Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[mimoza]

Bronczyk, Astro, Irenko dziękuję za Waszą codzienność w "Kąciku...",
za każde słowo, za każdy wiersz.
Zochno ukoiłaś moją duszę spokojem płynącym z każdego wersu.

Zbliża się czas zadumy i coroczne odwiedzanie grobów...




Zimny kamień

Wiedziałeś, że nie lubię cmentarzy

Zasmuca mnie panująca tam cisza

I tylko od czasu do czasu słyszę

Kosa, sikorkę, dzięcioła

A poza tym… nieliczni odwiedzający

I szum wiatru w konarach

I przejmująca cisza.

Przychodzę zapalam lampkę

Pamięci o Tobie, o wszystkich

Mi bliskich, którzy są już tam…

I czekają co im powiem.

Rozmawiam z zimnym kamieniem

Zastanawiam się, czy dociera

Do Ciebie mój monolog?

To takie dziwne, mogę mówić,

Bić się z myślami, ty nie odpowiadasz,

Nie krzyczysz, nie mówisz,

Jak miałeś w zwyczaju, że

Nie mam racji.

Wolę zaszyć się w mieszkaniu,

Wyciągam albumy…

Wspominam Ciebie,

Wspominam Tatę i Mamę

Rodzinę, która odeszła wspominam…

Łzawą mgiełką zasnuwam oczy

Jest mi paradoksalnie lekko

Bo czuję Waszą bliskość

Tutaj przy stole.

Nie lubię cmentarzy

Tam tylko zimny kamień…

Tam tylko przejmująca cisza.

- Cz

26 października 2013 roku

[bronczyk]

Mimozo dzięki za sprostowanie. To tak jest jak się sercem czyta.
Na oczy uczucia mi padły.
Też nie lubię cmentarzy. Jakoś tak sztucznie smutek na nich wyrażony. Prawdziwy mieszka w nas, w naszych domach.
Zochna piękne uspokojenie i ukojenie. Trwajmy tak wdzięcznie jesienią. Zima zaraz.

[kpwalski]

Pierwszym podmuchem mroźnego chłodu
jesień oszkliła szronami pola,
zamarło życie wśród kwiatów splotu
chyląc do ziemi ich aureole.

Świerszczyk skaczący, wesoły grajek
ukrył się w zimnej i suchej trawce
lecz zanim ciepłe znów słońce wstanie
on tam zostanie śpiący na zawsze.

Co ożywiła wiosna, królowa
i letnia aura opromieniła
jesień zniszczyła piękno od nowa,
arktycznym chłodem świat odmieniła.

Cmentarna cisza umysł zasmuca
gdy ptak nie śpiewa, owad nie brzęczy,
a trawa białym szronem osnuta
czernieje w zimnej lodu uwięzi.

Idę przez pole po srebrnej bieli,
po zwiędłych kwiatach zgiętych ku ziemi
i mnie nie cieszy już blask pasteli
jaki się barwi w czasie jesieni.

Nie mogę w śmierci odnaleźć piękna,
w uschniętym liściu, zwiędniętym kwiecie,
czekam więc kiedy wiatr mrozy przegna
i znowu pole ożyje w lecie.
K.

[zochna]

Astra
mimoza
brończyk


PO

Życie po...
wycisza sentymenty po...
równa pagórki po...
skraca zakręty

Patrzę z
perspektywy czasu
trochę smutno boli ale
szkoda na to
asów

Zostawiam bagaż plecak garb tego
wspominania słońce wciąż
świeci dzisiaj może
jeszcze jutro nam się
życie kłania

(październik 2013r.)

[Astra]

Witam wszystkich niedzielnie
Mimozo, lubię chodzić na cmentarz i wspominać...kiedyś odbywałam tam spacery...cisza, zapach palących się świec...
Wyrażasz tęsknotę za utratą ukochanego...wzruszająco
Staszku, teraz najsmutniej, gdy wszystko zamiera, zima zabieli, a potem...wiosna i znowu będzie pięknie
Zochno, życie nam się kłania, och kłania...korzystajmy

Wypada

Nie wypada,
to słowo przestarzałe.
Nie wypada,
zawistnie wypowiedziane.
Nie wypada,
niech cię nie ogranicza.

