Religijno poprawia samopoczucie - komentarze

[olena]

Napisał Ada 33

Dla mnie najważniejszym jest fakt, aby nikt mnie nie obrażał,gdy ja tego nie czynię.

I taka postawa jest zrębem tolerancji.
W sprawie obrażania się powiem,
że zbyt szybko podziały religijne stają się iskrą zapalną.
Gdyby się zatrzymać na pojęciu "obrażać",
to mielibyśmy wszyscy może też różne zdania.
Bo na przykład kiedy wierzący są ostentacyjnie wierni,
ateistów to denerwuje, czują się obrażeni,
że im ktoś rządzi jak mają żyć.
A kiedy ateiści mówią co myślą o wierze,
czyli przedstawiają nic innego tylko swój światopogląd, do czego mają niezbite prawo,
wierni czują się obrażeni, czasem aż do histerii włącznie.
I tak pewnie będzie się koło zamykało.
Ogólnie religijność jednym poprawia samopoczucie
innym je psuje.
Mamy więc dualizm, czyli jak zwykle każdy kij ma dwa końce.

[Jarosław II]

Napisał olena

[b]
Ogólnie religijność jednym poprawia samopoczucie
innym je psuje.
Mamy więc dualizm, czyli jak zwykle każdy kij ma dwa końce.

Dualizm jest wtedy jeśli jest wewnętrzne rozdarcie w podjęciu decyzji jednego człowieka a tu jest wzajemne zwalczanie, właśnie z powodu braku tolerancji. Tylko kto ma zacząć tą tolerancję, bo na razie jedni i drudzy tylko machają sztandarkami. Chyba wiem, KK niedługo padnie na własne życzenie i problem sam się rozwiąże, bo wierni przejdą do podziemi jak 2000 lat temu. Ja się z tego cieszę, bo jako Polak wiem, że moja nacja jest najbardziej przekorna na świecie i niespójna . Pamiętam czasy kiedy nie wolno było chodzić do kościoła a kościoły były pełne. Czekam na to, aby to wróciło właśnie wbrew tolerancji, tylko, że wtedy wrogami KK byli komuniści a teraz kto??? Może masoni
Mnie osobiście wiara poprawia samopoczucie, ale proszę mi nie współczuć. Służy mi jako ucieczka w chwilach zwątpienia i beznadziei

[olena]

Pojęcia dualizm bym broniła w mojej wersji,
bo dualizm to także
"istnienie obok siebie dwóch odrębnych zjawisk, tendencji, zasad. Dwoistość." (za Onetem-Wiem.pl)
Poza tym przyznaję Ci rację.
My, Polacy idziemy tam, gdzie mamy przed sobą wroga, z którym trzeba walczyć,
bo dogadać się racjonalnie jakoś nie umiemy nigdy.
To dlatego po obu stronach barykady wznosi się okrzyki,
jaka to druga strona jest "be", a my "cacy"..
Lekarstwo?
Państwo świeckie neutralne, a Kościół dający przykład Miłością i Moralnością
i rozwijający duchowość ludzi.
Nie ma jak na razie takich szans, bo wszystko się wszystkim
plącze i miesza. Tracą prawdziwie wierzący, tracą niewierzący.
Zyskują ci, którzy rządzą maluczkimi i w Kościele i w państwie.
I znowu ten sam wniosek? W aspekcie społecznym religijność jako taka nie zawsze poprawia nastrój wierzącym i niewierzącym
Indywidualnie, ta w sercu schowana, duchowa tak i to bardzo.

[Ada 33]

Wywody osób niewierzących kojarzą mi się
z uszczęśliwianiem ludzi wbrew nim,
przecież jak komuś z wiarą nie po drodze,
to przestaje wierzyć.....proste!
Jeśli mamy na sztandarach wyświechtane
słowo "tolerancja" zamiast wyrozumiałość,
to pozwólmy ludziom żyć tak jak chcą.
Pod słowem tolerancja /w obiegowym obecnie znaczeniu/
kryje się zakamuflowany haczyk,
czyli przymus gloryfikacji związków homoseksualnych,
eutanazji czy innych moralnie trudnych spraw.....
rozumiem,ale wcale nie muszę pochwalać.

[olena]

Napisał Ada 33

Wywody osób niewierzących kojarzą mi się
z uszczęśliwianiem ludzi wbrew nim,
przecież jak komuś z wiarą nie po drodze,
to przestaje wierzyć.....proste!

No tak, tylko wtedy musimy zapytać,
a co z wywodami osób wierzących w stosunku do niewierzących?
Czy przypadkiem też nie uszczęśliwiają na siłę innych???

