[kryba]

Zimowy poranek

Ranek szary i taki ciężki powiesił sen
niezapomniany jeszcze na szczycie łóżka.
Splątanych na poduszce kilka włosów, jak len
i chaotycznych myśli - śpi zwinięta smużka.

Okna oddychają szarością zza firan
nieśmiało sącząc różowego świtu zorze.
Szumi na wietrze, ku chwale dnia - dytyramb,
obok w poranek wtulona - bezlistna brzoza.

Wszystko toczy się ospale, jak gdyby samo
złodziejaszka snów - enigmatyczną ścieżką.
Kropla po kropli światła - lukruje szarość,
noc zimową spychając we wczorajszą przeszłość.

Na dzień dobry otworzył chmur śniegowe wieko,
jeszcze w filiżance kawy pokłada nadzieje.
Z garnka niepostrzeżenie cicho kipi mleko,
zaczynając prozę dnia...już dnieje...już... dnieje!

/Szydzik Zofia/
.......:::::::: ⭐ ::::::::........
»❤️«Niech do głębi Twej duszy dociera jak najwięcej ciepła,
uśmiechu, dobroci i bliskości przyjaznych kochanych serc.
Miłego piątku oraz weekendu.
Chwil wypełnionych słońcem i radością..
Ciepło w pozdrowieniach ślę Tobie Gjotko »❤️«