Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[zochna]

tar-ninka
brończyk hi, hi... laptop jest 'oki'


54

Za...
biegi po...
zdrowie w...
promocji
każdy chce swoją ofertę
wcisnąć sprzedać oclić

Ganiam więc wjeżdżam zdążam nie...
ustannie tu
siłownia 'fizykocośtam' bąbelki nie...
tylko w...
wannie

Wieczorami spacery tańce z...
wtuleniem się w...
ramiona on/?!/
przejęty a...
jaka ona?

NFZ ZUS i...
pełnopłatni kuracjusze, już
mam dość do...
domu chcę muszę, ponieważ
konam cierpię katusze

(styczeń 2012r.)

[zochna]

może tym razem się uda?


no! wreszcie

[bronczyk]

Kara mazow malujesz prześlicznie słowami i anioły talentu ci zazdroszczą.
Maluno jesteś taka dziewczęca, taka czysta w swych pragnieniach, że ciebie się te dziesiątki lat nie trzymają. Gubisz je po drodze życia. A nam czytającym kropelkę młodości do serca podajesz.
Zochna ja myślałam, że ty zakochana wróciłaś, a tu mi na skatowaną wyglądasz. Już się cieszę na poetyckie opisy przeżyć. Będzie się smakowało słowa i nastroje.

[donka]

Napisał Ludgarda

Moralitet leśny

Wchodzi do lasu,
a właściwie zatraca się w nim.
Zna go na wylot i na ptasi przelot,
odlot wędrowny i przylot ponowny.

Czuje się wolny w uwięzi gałęzi,
w jej cieniach i podcieniach,
zielonych sklepieniach,
w ciszy, co w uszy prószy
i co rusz się kruszy.

Wszystko tu się rymuje
jak w zgadywankach dla dzieci.
Między krzewem a drzewem
jest jak sąsiad trzeci.

Rodzaje, urodzaje widzi, rozpoznaje,
wzajemne potajemne związki, obowiązki,
zagmatwane początki, poplątane wątki,
a w zakątkach wyjątki.

Wie, co tu często gęsto,
co dzielnie, oddzielnie,
co tam w górze ku chmurze,
a w szczelinach szczelnie.

Jakie mrowie w parowie, igliwie, listowie,
czyje skoki, przeskoki, odskoki na boki,
co tu klonem, jesionem, co brzozą, co łozą,
tylko śmierć tutaj gada
pospolitą prozą.

Wie, co tu biegiem, ściegiem,
samym ścieżki brzegiem,
przemknęło i zniknęło,
chociaż arcydzieło,

nieźle nadprzyrodzone i podprzyrodzone.

Wie, gdzie gotyk-niebotyk,
a gdzie barok w kłębach
że tu czyżyk, tam strzyżyk,
że przy ziębie zięba
i od kiedy na zrębie
dęby stają dęba.

No a potem z powrotem,
polaną dobrze mu znaną,
ale już niepodobną do widzianej rano.
I dopiero wśród ludzi ogarnia go złość,
bo każdy mu jest winny, kto od innych inny.

Wisława Szymborska

Ludgardo - dzięki piękne, nie znałam tego wiersza Wisławy Szymborskiej.....wydawałoby się, że lekki, a jednak jak się chce znajdzie się przesłanie....

[donka]

Napisał maluna21

Pragnę jeszcze zatańczyć tej zimy
Włożyć lekką, srebrzystą suknię
I buciki, co mnie poniosą
Zanim znowu ...dziesiątka stuknie.
Wejdźmy miły na taflę jeziora
Które lśni, jak podłoga na sali
Popłyniemy razem w takt walca
Pragnę dzisiaj z tobą zaszaleć
Czuję wiatru powiew we włosach
I rumieniec mroźny na twarzy
W twych ramionach płynę bezpiecznie
Mam dziś wszystko o czym się marzy...
Twe ramiona, bezpieczna przystań
Twoja postać, od wiatru osłona
Płynę lekko jak obłok na niebie
Zima nie ma dostępu do nas.
Nasze troski zostały na brzegu
Nie chcę wracać już do nich wcale
Tańczmy razem naszego walca
W życiu i w karnawale...


maluna21

Malunko czytając Twój wiersz najlepiej przymknąć oczy i widzieć to o czym tak pięknie piszesz - "W twych ramionach płynę bezpiecznie
Mam dziś wszystko o czym się marzy..."
.

