Przeczytałam książkę, jedynym tchem. Trudno nawet skomentować zycie kobiety, które zaczęło się we wczesnym dzieciństwie od traumatycznego pobytu w Oświęcimiu, w obozie o warunkach które zrozumieć może tylko ktoś kto sam ten obóz przeżył lub stracił w nim najbliższych. Prawie dwa miliony istnień ludzkich przeszło przez kominy Oświęcimia, a mała dziewczynka była naocznym świadkiem straszliwych wydarzeń. Bohaterka przeżyła, została cudem odnaleziona przez rodziców, których tez obóz zmienił co bardzo źle wpłynęło na dalsze kontakty rodzinne. Młodziutka Basia rozpoczyna samotną wędrówkę przez zycie, ucząc się, studiując, pracując i cały czas szukając uniwersalnego szczęścia w zyciu jakie daje bliskość kochanego mężczyzny i własnej rodziny. Nie będę tutaj streszczać tej fascynującej opowieści, mogę jedynie prosić autorkę o kolejne tomy, czekam na dalszy ciąg.