Syndrom przemijania

[Bianka]

Napisał an_inna

Niestety moja znajomość rosyjskiego jest już w fazie schyłkowej Czy to jest może coś podobnego (w stylu, treści?) do "Hymnu" Ayn Rand? http://voila.pl/mod3r/?1
(otwiera się w Wordzie - 32 str.)

Nie. Tam była również gorzka satyra na rzeczywistość, ale w innym stylu. Właściwie nie była ona nawet ukazana w krzywym zwierciadle - była ukazana taka, jaka ona jest, ze szczegółami i był to obraz przerażający.
Utwór, który mi wkleiłaś przypomina trochę "My" Zamiatina. Ta książka była tłumaczona na polski. Może czytałaś. Też sf. Też zakazana przez długie lata.
Dziękuję Ci bardzo za wklejenie "Hymnu". Nie znałam go.

[Bianka]

P.S. Czy istnieja jakieś strony zawierające biblioteki elektroniczne w języku polskim? Z literaturą piękną? Nie mogę niczego znaleźć.

[an_inna]

Mam trochę spakowanych plików, ale nie pamiętam skąd Napisz do mnie na mojego maila (jest w profilu) to Ci napiszę co mam.

[Ewita]

Napisał FeliksG

PS. Jak mam pisać Twój nick z tą kreską u dołu a nie pośrodku?

Feliksie! Wystarczy myślnik z shiftem i wtedy uzyskasz pożądany efekt (_)

[diana60]

Witaj Luba! Jestem nowa i od pewnego czasu dopada mnie to samo co Ciebie może jest to związane z menopauzą. Jestem w domu nie pracuję, nie mam przyjaciół, boję się starać o jakąś pracę aby nie usłyszeć " jesteś stara do niczego" mam 51 lat..jak poradziłaś sobie, a może jak nadal radzisz sobie z przemijaniem?..

[Bianka]

Napisał diana60

Witaj Luba! Jestem nowa i od pewnego czasu dopada mnie to samo co Ciebie może jest to związane z menopauzą. Jestem w domu nie pracuję, nie mam przyjaciół, boję się starać o jakąś pracę aby nie usłyszeć " jesteś stara do niczego" mam 51 lat..jak poradziłaś sobie, a może jak nadal radzisz sobie z przemijaniem?..

Diano, ja mam więcej i pracuję. Z przemijaniem nie trzeba sobie specjalnie radzić. Wystarczy je zaakceptować i żyć, specjalnie się nad nim nie zastanawiajac. Przecież nie mamy na nie wpływu, prawda? Więc po co się zadręczać?
Głowa do góry
Pozdrawiam

[senior A.P.]

Specjalnie dla Diany 60 :
Nie wiesz,ze zycie zaczyna sie dopiero po 60-tce ?
Boze ile Ty jeszcze na ten wiek musisz czekac !
Pakuj walizki i ruszaj w swiat,bo w Polsce napewno szybko sie zestarzejesz . Chyba,ze "przyspawano Ci wnuczeta",wtedy tylko jedna rada : kupuj trumne .

[baburka]

Napisał Bianka

Z przemijaniem nie trzeba sobie specjalnie radzić. Wystarczy je zaakceptować i żyć, specjalnie się nad nim nie zastanawiajac. Przecież nie mamy na nie wpływu, prawda? Więc po co się zadręczać?

Tym bardziej, że umrzeć też przecież przyjdzie.

Bałam się przejścia na emeryturę, a teraz bym jej za nic nie oddała. Przesadzam, za godziwą kasę tak. Życie mnie jakoś tak wessało w lej, że brakuje mi czasu na to, co lubię najbardziej. Czasem myślę, że Pan Bóg da mi długie życie i dobrą kondycję, żebym zdążyła wszystko, co sobie nieśmiało planuję.
Ukłon w stronę Rady Starszych)))))))))))

[Ala-ma-50]

Wiecie co?..wczoraj kupiłam miesięcznik "Pani"..a tam na ostatniej stronie napisano: " Życie jest grą, której nie można wygrać, ale można ją pięknie rozegrać "
Może o to własnie chodzi?
Pozdrawiam..chociaż kiepski ze mnie gracz...

[smerfeta]

Nie można się nad sobą i przemijaniem tak rozczulać! Trzeba zaakceptować to co jest i cieszyć się z małych rzeczy np.że pada śnieg,że świeci słonko,że mnie dzisiaj mniej coś boli,że jestem pełnosprawna nie potrzebuję opieki i daję sobie radę itp.A może ktoś czeka na moją pomoc ?Może w pobliżu jest jakaś samotna osoba i trzeba ją odwiedzić?Porozmawiać.Trzeba sobie też znależć jakieś zajęcie i złe myśli odganiać !

