[gjotka]

Dobranoc Krybo



dobranoc (styczniowe)

opuścił czas czarne powieki
kolejny dzień już odchodzi
nawet wiatr ucichł a od rzeki
mgieł biały tuman się unosi

świat wpada w czarną dziurę nocy
w mrocznych czeluściach ginie ziemia

czas niestrudzenie naprzód kroczy
ze światłem wraz gaśnie nadzieja

styczniowe noce zbyt długie chłodne
lecz czasu dość by wiosnę wyśnić
mgły otulają drzewa za oknem
sypie śnieg biały...
jak kwiaty wiśni

szarobury

Wiosennych snów życzę