Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[zochna]

z serdecznymi podziękowaniami
mimoza
Honoratka
bogda
brończyk



UCZTOWANIE

Hop, hop
czarowne czarodziejki i...
tajemni czarodzieje, oj...
dzieje się tu...
anielsko, oj, dzieje dzieje

Cóż za...
wytworne gadżety wnętrza
dusz, jakże znakomitych
zapełniających najskrytsze nawet zakamarki
serc wrażliwością za/od/po/krytych

(luty 2011r.)

[barteczek]

Zochna, wkleiłaś najpiękniejszą różę świata!!!!!!!!!
Nie mogłam się powstrzymać przed tym wpisem. Jestem zachwycona.
Dla Was też postaram się o jakiś wiosenny kwiat.



Dostałam go od Przyjaciółki!!!

[Amadeusz ze Śląska]

Miłość.

Od samego rana przed lusterkiem się upiększa.
Godziny do spotkania liczy, Jej miłość największa.
Jak inne samotne serca poznali się przypadkiem.
Zanim się odezwał przyglądał się ukradkiem.

Najzwyklejszy uśmiech z serca i oczu płynący.
Echem powrócił w promieniach nie malejący.
Nie widzą swych zewnętrznych ułomności.
Los skrzywdził, pożałował wielu przyjemności.

Pierwszy ich wzrok blaskiem marzeń się tuli.
Wspomnienie odżyło co czekaniem odczuli.
Wzajemne się przywitanie miłość rozwiało.
Patrzyli inni jak w nich szczęściem powiało.

Nie ważne są słowa wymuszone tą chorobą.
Dla innych kaleką, dla niego Jesteś ozdobą.
Nie ważne braki ciała, ale duszy łaknienia.
Najważniejsze są wzajemne miłości pragnienia.

Rozmowa o dalszym życiu zbliża ich marzenia.
Z tęsknotą czekać będą na swe życia spełnienia.
To spotkanie zostało podwaliną życiowej miłości.
Następne przyniesie datę wspólnych dni radości.

Doczekali się dnia i nocy, stołu wspólne chwile.
Pierwsze swoje uśmiechy wspominają tak mile.
Bo miłość bez barier i granic, tak upragniona.
Niech w każdym bez wyjątku sercu się dokona.

Amadeusz ze Śląska.

[kama5]

Nie uważam się za poetkę , ani nie jestem poetycko uzdolniona, ale" czuję ' poezję i odbieram właściwie. ( tak myśle )
Nie lubię nadmiernie rozbudowanej metafory i sama takiej nie stosuję.W prostych słowach też można zawrzeć głęboką treść.
Każdy z nas tutaj ma swój styl i swoich zwolenników.
Myślę. że piszemy tu z potrzeby serca, a nie by zabłysnąć.

Brończyk - cenię sobie Twoje ' recenzje ' i jestem pewna, ze Ty najwłaściwiej mnie odbierasz.Inspiracją do ostatniego wiersza były wasze wiersze , po prostu weszłam w ten styl, a że wiersz gorzki ? ........

[kama5]

Jest mi dziś smutno .
mój anioł mnie rzucił.
Wołałam za nim,
ale się nie wrócił.
zabrał me marzenia,
a zostawił żal.
pomachał skrzydełkiem
i odleciał w dal.

A mnie jest smutno ,
bo cień mnie otoczył.
Za moim aniołem wypatruję oczy.
Łza smutku pod powieką
żyć źle jest, bardzo źle,
gdy anioł daleko
któż pocieszy mnie ?

[Amadeusz ze Śląska]

Kama , dziękuję za wspaniały wiersz, w podziękowaniu zapraszam do ogrodu mego, tam znajdziesz pocieszenie.
Milej niedzieli i zdrowka życzę, a najbardziej: by Anioł do Ciebie powrocił.

Mój ogród.

Mojego ogrodu nie szukaj w smutku łzach.
Nie znajdziesz go nawet w odległych snach.
On w moim sercu, ścieżki poezji odkrywa.
Życie blaskiem się odbiło, w papierze skryba.

Poszukaj między gwiazdami netem rym zapisany.
Mój ogród słów ku oczom i duszy przesłany.
Znany Amadeusz muzyką melomanów raczy.
Ja będę rad, jak moje roże trafią do serc słuchaczy.

autor: Amadeusz ze Śląska.