Czerp życie garściami,
z zachłanną radością.
Poznaj to co nieznane,
delektuj się miłością.
Zasmakuj jego kolorów,
pulsującej intensywności.
Pewnie krocz,
przeżywając każdą przygodę.
Chłoń życie zachłannie
śmiało wyciągaj ręce
po więcej…

A jutro
pochylisz siwą głowę,
drżącymi palcami
dotkniesz starych fotografii
i powiesz –
to ja
tam byłam,
to ja
taka szczęśliwa,
bo wypada,
by życie swoje przeżyć najpiękniej,
by potem nie żałować…

27. 10. 2013

[bronczyk]

Kpwalski smutna twoja jesień, czarna jakaś i beznadziejna, ale taką urodę ma, że człowiek w tych zwiędniętych kwiatach i liściach zanurza się i o przemijaniu myśli.
Zochna jutro, pojutrze to dopiero będzie dobry czas. Zobaczysz, radość ci wróżę największą i pięknych twoich wierszy z tysiąc.
Astro świetna rada i czytać ten wiersz należy gdy dopada zniechęcenie lub żal za dawnymi czasami.

[senesco]

Stali bywalcy, przepraszam, wiem, że to nie to miejsce, ale...
Kiedy zbliża się "Dzień Zaduszny", bardziej niż tych po drugiej stronie żali mi tych żywych, do których się nie odzywamy, bo mamy żal. I nie w głowie mi sławna fraza ks. Twardowskiego. Niektórzy trwają może jak wyrzut sumienia.

A propos tej rozterki wiersz spolszczony.

Siwa staruszka siedzi sama,
Opuszczona, niekochana, zapomniana.
Obok otwartych siedzi drzwi,
Snuje wspomnienia dawno minionych dni.
Gdy dzieci z radością u jej nóg
Zabawy przekraczały próg,
Bezpieczne pod jej skrzydłami,
Strzeżone cichymi modlitwami.
Lecz teraz każde własną drogą podąża,
Chłopiec odszedł do żony, dziewczynka do męża.
Zapomniały o tej, która tu siedzi
I w milczeniu z łzą samotną się biedzi.
W życiu tak krótkim za rzeczami gonią w dal,
Ślepe na swej drogiej matki żal.
Lecz ona nie skarci ich ni słowem ni myślą,
W nadziei, że kiedyś pocztówkę jej przyślą.
Wybaczy wszystko niczym kier-królowa,
Matka - siedzi sama tu, bez słowa.

Oryginał Ruby Latimer Edwards

Przepraszam, że się wtrącam. Czasami wydaje mi się, że angielski jest prostszy, bardziej... zwyczajny.
http:// senescoeu.blogspot.com
senescoeu.blogspot.com

[mimoza]

Senesco witaj... Odpowiem tak: To miejsce na dzielenie się poezją
zarówno własną jaki i innych poetów. Niezwykle wzruszający jest
wiersz który zaprezentowałeś, jeśli to własne tłumaczenie, tym
bardziej się cieszę. Bądź naszym gościem..., a może z czasem
stałym bywalcem. Zapraszam serdecznie.

Astro, Zochno, Staszku dziękuję za porcję pięknych wierszy,
miałam co czytać, nad czym się zastanowić i co po przeżywać
na swój sposób. - Cz

[mimoza]

Bronczyk - Halinko Miła, najmilsza Przyjaciółko tych
czworonożnych i Nasza Wierna Czytelniczko.

Przyjmij urodzinowe życzenia
Wszystkie do spełnienia.
Radości dnia codziennego.
Miłość niech zawsze przy Tobie będzie.
Zdrowia, Szczęścia, Pomyślności
STO LAT Halinko z serca Tobie życzę - Czesia



http://youtu.be/YkXwfUhCWTA

[kpwalski]

i wszystkiego najlepszego,
życzy kpwalski.

[Astra]

Halinko, w Dniu Urodzin, zdrowia, radości, miłości i jak najwięcej pięknych chwil

[Irenna]

Halinko,serdeczne życzenia urodzinowe
WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!