[maluna]

Dziękuję Halinko i dziękuję Aldonko,
jest mi bardzo miło

[majkrzych]

Piękny wiersz Maluniu. Pełen uczucia i zaufania. Trochę niebezpieczny Twój taniec, łatwo w nim o zmoczenie.

[maluna]

W czasie takiego mrozu można sobie najwyżej
stłuc pupę hihi...

[mimoza]

Bronczyk, Doniu, Majkrzych

Napisał kara mazow

Państwu wierszolubnym miłej soboty życząc

Namaluję ci anioła w sukience
takiego sprzed czwartej nad ranem
kiedy spływa przez pięter poręcze
na lamówce z baniek mydlanych

Kara-mazow jakże leciutki, niezwykły i eteryczny jest wiersz i anioł.
Tworzysz słowem cudowne obrazy.

Zochno czytając Twój wiersz wróciłam wspomnieniami do mojego pobytu
w sanatorium. Było fajnie, ale powrót do domu
jeszcze milej wspominam.
Ludgardo masz dar do znajdowania wierszy niezwykłych.

Maluno będę wracać do tego wiersza,
pełnego erotyczno-lirycznych doznań.

Miłej niedzieli. - Cz

[maluna]

Dziękuję mimozko, ja też podziwiam zawsze Wasze
wiersze, ale nie potrafię ich tak trafnie skomentować,
jak to robi, np. nasza nieoceniona Halinka, ale często
wzruszają, a także poprawiają mi nastrój


Dzień jak co dzień

Ja dziś, jak co dzień
Przy komputerze
Klepię w klawisze.
Ty z nosem w książce,
Znów nieobecny,
Dom tonie w ciszy...

Z mojego kąta
Zza rzęs firanki
Podglądam ciebie
A ty jak zwykle
Jesteś gdzie indziej
O mnie nic nie wiesz...

I nagle w kącie
Ktoś sie poruszył
Otworzył oczy
To pies się zbudzil
Patrzy przyjaźnie
Życie się toczy...


maluna21..............

[zochna]

brończyk słodyczo Ty 'moja'
mimoza
maluna



W DOMU

Weszłam w...
krainę zmysłów
krainę odczuwania
człowieczego rękodzieła w...
duszy grania

Wszystko wibruje tętni i...
wzbiera prze...
życia wulkanu ekstazy
okruchami zdarzeń i...
marzeń maluję realne obrazy

(styczeń 2012r.)

[Honoratka]

Na ósmym piętrze mego wieżowca
zasnął bezdomny anioł
wieczorem odpiął swe kruche skrzydła
nie zdążył włożyć rano.
Duszę swą karmił wątłym płomykiem
jakby nie wiedział, że zimą
drew trzeba dobrze nakłaść do pieca
a ciało nakryć pierzyną.
Już mi nie zagra w majowy wieczór
melodii na okarynie,
choć dusza jego błądzi w obłokach
to pamięć o nim wciąż żyje.

04.02.12 Honoratka

SPOKOJNE MYSLI...

Spokojne myśli, pogodne czoło
Miewam na co dzień, jak i na święto.
- A cóż ty robisz, kiedy wokoło
Krzywdę i zbrodnię widzisz przeklętą!-

Gdy w krąg szaleją moce ciemności,
Zdradzieckie serca, dusze obłudne,
Smieję się z gniewu, śpiewam ze złości.
Jakież to łatwe. Jakież to trudne.

Leopold Staff

[Amadeusz ze Śląska]

Kropla miłości.

Z pierwszym oddechem świata,
jest kłodą dziś i jutro - niechcianą.
Bez litości chwilowa udręki kotara,
rozkwitem zapełni nam życie łzą.

Gdy na chwast mikstury zabraknie,
w oczy zajrzy głód wiosny smaku.
Ból i skrucha pisze prośbę w niebie,
o wytrwanie i garść nadziei w sercu.

Dziękuję za: igłę w noce zburzone,
za miejsce i rozmowę przy pościeli.
Ukłon leżący składam za dar na stole,
uśmiechem kwituję podanie kuli.

Tak wiele smutku utęsknieniem śpi,
twoja dłoń słowem miłość maluje.
Powiedz mi, kiedy zamknę drzwi sali,
może jutro Pan cierpienie już zmyje.

Mym skarbem twoja z głębin cząstka,
ona krąży w aorcie i wątłych kościach.
Ta iskierka bezkresna wielka i czysta,
w ciele marzeniem do domu poszła.

Amadeusz ze Śląska.

