Popisane fotografie

[kara mazow]

Skośnooki

Na ilu krzyżach można próbować umierać
powtarzając znużony bezgrzechem portret?
Tak łatwo uśpić oddech w klatce żeber
wystarczy dłuto forma w harmonii z ideą
potem już tylko scena gwoździe oraz młotek

Maj celuje w dmuchawce
Żeby żyć trzeba umrzeć – jak pisał poeta?

.................
Skośnookiego Jezuska sfotografowałam w 2009 roku. Jeszcze przez dwa lata z okładem popatrywał na mnie, gdy przechodziłam, znaliśmy się kilkanaście lat, z czasem stał się zmęczonym staruszkiem. Przed 1. listopada 2011 roku zniknął....

[kara mazow]

Monolog niewidoczny

Dzięki za dach nad głową
i wieczne odpoczywanie
plastykowych kwiatów

Budzę się teraz pod powiekami
nie czekam na ułaskawienie
żyję przelotnie pod szyldem
dłuższego trwania

Mam względy u lisa
mieszka obok za dębem
Podobny trochę do mnie
brak mu potęgi frazesów
poparcia i piątej klepki
butów również nie ma

W weekendy pod śmietnikiem
bierzemy lekcje oswajania
niewidocznego

Być jednym z was już chciałem

[kara mazow]

Durnowiek

Lubię tak zmyślać, że którejś nocy
ktoś jednym słowem mnie zauroczy,
a ja w tym sennym splocie wydarzeń,
ech, sobie siebie piękną wymarzę.

I będę mogła pobiec przez łąkę
zwinnie, jak sarna ścigana wzrokiem,
tuż za mną będzie biegła sukienka,
a burze będą przechodzić bokiem.

Arię z Traviaty zaśpiewam lekko,
jakby mnie nieba złożyły z pieśni,
mamę odgadnę po drobnych listkach,
dzień jej opowiem w cieniu czereśni.

I będę smukło-wiotko-brzozowa,
jak świat, gdy majem o świcie brodzi,
anioł daruje mi paszport piórek,
będę dobrocią herbatę słodzić.

I jeszcze może będę niegłupia,
barok odróżnię od renesansu,
i może wreszcie znajdę za rogiem
parę do siebie miarek dystansu.

Tak sobie myślę, pisząc te słowa,
że z czasem jestem durnowiekowa.