Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[kpwalski]

Jak lilia wodna podczas pogody
daleka od mego brzegu
zachwycasz pięknem swojej urody
płynąc po życia rozbiegu.

Siejesz blask wokół falami srebra,
opromieniona błękitem
pragnąc jedynie miłości ciepła
które dla ciebie jest życiem.

Lecz wiatry szarpią jeziora fale
często zmywając twarz łzami,
błyszczą na kwiecie wody korale,
zwisają też pod rzęsami.

Tafla jeziora-srebrzyste lustro
przybliża mnie w twoje strony,
daleko jesteś ale tak blisko
gdy chodzę tu zamyślony.

Patrzę na wodę stojąc nad brzegiem
i myślą jestem przy tobie,
widzę twą postać w odbitym niebie
i widzę w kwiecie na wodzie.
K.

[bronczyk]

Tak, tak Zochna czekaj. Czekać trzeba. A jeszcze wiersze pisać o tym najcudowniejszym czekaniu.
Kpwalski doskonałe nawiązanie do tradycyjnej poezji polskiej. Dorównujesz wielkim. Cudny mickiewiczowski liryk.

[kpwalski]

Dziękuję Ci Bronczyk. Trochę przesady w Twoich słowach do mnie ale się tym cieszę.

[Astra]

Piękne wiersze, dołączam się do pochwał Halinki

[bronczyk]

Gdzie niby ta przesada. Mickiewicz czy Słowacki choć wieszczami narodowymi są niemniej oprócz tego blasku są poetami, a może bardziej poetami niż symbolami. To kochany Kpwalski ty też talent masz i potrafisz stworzyć wiersz na ich miarę.
Za familiarność przepraszam.

[Astra]

Witam
U mnie klimaty listopadowe, ale pogodne...

Ostatnia prośba

Gdy opuszczę cię kochany,
spraw bym powróciła.

Nie zamykaj mnie w kamieniu, proszę.

Moje prochy rozrzuć w morską toń.
Będę wolną falą,
pulsującą nastrojami Posejdona.
Raz spokojna, zadumana o zachodzie słońca,
lub wzburzona, rozszalała w chwili sztormu.
Będę żyła wraz ze słońcem,
które zawsze tak kochałam.

Nie zamykaj mnie w kamieniu, proszę.

Bym dla ciebie z wiatrem zatańczyła,
zaśpiewała, zanuciła morską frazę.
Pozwól bym się życiem stała
w innej już postaci
- morskiej fali.

7. 11. 2013

[kpwalski]

Wzruszający Twój wiersz, Astro.

[kpwalski]

Dziś mały ptaszek z drzewa
świergocząc usiadł w oknie,
co ptaszku chcesz wyśpiewać,
że ćwierkasz tak cudownie?

Być może swym przeczuciem
wyśpiewać chcesz zdarzenie,
że wkrótce los odwrócę
i smutek w radość zmienię.

I pragniesz mi oznajmić
swym wzruszającym śpiewem,
że miłość mi się zjawi
o której jeszcze nie wiem.

Czekałem godzin wiele
daremnie tyle razy,
czy mogę mieć nadzieję,
że coś się jeszcze zdarzy?

Lecz chociaż brązowieją
zerwane liście z drzewa,
wsłuchuję się z nadzieją,
a ty mi ptaszku śpiewaj.
K.

[Astra]

Staszku, dziękuję
Bardzo jesteś samotny, to wyczytałam z Twoich wierszy.
Chcemy, czy nie, ale mimo wszystko odkrywamy naszą duszę
Ja, swoją miłość spotkałam bardzo późno, nie trać więc nadziei.
Wczoraj tak samo pocieszałam moją 30- letnią córkę.
Wiek nie ma znaczenia, nikt nie chce być samotny

[mimoza]

Bronczyk
Astro wzruszyłaś mnie prośbą zawartą w pięknym liryku o przemijaniu,
o życiu po życiu w innym bycie. Dziękuję.
Staszku... po tym co napisała Halinka, mnie tylko milczeć wypada.



Anioł jesienny


Moim Aniołem jesiennym jesteś

Ostrzegasz przed upadkiem,

Na parkowej ścieżce

Podmuchem wiatru

Unosząc suche liście

Wskazujesz właściwy kierunek.

Kiedy siedzę na ławce

Rozpościerasz nade mną

Parasol z gałęzi... jesienią,

Chociaż coraz bardziej dziurawy

O dziwo… nieprzepuszcza

Żadnej kropli deszczu.

Podsyłasz słoneczne promienie,

Którymi rozświetlasz moje serce.

Jesteś moim Aniołem

Jesiennym Aniołem Stróżem,

W każdej chwili o mnie pamiętasz

Nawet wtedy, gdy

Nie pogodzona z losem… wątpię.

Kiedy kocham bronisz Miłości,

Która zawsze jak kryształ jest krucha.

Nadstawiasz wtedy oba skrzydła,

A to co pękło próbujesz skleić

I nocą moje bezsilne łzy ocierasz.

