Kościelniki położone są ok 20 km od Rynku krakowskiego.
W 1381 jako właściciel Kościelnik występuje Johannes (Jan) Guth heres de Kosczelnik. Od końca lat 80-tych XIV i w ciągu XV dobra te należą do gałęzi rodu Odrowążów piszących się "z Białaczewa", którzy imienia Stras używali jako przydomka.
Od początku XVII majątek był w posiadaniu Stanisława Lubomirskiego, pana na Nowym Wiśniczu, wojewody ruskiego i krakowskiego, wielkiego mecenasa sztuki.
Kolejni właściciele: Stefan Morstin, Lanckorońscy, Dembińscy, Wodziński Eliasz i jego matka - dokonują przebudowy zamku, parku.
Wodziccy przeprowadzili w 1933 roku ostatnią gruntowną restaurację wnętrz. Sprowadzili część wyposażenia z innych swoich rezydencji i przekazali Ossolineum lwowskiemu większą część jednego z największych archiwów prywatnych w ówczesnej Polsce. W 1944 po upadku Powstania Warszawskiego, Wodziccy udostępnili pałac uchodźcom. Zorganizowano tam szpital dla przywiezionych ze stolicy rannych i chorych.
Stefan Wodzicki, ostatni z przedwojennych właścicieli, wraz ze swą żoną Zofią, przynaglony nadciągającymi oddziałami Armii Czerwonej, zabrawszy na dwie ciężarówki co cenniejsze pamiątki, dokumenty i dzieła sztuki oraz książki, zdecydował się opuścić rodzinne gniazdo w końcu stycznia 1945 roku.
Opuszczony pałac podlegał dewastacji -oficyna zachodnia spalona, nie przetrwały piece i kominki, boazerie, sufity zwierciadlane i dekoracje kamieniarskie oraz polichromie ścienne. Z upływem czasu wyrwano obramowania okienne i framugi, parkiety, wybito resztki szyb i zabrano wszystko, co mogło się wydać użyteczne.
Do tego stanu przyczynił się kilkumiesięczny pobyt wojsk radzieckich, potem przypadkowi lokatorzy i zmieniający się często instytucjonalni właściciele.
Wiele lat trwały starania czynione przez rodzinę jak i wiele przyjaznych osób, o oddanie ośrodka dóbr kościelnickich spadkobiercom przedwojennych właścicieli.
W 1998 r., zwrócono Kościelniki Wodzickim. Na mocy umowy rodzinnej zadania odbudowy pałacu i zdewastowanego parku, odtworzenia dawnego ducha miejsca, podjął się obecny właściciel, architekt rewaloryzacji Iwo Nowina Konopka wraz z żoną Zofią z Weissów, historykiem sztuki. Od 2000 roku jest z wielkim trudem odbudowywany.
