Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[Honoratka]

Franciszku
ja te męki dotarcia do świtu mam coraz częściej
ale pomyślę o spokojnej wodzie, ostudzę swoje zmysły
poczekam cierpliwie na pierwszy, ciepły promyk słońca
z wiosną odradza się życie, więc i ja (może) powrócę do zdrowych - dziękuję

kara mazow- lekarz jest bardzo fajny, jest moim rodzinnym
od dwudziestu lat, zna mnie na wylot
Tylko nie wiem dlaczego, zawsze na mnie krzyczy
chyba jestem niezdyscyplinowaną pacjentką.

[Honoratka]

Napisał franciszek

Poznałem gwiazdę,
Przelatywała nad moim domem,
Poczułem jej warkocz, marzenie spełnienia,
Niestety było przyziemne,
wygrać milion.

Nie zgadniecie, co otrzymałem,
Milion przyjaźni.

Franciszek

Franciszku to miałeś farta.
Ten milion przyjaźni jest więcej wart
od tego w lotto.
Pozdrawiam

[franciszek]

Ściskam mocno.......
Franciszek

[mimoza]

Witaj Franciszku - trafiłeś do naszego "Kącika..." i z marszu zasypałeś nas swoimi wierszami.
To co i jak piszemy wiele o nas mówi. Sądzę, że się nie
mylę uważając, iż jesteś wraźliwcem, w dobrym tego słowa znaczeniu.
Bronczyk - dlatego też to drugie, jest wariacją pierwszego
Honoratko domyślam się co jest przyczyną, że lekarz krzyczy na Ciebie.
Chyba papierosowy dymek jest tego przyczyną.
Kara mazow spróbowałam napisać o mojej ramce, wyszło co wyszło.
Zochno - ależ nie trzeba. - Cz

[mimoza]

Owalna ramka

Domowa galeria w salonie
Na ścianie naprzeciw okna
W owalnej ramce zdjęcie spłowiałe
od słońca i upływu czasu,
Postaci zamazane jakby za mgłą
I tylko ja wiem, że tam jestem
I coraz mnie mniej.
Wyrzuciłam kalendarze
Zatrzymałam zegary
Czas nadal ze mnie drwi
Pędzi jak oszalały
Coraz mnie mniej i mniej…
Zostaną po mnie
Ramka osnuta pajęczyną
Wiersze, kalendarze, zegary
To stos (nie) potrzebnych rzeczy,
Czy ktoś, kiedyś po nie sięgnie?

- Cz

09 marca 2012 roku

[kara mazow]

mimozo to cudnie poruszająca ramka

[bronczyk]

Franciszku witam serdecznie. Kocham twój liryczny dystans do świata. Oj, będzie zachwytów moich dużo, boś poeta z górnej półki.
Jejku Zochna samo życie grzeszników. A ja akurat nurzam się w życiowej rozpuście, pozwalam sobie na radość nieprzytomną i powtarzanie w nieskończoność kilku wersów z twego wiersza. Ja też postanawiam.
Mimozo po wiersze zawsze ktoś sięgnie. One są nieśmiertelne. I nie stos zostanie, a żywa dusza tam w słowach opisana, przekazana młodym, aby wiedzieli.
Kara mazow bądź życzliwa spragnionym twych cudeniek. Jesteś sobie na wątku, a mnie brak iskierki liryzmu, uśmiechu twego ślicznie utkanego ze słów.
Honoratko dziękuję za kwiaty, ale czekam na nowy wiersz.

[mimoza]

Dzisiaj mija drugi miesiąc jak nie ma z nami Andrzeja (Stalina)
To jeden z jego wierszy, które zawsze kiedy pojawiał się w "Kąciku..."
były pięknymi kwiatami na naszej rabacie.

**********
Ewidentnie inspirowany i od czapy..
Inspiracja tutaj:
Wiem, Tom Waits jest lepszy ale nie pasował do tego...
http://www.youtube.com/watch?v=F0dldLP3vmU


Czekam, aż otworzą sklepik,
Kolejny dzień pełen słońca, upalny,
Pociąg nadjeżdża jak zwykle
I dzwonią automatyczne szlabany,
Pociąg poranny - pełen ludzi
Jadą po kasę i Warszawę obudzić.

Machasz mi ręką, ja wszystko pamiętam
To dobry dnia początek
Zostaję na miejscu, nadchodzi sklepowa,
I myślę o Twoich marzeniach,
Opowiadałaś mi wieczorem
Że to miasto będzie Twoje…


Czy wrócić dasz radę?
Pociągiem tym samym
Bo czekam na pływanie
Wśród nenufarów w stawie


Wiem, że późno już jest
A Ty mieszkasz stację dalej
Po niebie księżyc wałęsa się,
I myślę, może wysiądziesz dla mnie,
Nie chcę patrzeć, jak marzenia upadają,
Pomyśl, proszę o gwiazdach w stawie


Czy dasz radę powrócić?
Pociągiem tym samym
Chcę, byś się pojawiła
Mam marzenia na śniadanie…;

************

[mimoza]

Bronczyk, Karamazow. - Cz

[kara mazow]

Napisał bronczyk

Kara mazow bądź życzliwa spragnionym twych cudeniek. Jesteś sobie na wątku, a mnie brak iskierki liryzmu, uśmiechu twego ślicznie utkanego ze słów.

Muzo moja, toż zostawiłam Ci, dla uśmieszku małego, dwa słowa przy ankiecie, co to Ci się nie podobała hi, hi Sobie je stamtąd zabrałaś?