[tar-ninka]

Witam Wierszoluby ulubione
za chwile wzruszeń z Wami serdecznie dziekuje
Zochno twoja róża jest tak piękna że...musialam
. . . . .. .. .. .

[Ludgarda]

Dzwonek

Kiedy wreszcie odszedłeś
zielony czajnik
długo śpiewał radosną melodię
aż pokrywka tańczyła

Zaczęłam chodzić
po ścianach

Nikt nie mówił
Co robisz
Normalni ludzie
nie chodzą po ścianach

Potem karmiłam
głodną podłogę
sypiąc w szpary
cukier

Mieszałam głośno herbatę
a szklanka dżwięczała
jak dzwonek
zagubionej w górach owcy

Małgorzata Hillar

[Honoratka]

Dziś, na jednym z portali, przeczytałam bardzo smutny wiersz o przemijaniu.
W komentarzu napisałam:

Fotografia życia

W ciszę odejdę, jedną z dróg
na tamtą stronę,
zostanie po mnie kilka słów
myśli....niedokończone.
Lecz zanim zniknę
w szarej mgle,
wieczności...przejdę wrota
z radością przeżyć, z tęczą w tle
chcę
dane mi dni żywota.

Ale na razie jestem tu
na życie mam ochotę,
w stubarwnej tęczy, chłonę świat
w szkarłatnej róży płonę.
W ciszy piekniejszej, niż tysiąc harf
układam drogi wstęgę.
Czy ktoś mi powie, ile lat
ja, tutaj jeszcze będę???

20.02.11 Honoratka
lilie.jpg

[mimoza]

Dzisiaj Kama napisała bardzo mądrze "Każdy z nas tutaj ma swój styl
i swoich zwolenników.Myślę. że piszemy tu z potrzeby serca,
a nie by zabłysnąć." Nic dodać, nic ująć.

Przeczytałam wszystkie wiersze, myślę, że bez Was i poezji w naszym "Kąciku..." trudno byłoby mi się odnaleźć.
To chyba uzależnienie - póki co nie groźne.
Ludgardo witaj po dłuższej nieobecności znalazłaś do Nas drogę, to miłe.

Wszystkim pięknie się kłaniam, przynoszę wiersz będący jakby kontynuacją
wczorajszego.


~*~*~
O uczuciach, które towarzyszą
Nam od zarania wiele wierszy,
Esejów, powieści napisano.
Piszą wielcy, uznani
Piszą maluczcy, nieznani
Ja też piszę, kiedy mnie dopadają
Chwile zwątpienia…
Małe radości, Małe smuteczki,
Na brzegu biurka siadają cichutko
Szepczą, nucą murmurando
Do ręki wkładają pióro.
Wystarczy, że napiszę pierwsze litery,
Dalej już tylko wierszem,
O uczuciach, które pomimo zwątpienia
Są ze mną, każdej nocy, każdego dnia.

- Cz

20 lutego 2011 roku

[mimoza]

Jak bluszcz

Kiedy przy mnie jesteś
Serce mocniej bije,
Błogość mnie ogarnia.
Wtulona w Twoje ramiona
Zasypiam spełniona,
Nocne majaki już się nie czają.
Rankiem czuję od nowa
Jakbym osaczona była.
Oplatasz mnie ramionami
Jak bluszcz na
Parkowym platanie.
Tchu mi brak,
Czuję się zniewolona.
Krzyczeć bym chciała
Nie mogę.
Zamykasz me usta pocałunkami,
Na wszystko się zgadzasz,
Wszystko akceptujesz.
Miłość potrzebuje trochę pikanterii,
Rozmowa dialogiem być musi.
Wybacz mi, proszę
Za to, że Ciebie nie znoszę
Nie lubię, nie cierpię, nie kocham ...
Czy na pewno nie kocham?


