[kpwalski]

Kiedy wszyscy spali w nocy
postanowił wiatr po psocić,
się dogadał z chmurka białą
która właśnie przepływała
-sypnij chmurko coś dla ludzi
zanim który się obudzi,
niech zobaczą juro rano,
że już znowu napadało.
Tu nadleciał mróz brodaty,
co ze szronu nosił szaty:
-Jak już padać, to porządnie,
niechaj w śniegu świat ugrzęźnie.
Padaj chmurko, tak bez gadki,
a ja z deszczu zrobię płatki,
jak weźmiemy się do rana
będzie śniegu po kolana.
Tańczy wiatr, mróz przytupuje,
chmurka też nie leniuchuje,
a, że spory miała brzuszek
więc noc cała sypał puszek.
Rano kiedy dzieci wstały
świat od śniegu błyszczał biały
więc wspaniałą frajdę mieli,
chociaż starsi marznąc klęli.
Kp.