaczęto uprawiać w okolicach Zielonej Góry już w XIV w. W 1828 r. powstała wytwórnia Gremplera produkująca wina gronowe białe i czerwone. Byli też drobni wytwórcy, wykorzystujący zbiory ze swoich winnic. W okresie międzywojennym w Zielonej Górze istniało kilkadziesiąt winiarni serwujących miejscowe wyroby. Jesienią, po zbiorach, zielonogórscy mieszczanie hucznie świętowali udane zbiory. Tradycję tę kultywowano w czasach PRL-u, choć winnice dość szybko zostały zlikwidowane, a upaństwowiona wytwórnia win produkowała wino z... jabłek. Po 1990 r. rozpoczęto, w niewielkim zakresie, odtwarzanie winnic, ale Święto Winobrania nabrało rozmachu i należy obecnie do największych wydarzeń w regionie. Towarzyszą mu imprezy muzyczne, taneczne, filmowe i sportowe. Prawdziwą winnicę można oglądać na wschód od starego centrum Zielonej Góry. Odtworzono ją na południowych stokach Winnego Wzgórza opadającego ku ul. Wrocławskiej. Na jego szczycie stoi Domek Winiarza z pierwszej połowy XIX w., z dostawioną doń Palmiarnią o nowoczesnej konstrukcji. W szklanym wnętrzu rośnie tropikalna roślinność. Z tarasów widokowych można popatrzeć na winnicę i rozpościerające się dokoła miasto. Wszelkich informacji na temat tradycji winiarskich okolic Zielonej Góry można zasięgnąć w jedynym w Polsce Muzeum Wina, będącym częścią Muzeum Ziemi Lubuskiej. Fachowo przedstawiono w nim dzieje trunku, tajniki uprawy winorośli oraz sposoby wytwarzania wina - nie tylko przemysłowe. Są tu także pamiątki winiarskiej przeszłości regionu, kolekcja pięknych szkieł (pite z nich wino na pewno lepiej smakuje) W salach muzeum odbywają się spotkania winiarzy, podczas których można popróbować darów ich winnic. |
|
Zabytki Lubska cd.
Dziś wracam do dalszego przedstawiania
zabytków w Lubsku. Do tematu winnic jeszcze powrócę w późniejszym terminie. Wieża Pachołków Miejskich To najstarsza budowla, która zachowała się bez zmian formy. Pochodzi ona z XV wieku, gdy umacniano fortyfikacje miejskie, rozbudowując system urządzeń przybramnych. Zbudowana jest z cegły, założona na planie koła i posiada siedem kondygnacji. Dnia 5 października 1350 roku z wieży tej strażnik zobaczył posłańca Margrabiego Brandenburskiego i Łużyckiego Ludwika Starszego, który przywiózł miastu przywilej pozwalający na budowę młyna. W 1834 roku do wieży przeniesiono z ratusza więzienie. Miasto otrzymało wówczas Sąd Miejski i Rejonowy. Prawdopodobnie powstała w tym okresie nazwa Wieża Pachołków. Wieża Pachołków nazywana jest również Wieżą Bramy Żarskiej .Mimo położenia miasta nad rzeką Lubszą, już w XIII w. istniał system obronny składający się z wałów ziemnych, palisady, fosy i drewnianych bram, o czym wspomina przywilej z 1283r. W obręb tych umocnień włączony był także zamek. W XIV w. poszerzając obszar fortyfikacji, zmieniono drewnianą palisadę na mur z kamienia polnego wzmacniając go 16-ma basztami i dwoma furtami. U wylotu dróg wzniesiono bramy: Gubińską na styku dzisiejszej ul. Krakowskie Przedmieście z ul. E. Plater i bramę Żarską przy ul Kopernika. Pod k. XV w. wzmocniono fortyfikacje wznosząc między innymi basztę bramy Żarskiej. Od XVII w. średniowieczne mury tracą swoją funkcję i popadają w ruinę. Od 1832r stopniowo zaczęto je rozbierać na materiał budowlany, zachowując jedynie bramę Żarską. W latach 20-30 XX w. do wieży dobudowano budynek mieszkalny wymieniając drewniane stropy wieży na żelbetowe |
Zamek w Lubsku
Położony jest w północno – zachodnim rejonie miasta,
Czas powstania zamku, który wzniesiony został na miejscu wcześniejszego grodu, nie jest znany. Brak na ten temat przekazów źródłowych. Pierwsza udokumentowana wiadomość o zamku pochodzi dopiero z roku 1588 i wiąże się z nabyciem go przez rodzinę Kotwiczów, która władała nim i miastem do lat trzydziestych XVIII wieku. Kolejnym właścicielem był możny ród Bredelów. Wiadomym jest także, że zamek przebudowany został w końcu XVI wieku i ponownie około 1737 roku. Nie ulega wątpliwości, że zamek istniał już w średniowieczu. Istnienie gotyckich reliktów ujawnia analiza planu obecnego obiektu. Obecnie w zamku znajduje się Dom Pomocy Społecznej . |
ciekawa jest historia Wieży Pachołków Miejskich
/ile to zabytkowych budowli rozbierano przeznaczając na materiał budowlany ,znamy to niestety/ ale ta wieża została zachowana |
Kościół pw.Najświętszego Serca Pana Jezusa
|
Cytat:
Eniu zachowała się w dobrym stanie , kiedyś w budynku przyległym do wieży był Miejski Komisariat Milicji. Obecnie po kapitalnym remoncie służy wielu stowarzyszeniom,jest również miejska galeria sztuki malarskiej. Zapraszam do obejrzenia tego filmiku http://www.youtube.com/watch?v=7tfi0jdVsd4 |
Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 05:30. |
Powered by: vBulletin Version 3.5.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.