Jeśli mamy na sztandarach wyświechtane
słowo "tolerancja" zamiast wyrozumiałość,
to pozwólmy ludziom żyć tak jak chcą.

Wyrozumiałość? tak się zastanawiam, bo..
Tolerować to nie znaczy być wyrozumiałym,
albo akceptować. Tolerować można na przykład "zaledwie tolerować"

Pod słowem tolerancja /w obiegowym obecnie znaczeniu/
kryje się zakamuflowany haczyk,
czyli przymus gloryfikacji związków homoseksualnych,
eutanazji czy innych moralnie trudnych spraw.....
rozumiem,ale wcale nie muszę pochwalać.

No tak pewne rzeczy trzeba tolerować,
gdy mają określony status prawny,
albo zwyczajowy w świecie. Zaledwie tolerować,
a nikt nie każe pochwalać.
O wyrozumiałość trudniej według mnie niż o tolerancję.

[wankabor]

Napisał Ada 33

..tylko co to ma wspólnego z
tematem Religijność poprawia samopoczucie...

Jak to co? dziwne pytanie. Polska religijność wpływa niekorzystnie na maje samopoczucie
Dlaczego? pisałam o tym w #12


Jeżeli nie lubisz kapłanów katolickich, to załóż taki temat i opisz
swe problemy, jestem przekonana,że rozmówców nie braknie.

Tak jak Ty byłam wychowana w tej religii, ale doznałam osobiście wiele krzywdy od duchowieństwa. Poznałam ich niegodziwość. Z wiekiem poznawałam więcej ich niegodziwości na przestrzeni wieków.
Ja żądam przyzwoitości czyli uczciwości od każdego z osobna i od każdej organizacji. KK jako organizacja stał się formacją polityczną i finansową. Idee,które teoretycznie są w założeniu jego działalności nie mają nic wspólnego z rzeczywistością
ani z przesłaniem głosiciela ( twórcy) tej idei. Teoria i praktyka została całkowicie wypaczona przez ludzi kościoła. Nie przeczę, że trafiają się w historii KK jednostki wybitne, ale to są "rodzynki w cieście" .

[Jarosław II]

Napisał wankabor

[/b].....

Znowu mieszasz pojęcia, to nie jest temat czy kościół poprawia samopoczucie.

[wankabor]

Napisał Jarosław II

Znowu mieszasz pojęcia, to nie jest temat czy kościół poprawia samopoczucie.

Dla Ciebie nie jest, a dla mnie jest. Nie podoba Ci się, to mnie omijaj.

[Ada 33]

Napisał wankabor
doznałam osobiście wiele krzywdy od duchowieństwa. Poznałam ich niegodziwość.

Przykro mi,że tak wiele złego doznałaś od ludzi, ale pielęgnowanie
nienawiści bardziej szkodzi Tobie, niż krzywdzicielom.
Zapewniam Cię jednak, że kapłani nie są obiektem mej wiary,
a za tym i zainteresowania.
Jestem z natury legalistką, więc jeżeli złamali obowiązujące
prawo, to od tego są odpowiednie służby i organy,
niech więc starannie pracują, a winni będą ukarani.

[rebelio]

Napisał Ada 33

Może moja wiara jest bardzo ułomna, ale cieszę się,że ją mam i wcale nie uważam się za lepszą lub gorszą....jestem człowiekiem i aż
człowiekiem, a to już powód do szacunku.
Również nic mi nie wiadomo o ewangelizacji innych...nawet bym się tego nie podjęła, gdyż uważam, iż moja wiedza jest zbyt mizerna, a i talentu pedagogicznego też nie mam /pomimo, iż Mama była pedagogiem/.....jak widzisz daleko mi do nawracania,
a ludzi innych wyznań traktuje jak równych sobie, także agnostyków i ateistów.
Jestem pilną uczennicą nauk Jana Pawła II.
Dla mnie najważniejszym jest fakt, aby nikt mnie nie obrażał,gdy ja tego nie czynię.

Też jestem wierząca, dla mnie to oznacza radość z życia i pogodne przyjęcie go takim jakim jest i jestem pilną uczennicą siebie samej, uczę się siebie i świata, bo świat to lustro.... tak się zastanów... jak bardzo ludzie projektują swoje problemy na innych

Zmartwychwstały Jezus mówi do uczniów: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19), po prostu przeoczyłaś ... Każdy wierzący chrześcijanin jest jednocześnie światłem bożym na ziemi, kiedyś niósł zbawienie mieczem, teraz powinien robić to dając świadectwo własnym życiem, chociaż trochę nie wszystkim wychodzi. Jako niekatoliczka doświadczyłam tej perwersji Zapewniam cie, że niektórzy się tym bardzo przejmują ubezwłasnowolniając wręcz innych. Nazywam to uszczęśliwianiem na siłę i nie będę o tym opowiadać, bo wiemy wszyscy że głupich nie sieją, sami się rodzą i nic na to nie poradzimy Ale przecież ludzie są różni, każdy przeżywa to inaczej! Nie generalizujmy! Tym niemniej przychodzi taki moment zawsze, że stajemy naprzeciwko siebie i nagle okazuje się że jesteśmy MY i WY, to jest okropne, przecież ludzie to jedna wielka rodzina, to wielkie stado, które powinno być świadome tego, że na pewnym poziomie jesteśmy jednością!

