Leśna oaza
Tam gdzie wpleciona nasza historia
z cudownych zdarzeń, z powiewem wiosny,
gdzie jest prześniona twoja i moja
-nasza przygoda, dla nas najdroższa.
Gdzie nam jedynie, kwitły konwalie,
a las pod nogi słał ściółkę złotą,
świerki i sosny chroniąc woalem
rozpościerały z gałęzi sploty...
Tam było cudo dla nas stworzone
utkane w zieleń, drżące na wietrze,
każde z gałązek, tak wyrzeźbione,
jak żaden rzeźbiarz nie tworzył jeszcze.
Widzę ten pejzaż, gdy zamknę oczy,
choć przeminęły wzruszenia chwile
i tylko zieleń z poszumem ciszy
z mego wspomnienia już nie odpłynie.
Ale czy warto wracać, gdzie niebo
nam się otwarło na naszej ziemi?
Znajdę tam cząstkę życia mojego,
czy tylko obszar szarej przestrzeni?
Kp.
|