[Astra]

Witam

Porozmawiaj


Nie wiedziałam,
że polubię tą ławeczkę
niepozorną, przycupniętą
pod złocistą wierzbą.
Wymościło ją listowie,
ofiaruje mi gościnę,
chętnie z niej korzystam.

Cisza, zapach świerku,
migocząca świeczka,
zawsze blaskiem mnie ogrzewa.
Świeże astry ułożyłam,
aby było już odświętnie.

Porozmawiaj ze mną ,
bym samotna dziś nie była -
słońce już zachodzi,
nagie drzewa tęsknią za listowiem,
chmury ciemne się gromadzą,
mgła zawisła wśród konarów,
gdzieś w oddali puszczyk śpiewa.

Porozmawiaj, tak jak kiedyś…
sączyliśmy słodkie wino,
cichą frazą Mozart brzmiał.
Nasze słowa rozedrgane emocjami
w takt muzyki wibrowały.
Kochaliśmy wspólne chwile,
miłość czule nas łączyła
i przetrwała…
tylko ciebie Bóg mi zabrał,
nie dał się przebłagać.

Słońce już za horyzontem,
deszcz przegania mnie z ławeczki.
Przyjdę jutro o poranku,
czekaj …

28. 10. 2013

[Irenna]

Piękny wiersz Astro,nastrojowy...

[Astra]

Dziękuję Irenko, to zbliżający listopad tak nastraja

[majkrzych]

Co dalej?

Długi wieczór
mrok za oknami
jesteśmy blisko
ze swymi marzeniami

Park wspomnień
kusi kolorami
przyszła jesień
tańcząc z listkami

Wiatr szepce
miłosne opowiadanie
posłuchać miło
co dalej się stanie

Ścieżki nasze
złotem zasypane
miło szeleszczą
pragnień wyznanie.

K.F.

P.S.
Przesyłam dla Wszystkich bardzo gorące pozdrowienia.
Krzyś
https://plus.google.com/105298920428925377495/posts

[mimoza]

Astro - też prowadzę takie rozmowy, nazywam je "wewnętrzne"
i tylko echo bijącego serca mi odpowiada. Piękny liryk z cudowną
grafiką. Krzysiu w końcu przyszedłeś na dodatek z wierszem
delikatnie poruszającym struny wspomnień. Tegoroczna jesień
taka piękna, więc nie dziwi, że obfituje w cudowne wiersze.




Posprzątałam Tobie domek

Zanurzyłam dłonie w suche liście

Pachniały wiatrem

Jesienią pachniały

Zbrązowiałe, bez życia

Na ziemi leżały czekając końca…

Posprzątałam Tobie domek

Byś mógł godnie

W listopadowe święto,

Przyjąć swoich gości.

Zapaliłam lampkę pamięci

Położyłam chryzantemę

na nagrobnej płycie…

Z nostalgią wróciłam pamięcią

Do chwil u twego boku Jasieńku…

Bezgłośnie, bez zapowiedzi

Potoczyła się łza, a za nią kolejna …

Pod stopami szeleściły

Suche liście.

Przy cmentarnej bramie grajek

Rzewnie grał na skrzypkach

Zbierając do kapelusza

Datki na samotną kolację.

Spełniona wróciłam do czterech ścian

Twój domek posprzątałam Jasieńku.

- Cz

30 października 2013 roku

[Astra]

Mimozo, mam szczęście...jeszcze nie muszę prowadzić takich rozmów, oby nigdy...
Twój wiersz, bardzo wzruszający, wiem , jak tęsknisz za swoim ukochanym Jasiem...
Krzysiu, ładnie piszesz o jesieni

[toy_]

zawieszeni między łzami a migającym kursorem
między strachem a szukaniem przyjaciela
rozdarci między depresję a lęki
szukamy siły
by tworzyć swoje życie

[mimoza]

Astro dziękuję...
Toy_a - odkrywam Ciebie na nowo, chyląc czoło w podzięce,
za ten krótki jakże sugestywny wiersz. - Cz