- Cz

03 Sierpień 2005 roku
(poprawiony 05.01.2009)

[bronczyk]

Amadeuszu witaj. Pięknie opisałeś chwile odpoczynku. Chętnie też bym się w takie czarowne miejsce wybrała. Dobra jest taka miłość oparta na "duszy łaknieniu", ale trudna i często bez szczęśliwego zakończenia.A róże trafiają tam gdzie trzeba. Do serca.
"Oj...
dzieje się tu..." jak w bajce jakiejś dobre duchy się zleciały i na wątku zagościły, a swoją wrażliwością posypują brzydki świat i jest na nim od razu lepiej. A ja sobie Zochno zbieram i zbieram cudowne, czarodziejskie słowa. A czy mnie też jako czarodziejkę widzisz?
Kamo5 poetką się bywa. To styl życia i specyficzne spojrzenie na rzeczywistość.Nie trzeba zaraz wierszy pisać, aby sobie lirycznie spoglądać na życie. Tak myślę. A teraz co do gorzkości wiersza. Może, może, ale pytająca końcówka-"któż pocieszy mnie?" - gorzkości zaprzecza. Nadzieja na szczęśliwe zakończenie poszukiwań tkwi w tym pytaniu.Albo się anioł odnajdzie, albo będzie inny. Zbyt optymistycznie patrzę, hm... ale tak jest lepiej, przyjaźniej.
Honoratko radością obdarzasz czytających. Choćbym w smutku tonęła to twoje wiersze uśmiech wywołują, szczęściu drzwi otwierają i nie pozwalają zagościć ponurości. Jak lekarstwo można twoją poezje stosować. Pan doktor na receptę powinien zapisywać np. trzy wiersze Honoratki i po depresji. Tylko czytać wolno i smakować połączenia słów.
Mimozo, a ja sobie czytam co napiszesz i odnajduję to siebie to ciebie w strofach. Dobrze jest poznawać innych przeżycia i odnajdywać w nich ślad własnych. Tyle przecież myśli o życiu, o codzienności, o uczuciach jest w naszych głowach, ale nie każdy potrafi szalony bieg słów ujarzmić na papierze. Tobie się to udaje, więc przemawiaj wierszem, a ja czytać będę i z tobą jak z przewodniczką po swojej duszy wędrować.

[Mariag2]

„Buszując w marzeniach”.

Buszowałam w marzeniach, które w sobie nosiłam.
Które rankiem mnie budziły, o których nocą śniłam.
Buszowałam, aby poznać i dostrzec ich obecność.
To kryjące się wraz z nimi, niebezpieczeństwo.
Ową chwilę ulotną, którą dzisiaj nosiłam.
Lecz po chwili zapomniałam, gdy w tym świecie się gubiłam.
-Magia!
To marzenie, niczym z palca wyssane.
-Niedoceniane!
Jednak było, bardzo przemyślane.
Wciąż doskonalone, chwilami z życia mego.
Zaczerpnięte ze świata, chcąc, nie chcąc, każdego.
Nawet zwykły uśmiech na twarzy, wzywa to marzenie.
Zwykły gest na Twej twarzy, ma nowe znaczenie.
Buszując w tych marzeniach, odkrywasz sedno świata.
Przyjaźń, która z życiem, jak winorośl się splata.
Miłość, która kradnie, każdy skrawek życia.
Radość, co jak anioł, nie jednego zachwyca.
Czas, co dla nas nigdy nie cofnie wskazówki.
Pieniądz, wciąż nie znany, nawet z wizytówki.
Życie, lecz bez życia, na co nam marzenia.
Buszując gdzieś w obłokach, lecz tam życia nie ma.
Dedykacja dla Ani Wrótniak.

~Pan_Pardon ©

Witam i życżę pięknego dnia

[zochna]

psycholog
tar-ninka

brończyk



WIDZĘ CIĘ
(dla Ciebie)

sercem nad...
innymi pochyloną

Widzę Cię
rozważnie życzliwością natchnioną

Widzę Cię rano a i...
często wieczorną porą

Widzę Cię nawet wtedy
kiedy inni, nie...

koniecznie czarujący, zobaczyć nie...
mogą

(luty 2011r.)

