Jak walczyć z rakiem piersi - najważniejsze czynniki sprzyjające rozwojowi choroby - komentarze

[Nuneh]

Komentarz do artykułu: Jak walczyć z rakiem piersi – najważniejsze czynniki sprzyjające rozwojowi choroby
--------------------
Zaliczyłam go w 1997 roku jako 40letnia kobieta i od tamtej pory moje życie już nie ma takiego smaku i takich barw jak przedtem. To nieprawda, ze może byc dobrze, to zostaje gdzieś głeboko w nas ten lęk, ta niepewnosć.

[Basia.]

Napisał Nuneh

Komentarz do artykułu: Jak walczyć z rakiem piersi – najważniejsze czynniki sprzyjające rozwojowi choroby
--------------------
Zaliczyłam go w 1997 roku jako 40letnia kobieta i od tamtej pory moje życie już nie ma takiego smaku i takich barw jak przedtem. To nieprawda, ze może byc dobrze, to zostaje gdzieś głeboko w nas ten lęk, ta niepewnosć.

Ja swojego zaliczyłam w 2004 r. przez cały czas zażywam leki zapobiegające przerzutom, nie odczuwam lęku ale masz rację moje życie również straciło smak i barwy. Trzymaj się, pozdrawiam.

[kimka]

Napisał Basia

Ja swojego zaliczyłam w 2004 r. przez cały czas zażywam leki zapobiegające przerzutom, nie odczuwam lęku ale masz rację moje życie również straciło smak i barwy. Trzymaj się, pozdrawiam.

A ja odczuwam to zupełnie inaczej,też przyjmuję leki, jestem pół roku po operacji, czasem czuję się mocno osłabiona ale życie jest nadal wspaniałe, moze nawet bardziej niż przed chorobą. Pozdrawiam wszystkie "raczki", nie dajcie się.

[templa]

Witajcie!
Swojego raka zaliczyłam 2003 w wieku 31 lat. Moje życie nie zmiło barw nawet na chwilę. Jedno co mnie przeraża to fakt, że inne młode kobiety nie mają pojęcią o tym że mogą już mieć raka.

[bronczyk]

Podziwiam was. Pokonałyście raka i żyjecie bez lęków i strachu. Templo masz rację. Czasem człowiek jest zdrowy , a gdzieś w środku już tyka bomba.

[eledand]

Witam was,przeczytałam to i życzę Wam dalszej walki i dużo siły.
Zycie jest piękne,a docenia się to dopiero jak trzeba walczyć.

Też mam raka piersi i nie tylko.Jest tak złośliwy,poroznosił się do wątroby,jajników i kości.Walczę z nim już albo dopiero trzeci rok i nie daję się.Jestem z Wami i trzymam kciuki.Nie dajcie się.Ja mam teraz 49 lat i chęć do Zycia.Chociaż moje życie nie jest już takie samo,ale warto żyć

[Anna G]

Ja tez poznalam sie z moim raczkiem w 2004, bylam operowana 6 grudnia, czyli byl to prezent od Mikolaja, ale zycie moje nie uleglo zmianie, podeszlam do tego jak do przeziebienia, nie mysle, nie boje sie i zyje sobie w spokoju! Pozdrawiam wszystkie raczki!