[zCentrum]

Zdaniem Stefana Maciejewskiego ewolucję wsi Zakopane „w duże letnisko i uzdrowisko wyznaczają lata 1873 do 1885 – czyli od założenia Towarzystwa Tatrzańskiego po uznanie Zakopanego uzdrowiskiem.” Władze i aktywiści Towarzystwa angażowali się w rozwoju cywilizacyjnym i kulturalnym miejscowości, głównie mając na celu ułatwienie pobytu przybyszom coraz liczniej wypoczywającym w Zakopanem, którzy przyjeżdżali tu także dla walorów klimatycznych i leczniczych.
Wyraźnie wypowiada to Prezes Mieczysław hr. Rey w wygłoszonym w dniu 31 Maja 1874 roku zagajeniu
Pierwszego walnego Zgromadzenia Towarzystwa Tatrzańskiego; „Witając Szanownych Panów, mam zaszczyt zagaić pierwsze walne posiedzenie Członków Towarzystwa Tatrzańskiego. Widząc po większej części w rękach szanownych panów statut naszego Towarzystwa, określający cel tegoż, sądzę, że jest on znanym Szanownemu Zgromadzeniu.
Cel ten da się określić dwoma słowami: pożytek i przyjemność. Pożytek dla kraju, dla umiejętności, w badaniu - ile siły Towarzystwa pozwolą - i w niesieniu pomocy w badaniach przyrodniczych tych skarbów, które przyroda złożyła w łonie gór naszych. Przyjemność w rozszerzaniu wśród naszej spółeczności zamiłowania do alpejskiej przyrody, w ułatwianiu przystępu do rdzenia gór podróżnikom w Tatry, w ulepszeniu komunikacyj, w wytworzeniu możebnych wygód, bez których góry nasze, mimo swego uroku, wielu odstręczać nie przestaną.”

Towarzystwo do roku 1914 było przede wszystkim organizacją elitarnych zwolenników górskiej turystyki.

Książkę kończy zaproszenie do zwiedzania Zakopanego, co ułatwiają informacje w mini przewodniku;
„Spacerkiem po mieście.