[mimoza]

Bronczyk, Zochno, Mariog,


Powrót zimy

Wróciła zimowa aura
Mgła na kominie przysiadła,
Otuliła swym płaszczem
Parę gołębi na kasztanowej gałęzi.
Sikorki, które codziennie
Domagają się ziarna
Nie przyleciały z wizytą
Bo śniegiem prószy od rana.
Tylko dzieci gromadnie
Na pobliskim podwórku
Pracowicie, z zapałem lepią
Wielkiego bałwana.
Przyglądam się tej zabawie
Dziecięca radość mi się udziela,
Życie jest piękne, tu i teraz…
Jeszcze trochę śniegu i zimna,
Lecz kiedy przyjdą roztopy
I bałwan popłynie,
Wróci do nas upragniona wiosna,
Z ulgą pożegnamy zimę.

- Cz

21 lutego 2011 roku

[mimoza]

Od pierwszej do ostatniej (miłości)

Gdy spotkasz Go na swej drodze
Spojrzycie w swoje oczy.
Zauroczenie zapuka do serca bram,
Rozum odejdzie w nieznane.
Tak miłość pierwsza, druga i trzecia,
Następna i ta ostatnia
Przekracza wszelkie granice,
I tylko miłość się liczy.
Jak w pierwszych promieniach słońca
Ogrzewasz miłością serce.
W nawale uczuć może się zdarzyć,
Iż o rozumie zapomnisz,
W miłości się zatracisz.
Czasami w chwili zwątpienia
Myślisz czy to możliwe?
Że on Ciebie kocha namiętnie, prawdziwie.
Z tęsknoty na pamiętnika kartach
Zasuszasz łzy pełne smutku.
Atramentem utrwalasz peany
Pełne sentymentalnych westchnień.
Przyjdzie jednak taka godzina,
Kiedy żar serca przygaśnie.
Do miłosnych uniesień
Dystansu nabierzesz,
Mądrość z roztropnością powrócą.
Stwierdzicie wtedy oboje
Iż miłość znaczeń ma wiele.
W istocie swej, prócz namiętności
W życie wnosi czułość, ciepło i przyjaźń.
A kiedy miłość się kończy
Zgoła inne uczucia biorą serce we władanie.
Jedno na pewno zostanie –
Na zawsze wspomnienia zostaną.

- Cz

03 sierpnia 2009 roku

[maluna]

Zochna, ja też Cię widzę na avatarku i jest to bardzo miły widok...

Mimozo, piękne Twoje strofy o powrocie zimy, o rozświergotanych
ptaszkach i dzieciach, a także o pierwszej i ostatniej miłości
po której zostają wspomnienia...

[kama5]

Amadeusz powrócił
ze ślaskiej krainy.
Wysłał zaproszenie
do jednej dziewczyny,
u której do duszy
wkradł się jad zwątpienia,
by w jego ogrodzie
poszukała cienia.
Zapytał -
czemuś ty smutna ?
czemu dźwięk radosny
nie drga w twej piersi,
przecież blisko wiosny
i promień ssczęścia
w oku się zapali.
Słyszysz ?
to ja cię wolam
wraz z echem z oddali.
Opadnie z serca
głęboki lęk pusty,
gdy kwiatów moich
dotkniesz swymi usty.


Troszkę weselej , bym nie kojarzyła się tylko ze smutkiem.

[mimoza]

Maluno
Kamo, świetny wiersz, prowadzicie z Amadeuszem dialog całkiem, całkiem.
A`propos - wcale mi się nie kojarzysz ze smutkiem. - Cz

[bronczyk]

Mariag2 buszujmy w marzeniach jak najczęściej. Przepiękny liryk. Do czytania wolnego w wieczorny czas , do powracania do już znanego wersu.
Och, Zochna napisać takie słowa do kogoś napisać to musi być to ktoś ważny, ktoś niezwykły. Zawsze mnie w takich sytuacjach coś za gardło chwyta. Radość, że są ludzie, którym warto wiersz poświecić szczery. Choć może ... nie o osobę chodzi? Interpretuje, interpretuje.
Mimozo dopóki można to podziwiajmy bałwanka. Wiosna tuż, tuż. Wspominać i tworzyć nowe dni do innych, dojrzalszych wspomnień to wielka sztuka życia. Może dzięki powrotom, choć tylko w myślach żadna miłość nie ginie do końca. Jest na zawsze w nas.
Kama5 smutna to chyba nie. Mnie bardziej pasowałoby określenie zdeterminowana. Bardzom ciekawa odpowiedzi Amadeusza. Będzie też wierszem?