- Cz

07 listopada 2013 roku

[bronczyk]

Mimozo według mnie jeśli ktoś tworzy piękne wiersze jest godzien porównania do wielkich poetów. Znajduję na wątku perełki, których może pozazdrościć uznany za geniusza twórca liryków. Przecież poezja to prawdziwość emocji, odkrywania przed czytającym lepszego, duchowego świata, a wam się to udaje. Ulotność uwieczniacie i to czyni z was twórców zasługujących na podziw.
Astro kocham twoją prośbę i odczytam ją bliskim. Niech mnie kiedyś tam z życiem kojarzą.
Kpwalski, a jednak nadzieja w tobie żyje. Poddałam się smutnemu urokowi wiersza, zszarzałam gdzieś tam, ale ptaszka głos przeprowadził mnie przez zwątpienie i brak radości.
Mimozo czasem mi się wydaje, że to ty jesteś aniołem. Przemawiasz słowami tak pięknie, że musisz je brać z jakichś nieznanych mnie i innym błękitów.

[Astra]

Halinko, sama pięknie piszesz, może spróbujesz do nas dołączyć?
Z tymi wierszami i emocjami różnie bywa.
Często coś ważnego nosimy w sercu, ale trudno przelać na papier w odpowiedniej formie
Mimozo, piękny Twój Anioł, szczególnie jesienią jest nam bardzo potrzebny, bo nastroje nie najlepsze
Przypominam dzisiaj starą piosenkę...kiedyś ten pan bardzo mi się podobał...byłam chyba kochliwa, ale tylko platonicznie



Nie liczę godzin i lat

Wschodami gwiazd i zachodami,
Odmierzam czas liści kolorami
Odmierzam czas nie używając dat
Czekaniem na niespodziewane,
Straconych szans rozpamiętywaniem
Odmierzam czas, nie używając dat

REF.
Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja
Bliżej gwiazd, bliżej dna jestem wciąż taki sam
Wciąż ten sam
Nie liczę godzin i lat, to życie mija nie ja
Z kilku dni w morzu dat własny swój znaczę ślad
Własny ślad

Zużytych słów przesypywaniem,
Gubieniem dróg i odnajdywaniem
Odmierzam czas, nie używając dat
Bez godzin i bez kalendarzy,
Długością dni i zmiennością zdarzeń
Odmierzam czas, nie używając dat.

Marek Dagnan

http://www.youtube.com/watch?v=rSktfVJc_IM

[Astra]

Witam
Znajomi opowiedzieli o swojej dorosłej córce...adoptowanej...

Okruszynka

Pojawił się,
słodki duszek,
nasza mała okruszynka,
wyśniona, wymodlona,
nie od Boga,
urzędowo potwierdzona.

Rude włoski niesfornie
wiły się loczkami,
mały nosek upstrzony
złotymi piegami
marszczył się zabawnie,
słodkie dołeczki
zaznaczone pocałunkiem Anioła.
Niepokoiły tylko
duże zielone oczy,
szeroko strachem otwarte,
które z lękiem pytały,
czy mama i tata
są prawdziwi,
czy już jej nie zgubią,
czy zostaną na zawsze,
do końca?

Długo, cierpliwie tuliliśmy,
by czułymi pocałunkami
wymazać jej nieufność,
aż wreszcie miłością odpowiedziała
na nasze gorące serca.

Mała, słodka okruszynka
rozkwitała szczęściem…

7. 11. 2013

[bronczyk]

Astro mocno do mnie przemówił wiersz. Adopcja to dawanie szczęścia porzuconym i tę myśl wyraziłaś najpiękniej.

[toy_]

jak piszę

najpierw obraz
coraz wyrazniejszy, az męczy.
dojrzewa decyzja
- przetłumaczyć na słowa
zapisany
wyrzucony z pamięci

[bronczyk]

Toy twoje krótkie utwory zawierają tyle treści, że czasu trzeba, aby je posmakować, rozdzielić, ale najważniejsze, że poruszają, dają powód do szukania w sobie tego co istotne.

[toy_]

........

[toy_]

idiotka

ilekroć opuści gardę
by podać dłoń
w geście powitania
będzie ocierać krew z ust.
i nic się nie uczy

[bronczyk]

Toy pięknie napisane, ale gorzko okrutnie.
Ja wolę ocierać krew i mieć nadzieję, że to ostatni raz.

[Astra]

Niespełnienie

Kochaliśmy się dotykiem
czułych spojrzeń,
bez pieszczoty, pocałunków,
między nami pulsowało niespełnienie.

Miłość nam się przydarzyła
- platoniczna.
Inna zdarzyć się nie mogła,
by ją zdradą nie nazwano.

Platonicznie więc marzyłam.
Platonicznie śniłam
o namiętnej naszej nocy.
Platonicznie smakowałam twoje usta.
Wymyślałam słodycz przytulenia,
bo tak bardzo pożądałam i pragnęłam,
bo tak bardzo cię kochałam.

Dziś żałuję niespełnionych pocałunków,
tego co się nie zdarzyło,
wciąż bolesnej mej tęsknoty,
i wylanych łez bez liku.
Ech, a dzisiaj bym zgrzeszyła,
by ta miłość się spełniła
i kochałabym do zatracenia.
Cóż, ta młodość tak naiwna
- głupia była.

Nigdy tak już nie kochałam.

8. 11. 2013