[kryba]

Bolesław Leśmian – „Wiosna”

Młode jeszcze gałęzie tężą się pokrótce
W zielonej, pniom dla znaku przydanej obwódce.

Kwiaty, kształt swój półsennie zgadując zawczasu,
Nikłym pąkiem wkraczają w nieznaną głąb lasu.

W dali – postrach na wróble przesadnie rękaty
Z zeszłorocznym rozpędem chyli się we światy,
Jakby chciał paść w ramiona pobliskiej cierpiałki,
Co naprzeciw cień w skrócie rzuca w piasek miałki.

W obłoku – obłok drugi napuszyście płonie.
Wróbel łeb zaprzepaszcza w swych skrzydeł osłonie,
jak gdyby nasłuchiwał, co mu dzwoni w sercuś
świat, zda się, dziś nam nastał, a na pola szczercu,
Gdzie zieleń swym wyrojem omgliła rozłogi,
Bocian, pod prostym kątem załamując nogi
I dziób dzierżąc wzdłuż piersi dogodnie, jak cybuch,
Kroczy donikąd, w słońca zapatrzony wybuch,
Co skrzy się, że go okiem zgarnąć niepodobna,
We wszystkich rosach naraz i w każdej z osobna.

🌞
Bolesław Leśmian - znany jako autor niezwykłych erotyków.
Wykreował współczesny język miłosny polskiej poezji.
Na potrzeby wierszy stworzył wiele neologizmów, które określa się mianem leśmianizmów.
Przez współczesnych był zupełnie niedoceniany.
Dla czytelników i krytyki problemem był używany przez Leśmiana język.
Według niektórych "psuł" on język polski.
Prawicowi krytycy uważali, że być może ma to związek z jego żydowskim pochodzeniem.
Lewica zaś zarzucała mu brak zaangażowania w sprawy społeczne i oderwanie od życia.
- Trudno przyporządkować Leśmiana do jednej epoki poetyckiej.
Jego utwory stały się znane szerszemu gronu dopiero po Jego śmierci.
Apogeum zainteresowania jego wierszami przypadło na lata 60. i 70. XX wieku.
- Leśmian jest wyjątkowy i niepowtarzalny, nie da się go porównać z nikim innym.
- Dla Leśmiana cała natura to jeden wielki akt miłości.

Na uniwersytecie w Austin w USA znajdują się rękopisy Leśmiana,
które jego żona i matka uratowały z Powstania Warszawskiego.
Badając rękopisy, będzie można zobaczyć, jak przebiegał proces twórczy Leśmiana.
– Leśmian przywracał do życia słowa, które zanikały.
Do niedawna wielu badaczy uważało, że to neologizmy,
ale w trakcie badań okazało się, że to staropolskie słowa.
Leśmian bardzo dbał o język. Miał poczucie jego wagi i autonomiczności.

- Najciekawsze w języku Leśmiana jest to, co dzieje się pomiędzy słowami.
Wprowadził je w nowe związki frazeologiczne.
🌞
Miłego popołudnia Gjotko - pozdrawiam.