To też tu pasuje.
Jonasz Kofta
W moim domu
Tyle lat jesteśmy razem, miła, wybacz,
Ale wszystko tak jak trzeba chyba nie jest,
Gdy musimy się codziennie przekonywać,
Że ty dla mnie, ja dla ciebie, istniejemy.
Przecież nie mam żadnej innej poza tobą
I mieć nie chcę, tyś jest wieczna i jedyna.
Naszym sercom zagroziła, tak jak słowem
Niedokrwistość, zniechęcenie i rutyna
To normalne, że chcesz mieć nareszcie spokój,
A na wiosnę grządki zasiać i zagrabić,
Ale wiesz, bywają różne pory roku,
A tak życia jak tapczana nie ustawisz.
Kiedy niebo nad głowami ciąży chmurnie,
Twoje oczy wciąż mnie śledzą niespokojnie.
Ja dla ciebie chyba chyba zawsze byłem durniem,
Co nic nie wie, nic nie czuje, nic nie pojmie.
Nie ma takiej gorzkiej prawdy, moja miła,
Która dla mnie byłoby nie do zniesienia.
Jeśli rzecz nam jaka serca podzieliła,
To naiwne i tchórzliwe przemilczenia.
Póki czas, lepiej otwarcie ze mną pomów,
Zanim w złości lepszy numer ci wykręcę.
Chyba prawo mam, by w moim własnym domu
Więcej w oczy mi patrzono, mniej na ręce.
Wiem na pewno, że ze sobą zostaniemy,
Chociaż życie nam układa się nieprosto.
Nie możemy rozstać się trzasnąwszy drzwiami
Moja miła, moja droga,
Moja Polsko
|