Serce sercu
dedykuje ten wiersz.
Światowy Dzień Chorego.

[Amadeusz ze Śląska]

Witam i pozdrawiam niedzielnym popołudniem.
Tak mnie mało tu razem z Wami,
nie znaczy że w miarę czasu nie
przywitam sie w uśmiechu i wierszem.
Jak zawsze miło było poczytać Waszą
i znanych poezję.
Zdrowia życzę.

[mimoza]

Zochno, oby nigdy nie zabrakło Ci słów i farby...
Honoratko, jeśli to był Anioł, to ma szansę na powrót.
Zrobiło mi się smutno.
Gorzko dawno nikt nie przynosił wierszy Leopolda Staffa - dzięki.
Maluno, ciepłe i jakże przyjacielskie oczy ma Luna.
Zapewne kiedy jest blisko, wszystko Ci rekompensuje.
Amadeuszu przychodź na spotkanie z nami kiedy jesteś
na to gotowy. Zawsze jesteś tu mile widziany - Ty i Twoje wiersze.



Anioł przekory

Każdy ma Anioła, który go chroni
Mojego szukam bezskutecznie,
W ciuciubabkę bawi się ze mną
Od nocy do rana,
Zostawia mnie sam na sam
W różnych sytuacjach.
Proszę, aby mnie ochraniał
Zawracał z drogi, którą zbaczam,
Mój Anioł, jak to Anioł przekory
Często śmieje się, tylko przygląda
I niemym szeptem skrzydeł tłumaczy,
Że nic wielkiego się nie stało.
Wszak ludzką rzeczą błądzić,
Anioły po to są aby, kiedy już śpimy
Nasze błędy poprawiać.

- Cz

05 lutego 2012 roku

[kasyda4]

Witam wieczorkiem kochanych wierszolubów, tak pięknie piszecie wiersze, że jak się czyta, to nawet mróz nie jest taki straszny.

[bronczyk]

Maluno takie znane mi wieczory, takie codzienne i dopiero trzeba słów poukładanych w łańcuch znaczeń, aby otwarcie psich oczu docenić i uznać je za coś ważnego. Nauczę się na pamięć strof prostych i poruszających.
Zochna powroty do domu niby zawsze podobne, a u ciebie istota magii tego miejsca, sens trwania i czekania na swoje miejsce w fotelu. Dom jak świątynia do przeżywania.
Honoratko czuję jakby nadzieja umarła. Delikatny i kruchy ten wiersz. Opisuje świat, w którym szlachetność ginie i choć z powodu subtelności gniewu w nim nie ma to jednak coś nam się chce zrobić, aby anioły nie opuszczały ziemi.
Amadeuszu ze Śląska podziwiam twoje szerokie zainteresowania i chęć opisania ich poetycko. Dzięki twej wrażliwości i umiejętności jej przekazania czujemy głębiej i mocniej sprawy przez ciebie opisane.
Mimozo taki anioł to skarb. Pozwala psocić, a potem szkody naprawi, choć pewnie nie zawsze jest w stanie do końca ślady grzeszne zlikwidować. Ha, a ten twój to pewnie jeszcze zaczytany w poezji i wersy smakuje zamiast drogi wskazywać.

[Ludgarda]

donka


Ella w niebie


Modliła się do Boga,
modliła gorąco,
żeby z niej zrobił
białą szczęśliwą dziewczynę.

A jeśli już za późno na takie przemiany,
to chociaż, Panie Boże, spójrz ile ja ważę
i odejmij mi z tego przynajmniej połowę.

Ale łaskawy Bóg powiedział Nie.
Położył tylko rękę na jej sercu,
zajrzał do gardła, pogłaskał po głowie.

A kiedy będzie już po wszystkim - dodał -
sprawisz mi radość przybywając do mnie,

pociecho moja czarna, rozśpiewana kłodo.

Wisława Szymborska

[zochna]

dziękuję mimozko dziękuję
brończyk i... nie czarodziejka? ze wszystkiego robisz cuda


ROZ...

Tęsknię wzdycham wciąż do...
ładu perfekcji a...
on jeszcze nie...
wyrzucił z...
2011 roku śmieci z...
teczki

Układam planuję i...
projekty tworzę
kiedy cudniej będzie gdy
wreszcie wy...
maluję sprzątnę i...
wszystko ułożę

Za...
pomocą w...
tym dziele od...
dawna wyglądam a...
po domu leń się
plącze marznie czeka wącha

(luty 2012r.)