[hebra]

Z dawnych fortyfikacji do dziś przetrwała tylko twierdza
Pierwsza wzmianka o Kłodzku pochodzi z końca X wieku. Czeski kronikarz Kosmas wymienia je jako gród należący do Sławnika, ojca św. Wojciecha. Należy jednak przypuszczać, że miasto usytuowane na bursztynowym szlaku istniało znacznie wcześniej
Historia Kłodzka jest o wiele dłuższa i chyba bardziej skomplikowana. Może dlatego, że wpisali się w nią na przestrzeni tysiąclecia Czesi, Austriacy, Niemcy i Polacy.
Krzywousty oddał Czechom
Do XII wieku gród leżący na strategicznym szlaku z Czech do Polski był powodem licznych zatargów. Wojny o panowanie nad nim doprowadziły w 1114 roku do niemal doszczętnego spalenia miasta przez czeskiego księcia Sobiesława. Układ pokojowy, na mocy którego Kłodzko stało się na długie lata własnością Czech, podpisał w 1137 roku król Polski Bolesław Krzywousty. Polacy powrócili na te ziemie dopiero po II wojnie światowej. Przez ponad 800 lat historię miasta tworzyli Czesi, Austriacy i Niemcy.
W XIV wieku, dzięki licznym przywilejom nadawanym kupcom i rzemieślnikom, gród rozwijał się bardzo szybko. W 1342 roku odnotowano pierwsze wzmianki o ratuszu, powstała też cegielnia, a od 1366 roku obowiązywały lokalne przepisy przeciwpożarową. Istniały także dwie łaźnie miejskie, a większość ulic w centrum była wybrukowana.
Dynamiczny rozwój przerywały wojny: w XV wieku husyckie, a w XVII trzydziestoletnie. W okresie pomiędzy nimi powstał wodociąg, szpital i nowe renesansowe kamienice. Większość tych domów nie dotrwała do naszych czasów. Podczas wojen trzydziestoletnich (1619-1649) z istniejących 1300 domów ponad 900 uległo zniszczeniu w wyniku ostrzału z dział. Ludność miasta, licząca na początku wojny 7 tysięcy, zmniejszyła się prawie o połowę.
Po tej wojnie Kłodzko pogrążyło się w trwającym prawie półtora stulecia letargu. Niestety, Austriacy i Prusacy, którzy panowali tu w XVII wieku, też nie przyczynili się do jego rozwoju. Pozostawili jednak po sobie twierdzę, która dzisiaj jest największą atrakcją turystyczną.
Przemianę miasta w warownią zapoczątkowali Austriacy pod koniec XVII wieku. Ich dzieło kontynuowali Prusacy. Za panowania Fryderyka II rozbudowano górującą nam miastem fortyfikację. W okresie II wojny światowej warownia stała się więzieniem, w którym osadzano więźniów politycznych, dezerterów oraz jeńców różnych narodowości.
Na początku XIX wieku Kłodzko zaczęło powoli podnosić się z gospodarczego upadku spowodowanego wojnami i bardzo kosztowną rozbudową fortyfikacji. Nie był to już jednak powrót do dawnej świetności.
Od 1997 roku Kłodzko kojarzone jest z powodzą tysiąclecia. Miasto wcześniej zalewane było przez Nysę Kłodzką bardzo często. Historyczne źródła opisują ponad 60 powodzi. Na przykład we wrześniu 1938 roku poziom wezbranej Nysy był tylko o 70 cm niższy niż podczas powodzi tysiąclecia.