Nieporządkiem nazywam właśnie ten Twój "układ". Z mojego punktu widzenia układ między dobrem a złem powinien być swoistą równowagą. Dlaczego nie jest? Dlatego, że ludzie panując nad Ziemią i dostępną już przestrzenią kosmiczną chwieją wszelką równowagą. Działalność człowieka jest destrukcyjna w skali globalnej. Ktoś gdzieś kiedyś powiedział, że jesteśmy jak wirus. Opanowuje organizm aż go zniszczy nie martwiąc się o nowy do zaatakowania. Ziemia, jako żywa planeta nie ma szans na przeżycie przy takim stopniu ludzkiej zachłanności.
To samo widzę i w mniejszej skali: w skali kraju, w skali rodziny.
Takiego stanu równowagi między tym, co jest dobre, a co złe nie potrafią osiągnąć nawet pojedynczy ludzie. Nie ma równowagi, nie ma układu, nie ma porządku.
Mogą być tylko zmiany, które do tej równowagi nas zbliżają. Droga jest daleka.
I wrócę do zakodowanego porządku: czym jest w nas? Zbiorem wiedzy osiągniętym metodą bata i marchewki. Korzyści i niekorzyści. To, co opłaca się robić jest dobre, to co się nie opłaca, jest złe. Wlożę palec w ogień - zaboli, nie wkładam, włożę cudzy - odda tym samym - nie włożę.
Ale inaczej jest, jak nauka w dzieciństwie albo myślenie zawodzą, albo jestem szczęściarą i nikt mi nie odda
Wtedy układu nie ma. Jest ten, kto zadaje ból i ten, którego boli. Ten, który wyrzuca nadmiar jedzenia i ten, który umiera z głodu, jest ścięty las, który dotlenia miasto, ale pojawia się parking ku wygodzie mieszkańców, jest nienasycony władzą polityk, wojna o ropę i jest dziecko zabite kulą snajpera.
). Każdy ma jakąś definicję... począwszy od 'braku dobra' teodycea św. Augustyna po Kalego, który (jak wszyscy pamiętamy) mówił, że zło to jest ukraść Kalemu krowę.
