[kpwalski]

Za późno na żal za rozkwitem
ogrodów, co zgasły po mrozie.
Choć słońce ogrzało ze świtem,
ożywić je przecież nie może.

Nie wskrzesisz brzęczenia świerszczyka,
co zasnął pod białą pościelą,
ucichła wieczorna muzyka
i szron go otulił już bielą.

Lecz złocą się dęby i brzozy
zielono-brązowym odcieniem
i dywan się liści rozłożył
pod mokrym drzew rozgałęzieniem.

A ja idąc wśród drzew szpaleru
gdzie w górze blask nieba się mieni
wplątany w błyszczące kolory,
podziwiam odmienność w jesieni.

Myśl jednak mi wciąż przypomina,
że wiatr wkrótce liście pozmiata,
że wkrótce nadejdzie już zima.
I wtedy tak szkodami lata.

Choć cieszą purpury na drzewach
którymi się jesień już złoci,
to patrzę bezwiednie do nieba,
czy jeszcze skowronek świergocze?
Kp.
Wkrótce zima.

Dziękuję Dorotko, za ,,Dobry Sen"-ładny.
Znów na tej stronie znalazłem wiele piękności do przeczytania. Bardzo dziękuję!