[kryba]

Popatrz
spójrz na te brzozy wiotkie smukłe
gdy słońce ich korony pieści
kwiecień je ubrał w nowe suknie
jak w liściach wiatr się rozszeleścił

w chłodzie poranka mgły mlecznobiałe
jak deszcz obsypią trawy rosą
wstające słonce rozespane
rozpali blaskiem łąkę złoto

posłuchaj ptaków tuż przed brzaskiem
gdy świt roztapia krawędź nocy
księżyc już zasnął wszystkie gwiazdy
też mrużą sennie blade oczy

posłuchaj popatrz i bądź blisko
gdy wiosna budzi dzień tak pięknie
a swoją twarz do mojej przysuń
i pozwól trzymać się za rękę.
/A.Szarobury/