I ja coś przynoszę.....
To wiersze ludowej poetki z Dydni Krystyny Hardulak - Pobidyńskiej.....
"Nadzieja"
Tutaj wśród drzew między kwiatami
Stała zajęta swymi myślami.
I tak dumając nawet nie wiedziała
Że ze swoją troską sama pozostała.
Nie miała ona ani siostry, ani przyjaciółki
Więc przyszła się poskarżyć do siostry rzeczółki.
Ona jedna wysłucha jej skargi i żale
Ona jej nie okłamie jej serca nie skale.
A miała ona co skarżyć, bo ktoś zranił serce
Odjeżdżając daleko, nie wracając więcej.
Z tego powodu czuła się osamotniona
Z żalu chciała się rzucić w przyjaciółki ramiona.
Lecz że rzeczółka - jej przyjaciel stary
Wpierw musiała poznać jej ciche zamiary
Tak do niej szepcze – tak słodka przemawia
Że z nadzieją w sercu do domu odprawia.
(14.VI.1952 r.)
"Brzoza"
Hen tam nad stawem w dali
Przegląda się cichej fali
Samotna brzoza ta
Słucha jak żabia orkiestra gra.
Fala, ta fala srebrzysta
Ach jaka piękna, przejrzysta
Tam słyszy brzoza żab granie
To ich tajemnicze rechotanie.
Pięknie, to pięknie wygląda
Z ciekawością na nich spogląda
I tak się chyli, tak się kołysze
I cicho szepcze – ach słyszę, słyszę.
(02.V.1952 r.)
"Z mej młodości"
W cichej małej dolinie
Gdzie sobie strumień płynie.
Tam są miłe wspomnienia
I smutku wielkie ukojenia.
Tam często bywałam w młodości
Pod dębem siadałam z radości.
Ile tam było przepięknych kwiatów
Tyle uroku ile śpiewających ptaków.
Lubiłam śpiewać, godzinami siedzieć
Wszystko zapomnieć, o niczym nie wiedzieć.
Do dziś pamiętam te samotne chwile
Wiele lat temu spędzonych tak mile.
Dzisiaj wspominam i to wszystko widzę
I nigdy się tych myśli nie wstydzę.
Są to wspomnienia z lat mojej młodości
Obrazy z marzeń z uwiędłej miłości.
Takich obrazów jest dużo, niemało
I tylko tyle na dziś pozostało.
By się otrząsnąć z tego odrętwienia
Nie okazać smutku i swego cierpienia.
Do rzeczywistości trzeba powrócić
By nie myśleć i się nie smucić.
Niczego już nie ma z lat mojej młodości
Tylko wspomnienia na znak mej starości.
(07.06.2004 r.)