Podzielam podziw Ansty, wiersz i ilustracje trafiają prosto w serce. Każdy kto zna polską wieś od środka powtórzy te słowa;
"ja nie zamarzę o dalekich lądach,
o egzotycznych barwach rajskich kwiatów.
ja tutaj - na bosaka, bez schylania głowy
zaglądam sobie w oczy bez zdumienia świata."
To jest prawdziwe i piękne. Dziękuję Eniu60.