A każdy z nas jako człowiek zdolny jest zrozumieć pewne podstawowe rzeczy bez pośredników, hmm? Jesteśmy dziećmi Boga czy nie u licha?

[Jarosław II]

Napisał rebelio

Tym niemniej przychodzi taki moment zawsze, że stajemy naprzeciwko siebie i nagle okazuje się że jesteśmy MY i WY, to jest okropne, przecież ludzie to jedna wielka rodzina, to wielkie stado, które powinno być świadome tego, że na pewnym poziomie jesteśmy jednością!

Jakiego wyznania? A może to forma internacjonalizmu?

[rebelio]

ty akurat tego nie ogarniasz

[olena]

Napisał rebelio

przecież ludzie to jedna wielka rodzina, to wielkie stado, które powinno być świadome tego, że na pewnym poziomie jesteśmy jednością!

A każdy z nas jako człowiek zdolny jest zrozumieć pewne podstawowe rzeczy bez pośredników, hmm? Jesteśmy dziećmi Boga czy nie u licha?

Niektórzy zresztą idą dalej i mówią, że wszystko, co żyje w swej istocie jest na pewnym poziomie jednością, jako ŻYCIE właśnie.
A "ekstremiści" w takich filozofiach twierdzą, że cały Wszechświat i wszystko, co istnieje jest jednością, tylko o różnorodnym poziomie rozwoju i form.
Ale czy my codzienni zjadacze chleba mamy czas na takie rozważania? I czy to nie wzbudza poczucia bezsilności, że nigdy nie zgłębimy tajemnic?
Na wyciszenie wystarcza wtedy religijność, poprawia samopoczucie. Niezależnie od wyznania chyba.

[olena]

Napisał rebelio

ty akurat tego nie ogarniasz

Eeee...Ja myślę, że Jarosław tak zażartował. Nie odebrałam tego poważnie.

[Jarosław II]

Napisał olena

Eeee...Ja myślę, że Jarosław tak zażartował. Nie odebrałam tego poważnie.

Oczywiście, że zażartowałem ale czy ten żart nie ma w sobie jakiegoś przesłania. Przecież dla ateistów ten wykład Rebelii to internacjonalizm dlatego spytałem jakiego wyznania.
Jeden ogarnia tak a inny inaczej. Zresztą zaraz się posypią posty "strony przeciwnej" jak oni to ogarniają, ale chyba zbieżności nie będzie chyba, że zbieżność kling.

[Ada 33]

Napisał rebelio

Zmartwychwstały Jezus mówi do uczniów: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19), po prostu przeoczyłaś ...

Może nie przeoczyłam, ale odmiennie rozumiem....jako słowa skierowane do uczniów czyli apostołów,a następnie kapłanów.
Wyznaje zasadę: co boskie Bogu, co papieskie papieżowi....
każdy niech zajmuje się tym co robi najlepiej - stąd tak ważne
przy zatrudnieniu kogoś są jego umiejętności.
/Zazwyczaj w takiej sytuacji poszukujący pracy, mial największy kłopot z odpowiedzią./

[olena]

Napisał Jarosław II

Zresztą zaraz się posypią posty "strony przeciwnej" jak oni to ogarniają, ale chyba zbieżności nie będzie chyba, że zbieżność kling.

Jakiej strony przeciwnej, nie widzę, nie słyszę? Jakaś wojnenka? Okopy tu mamy?
A musi być zbieżność? Czasem cudze odmienne poglądy zmuszają do myślenia, ba, nawet korekty swoich odniesień. (Zdarza się, zdarza.)
A klingi to najlepiej gdzieś koło kominka popiołem czyścić, aby ładnie wyglądały.

[wankabor]

Napisał Ada 33

Przykro mi,że tak wiele złego doznałaś od ludzi, ale pielęgnowanie
nienawiści bardziej szkodzi Tobie, niż krzywdzicielom.
Zapewniam Cię jednak, że kapłani nie są obiektem mej wiary,
a za tym i zainteresowania.
Jestem z natury legalistką, więc jeżeli złamali obowiązujące
prawo, to od tego są odpowiednie służby i organy,
niech więc starannie pracują, a winni będą ukarani.