Mimozo, gdybyś zeskanowała te umykającą czasowi fotografię, to nie dość, że dziewczyny wkleiłyby Ci w nią wiersz, to jeszcze w ramkę wirtualną można ją oprawić. Pomyślisz nad tym?

dopisek - musiałam wrócić, minęłam się z mimozą o wiersz, który wkleiła... Dziękuję mimozo...

[mimoza]

Napisał kara mazow

Muzo moja, toż zostawiłam Ci, dla uśmieszku małego, dwa słowa przy ankiecie, co to Ci się nie podobała hi, hi Sobie je stamtąd zabrałaś?

Mimozo, gdybyś zeskanowała te umykającą czasowi fotografię, to nie dość, że dziewczyny wkleiłyby Ci w nią wiersz, to jeszcze w ramkę wirtualną można ją oprawić. Pomyślisz nad tym?

Oj kusisz, kusisz moja miła.
Ale skąd wezmę skaner? Nie posiadam tego ustrojstwa

Tarninka i bez tego, potrafi czynić cuda. - Cz

[kara mazow]

Napisał mimoza

Oj kusisz, kusisz moja miła.
Ale skąd wezmę skaner? Nie posiadam tego ustrojstwa

Tarninka i bez tego, potrafi czynić cuda. - Cz

Jeśli nie masz skanera (niektóre drukarki mają), spróbuj fotografię sfotografować, wtedy już Tar-ninka będzie miała do niej dostęp

[bronczyk]

Kara mazow przeczytałam, ale przecież nie odpiszę, zamilknę po tak wdzięcznym, prawdziwie opisującym osobę poście. Chociaż nie, coś mi serce podpowiada. Hi, hi, hi, a gdybyś wiedziała kto mi serce zajął to dopiero byłaby i Gomora i Sodoma.

[kara mazow]

Bronczykówna, pójdziesz do piekła

Póki co, zostawiam Ci tabletkę na spokojny sen

Najpierwsze usypiają słowa
myśli wciąż się bielą
i twarz na poduszce

W czterech rogach łóżka
noc pisze się godzinami

Nie zapomnij o mnie do jutra

[kara mazow]

Wiesz bronczyk, Ty jesteś jak nic czarownica z zajętym przez Dusię sercem

Pani hrabina Bronczykduśna -
Muza skrzydlata wierszopisów
wyśniła sobie Real - Romans
wśród innych we śnie tym kaprysów.

Romans był żywy jak zza okna
i ust korale mu się śmiały,
przystojny przy tym jak cholera,
wciąż się panienki w nim kochały.

Wziął Bronczykduśną za paluszek,
bo delikatnym był Romansem
i nawet we śnie dawał dowód,
że nie jest jakimś tam miglancem.

I tak ją trzymał za paluszek,
i ust korale wciąż się śmiały,
i byłby nad jezioro powiódł
w tym swoim bycie doskonałym.

I byłby szeptał, że ją kocha,
że Dusię adoptować skory,
że do piekarni rano pomknie,
że nikt nikogo do tej pory…

I może nawet by przyklęknął,
muskając czule sukni końce,
i może nieba by przychylił,
szepcząc nieśmiało mojeś słońce.

Lecz coś chrapnęło na poduszce,
Mruknęło – ja ci dam Romansa,
Ty bierz się do roboty Bronczyk,
wszak na rym czekam od kwadransa!

I tak hrabina Bronczykduśna -
Muza skrzydlata wierszopisów
chcąc nie chcąc zrzekła się Romansa
dla nas, zwyczajnych życiopisów

Dlatego my – jej wdzięczne Rymki
oraz Bezrymów całe dwory
dziękczynnie nosim ją na słowach,
chociaż nielekka, bo kot spory

[franciszek]

Wierszyk wam sklecę na śniadanie,
Z rymów częstochowskich powitanie,
Wszystkim życzę dobrego wstawania,
Pobudki i ćwierkania,
Wstawajcie mili przyjaciele,
W sznureczku odliczajcie liczenie,
Pierwszy jest,
Drugi się wyłania,
Trzeci jeszcze w łazience,
Czwarty makijaż poprawia,
Piąty kawę dopija łykami,
A szósty nerwowo klepie paciorki,
Gdzie siódmy nie widzę,
Przejdźmy do ósmego,
Nie słyszę, a tylko wyczuwam,
Dziewiąty zaspał,
I to cała opowiastka,
Dzień dobry to życia namiastka.
Franciszek

[kara mazow]

Napisał franciszek

Wierszyk wam sklecę na śniadanie,

franciszku, ja przed śniadaniem wciąż, więc je zamieniam na na śródnocnik

[tar-ninka]

. . . . . . . . .

Dzień dobry Wierszoluby miłe

Czesiu cudna ta twoja ramka..

Zostaną po mnie
Ramka osnuta pajęczyną
Wiersze, kalendarze, zegary
To stos (nie) potrzebnych rzeczy,
Czy ktoś, kiedyś po nie sięgnie?

Czy ktos kiedyś po nie siegnie ..
Sięgnie Czesiu napewno.. jak i po wiersze naszej Ewitki.. tez tak pisała..
.

[mimoza]

Nie do uwierzenia, zamiast spać to Karamazow z Franciszkiem
pół nocy wyczyniali poetyckie harce.
Tarninko, pocieszycielko... miło, że przyszłaś z Ewitą, która
na każdą okoliczność pisała piękne liryki. - Cz

[mimoza]

zatem złożyć życzenia naszym poetom wypada.

- Cz