[gjotka]

We wrześniu

wszystko się stanie
w swoim czasie

nawet to że spruje się lato
nicią srebrną snując się polem
słoneczników ( polem tysiąca słońc )

nie śpiesz się
nie zwijaj nici zbyt prędko
wszystko posypie się złotem za wcześnie
opadną jarzębin paciorki i ściągniesz nostalgię
jesienną dzwoniącą o parapet kroplą kryształu

a wrzesień...
wrzesień musi zdążyć
wybrzmieć się cykadą
rozlać się jeziorami wrzosów
by ruszyć w dal zamglono-złotą
musi dojrzeć niczym śliwa
zanim spłonie w winobluszczach i klonach
by ulecieć wraz z zapachem
rozkładu

Zofia Szydzik

Stanisławie