Ado, zło pamięta się całe życie, dobro tylko chwilę.
Nigdy nie noszę w sobie uczucia nienawiści, co najwyżej nie darzę kogoś uczuciem sympatii. O mściwości w ogóle nie ma mowy, to pojęcie jest mi obce.Jeśli czuje się krzywdzona, odchodzę na zawsze.
Ado, o jakim Ty prawie mówisz? Ja będąc młodą osobą bez żadnego doświadczenia życiowego miałam szukać sprawiedliwości wśród księży.? Podam tylko mały przykład. Moja matka będąc wdową, żyła przez jakiś czas w wolnym związku, Z tego powodu ja byłam szykanowana i okazywano mi pogardę przez kogo? przez księdza, który nawiasem mówiąc był naszym sąsiadem. Wiele lat później, doznałam jeszcze większego zawodu ze strony ludzi kk. Moją córkę wysłałam do Liceum Ogólnokształcącego Sióstr Niepokalanek w Szymanowie. Była tam tylko rok. Takiego zawodu doznałam, że efekcie wszystkie moje dzieci i my odeszliśmy od kościoła. Nie Bóg mnie skrzywdził, tylko podli ludzi w sutannach. Miałam szukać dla nich kary? Niech im los stosownie wynagrodzi.

[rebelio]

Napisał olena

Niektórzy zresztą idą dalej i mówią, że wszystko, co żyje w swej istocie jest na pewnym poziomie jednością, jako ŻYCIE właśnie.
A "ekstremiści" w takich filozofiach twierdzą, że cały Wszechświat i wszystko, co istnieje jest jednością, tylko o różnorodnym poziomie rozwoju i form.
Ale czy my codzienni zjadacze chleba mamy czas na takie rozważania? I czy to nie wzbudza poczucia bezsilności, że nigdy nie zgłębimy tajemnic?
Na wyciszenie wystarcza wtedy religijność, poprawia samopoczucie. Niezależnie od wyznania chyba.

no po pierwsze dlaczego codzienni zjadacze chleba, a może wyjątkowe niepowtarzalne jednostki - częsci czegoś wielkiego i niezwyklego? i nie nazwała bym tego poczuciem bezsilności a spokojem, brakiem agresji i wewnętrzną harmonią, niestety część ludzi lubi mieć wrogów i problemy... mają w miarę spokojne życie, którego naprawdę nie da się porównać z tym co było kiedyś, jest bezpiecznie, nie ma ciągłych wojen, strasznych epidemii dziesiątkujących całe narody - przynajmniej tu gdzie mieszkamy, nie ma kataklizmów, to muszą w swoich głowach coś tam wyprodukować ... staram się być z daleka i nie podejmę tutaj żadnych dyskusji z agresywnymi złośliwcami czy chamami, ominę zaczepki... w ostateczności zajmę się czymś innym

Tak jestem przekonana, że jesteśmy czyms w rodzaju jednego organizmu, my ludzie na pewno, już udowodniono że nasze ciala porozumiewają się poza werbalnie i nie ma co do tego wątpliwości, nasze DNA pełni bardzo ciekawą funkcję w tym procesie... jesteśmy pewną strukturą której zdefiniowanie się nam nie udaje, jeszcze nie mamy całej wiedzy, chociaż naukowcy coś tam wygrzebują chaotycznie ... my tylko drobinki, części większej całości... ale to jest, jest coś takiego jak nadświadomośc narodu czy gatunku, pewna łączność.. aaa.. nie chce mi się tu ciągnąć mojej myśli, bo to nie ma temat... Powtórzę - tak, jestesmy jedną wielką rodziną, my, takie malutkie drobinki na malutkiej planecie, jak wiruski

Myślę że idea miłości bliźniego - gdyby była przestrzegana - spokojnie poprowadziłaby do harmonijnej egzystencji.

A agresja czyli destrukcja - domniemywam - ma jakiś sens, przynajmniej dla ewolucji systemu, bez zniszczenia starego nie narodzi się nowe.

[Jarosław II]

Napisał rebelio

Myślę że idea miłości bliźniego - gdyby była przestrzegana - spokojnie poprowadziłaby do harmonijnej egzystencji.

A agresja czyli destrukcja - domniemywam - ma jakiś sens, przynajmniej dla ewolucji systemu, bez zniszczenia starego nie narodzi się nowe.

Idee zawsze były idealne dla filozofów oderwanych od rzeczywistości. A jaka gwarancja, że to nowe co się narodzi będzie takie idealne, przecież krew z krwi, kość z kości?