[Bachorek]

Kazimierz Przerwa Tetmajer - Melodia mgieł nocnych [Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym]




Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie,

Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie…

Okręcajmy się wstęgą naokoło księżyca,

Co nam ciała przezrocze tęczą blasków nasyca,

I wchłaniajmy potoków szmer, co toną w jeziorze,

I limb szumy powiewne i w smrekowym szept borze,

Pijmy kwiatów woń rzeźwą, co na zboczach gór kwitną,

Dźwięczne, barwne i wonne, w głąb wzlatujmy błękitną.

Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie,

Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie…

Oto gwiazdę, co spada, lećmy chwycić w ramiona,

Lećmy, lećmy ją żegnać, zanim spadnie i skona,

Puchem z mlecza się bawmy i ćmy błoną przezroczą,

I sów pierzem puszystym, co w powietrzu krąg toczą,

Nietoperza ścigajmy, co po cichu tak leci,

Jak my same, i w nikłe oplatajmy go sieci,

Z szczytu na szczyt przerzućmy się jak mosty wiszące,

Gwiazd promienie przybiją do skał mostów tych końce,

A wiatr na nich na chwilę uciszony odpocznie,

Nim je zerwie i w pląsy znów pogoni nas skocznie…


Spokojnego wieczoru...