[baburka]

Napisał smerfeta

Trzeba sobie też znależć jakieś zajęcie i złe myśli odganiać !

Należy znaleźć to, co jest dla nas rzeczywiście interesujące i sprawia autentyczną satysfakcję.

[Ala-ma-50]

No dobrze...ale gdzie tego szukać?..
Największą frajdę sprawiłaby mi możliwość wiecznego podróżowania..(nie mylić z podróżą do wieczności )..ale niestety .to raczej nierealne do zrealizowania.
A szkoda.

[FeliksG]

Napisał baburka

Należy znaleźć to, co jest dla nas rzeczywiście interesujące i sprawia autentyczną satysfakcję.

Absolutnie tak, pamiętając, że:" niczego nie muszę a mogę to, co mogę"
Dodam jeszcze, że koniecznie z dużą dawką egoizmu i małą dawką samokontroli, głównie w zakresie: co ludzie powiedzą, wypada - niewypada itp. Akceptuję ten sposób na życie jako wyzwolenie - odskocznię od rygorów, wyższych konieczności, standardów środowiska, a nawet, obyczajów.
Obowiązujw, wyłącznie zasada: primum non nocere.

[baburka]

Napisał Ala-ma-50

No dobrze...ale gdzie tego szukać?..
Największą frajdę sprawiłaby mi możliwość wiecznego podróżowania..(nie mylić z podróżą do wieczności )..ale niestety .to raczej nierealne do zrealizowania.
A szkoda.

Jeśli marzenia będą nierealistyczne, narazisz się na ciągłą frustrację, zalecam więc plany, a więc korzystanie z tego, z czego jeszcze można.
Źródła wszelakich ciekawości i przyjemności są w nas samych. Wystarczy je odszukać, można po omacku, metodą prób i błędów lub przez naśladownictwo.

[baburka]

Napisał FeliksG

Absolutnie tak, pamiętając, że:" niczego nie muszę a mogę to, co mogę"
Dodam jeszcze, że koniecznie z dużą dawką egoizmu i małą dawką samokontroli, głównie w zakresie: co ludzie powiedzą, wypada - niewypada itp. Akceptuję ten sposób na życie jako wyzwolenie - odskocznię od rygorów, wyższych konieczności, standardów środowiska, a nawet, obyczajów.
Obowiązujw, wyłącznie zasada: primum non nocere.

Feliksie, nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, jak Twoja recepta jest nęcąca a zarazem niebezpieczna. Gdybym tak sobie pozwoliła na pełen luzik... Może kiedyś będzie mnie stać na luksus, o którym piszesz.

[Lila]

Mnie to przemijanie w wersji Feliksa bardzo odpowiada..
No więc zaczynam jazdę !

[baburka]

Feliksie, toś mnie zastrzelił! Od dłuższego czasu z dobrym skutkiem zwalczam w sobie wszelkie ciągotki ku niestandardowym poczynaniom. Nawet nie werbalizuję, czego to by mi się chciało, żeby nie budzić licha. Kurczowo wczepiłam się między normę a obyczaj. Nie powiem, żebym nie odczuwała niejakiego dyskomfortu, ale takiego poświęcenia wymaga ode mnie sytuacja życiowa. Może kiedyś...
Jeszcze tylko tego mi brakowało, żeby pozwolić wykiełkować marzeniu. Programowo nie mam marzeń.

[Malgorzata 50]

A ja odkryłam tak ze dwa lata temu ,ze po co?? Popelnilam kilka szaleństw i dalej je popelniam ...nie zawsze jest to dzialanie trafione ,ale czuję sie znacznie lepiej niz w okresie kiedy wyłacznie norma i obyczaj,a poza tym zauważylam ,ze bol przemijania dopada nas tak mw .po skończeniu 50-tki ,a później sam przechodzi.A do wnuków przyspawać się NIE DAM ,chyba ,ze sama będe chciała.
Jeszcze jedno jesli tak bardzo ci doskwiera bycie w domu-to poszukaj pracy -najwyżej usłyszysz to czego się tak boisz i co z tego...od tego się nie umiera!!!

[Alsko]

Popełniłam za mało szaleństw w życiu i już nie nadgonię, psiakrew!

Małgosiu, nieprawda, że ból przemijania sam przechodzi! Za dobrze by było! Nie ma lekko, nie obiecuj sobie, że kiedyś minie. Po prostu: nie jest tak często werbalizowany. To raz. A dwa: ma się bardziej "filozoficzne" podejście do niego. Takie, wiesz: ino spokojnie!

A do wnuków też nie dałam się przyspawać, chociaż miała na to ochotę moja była synowa. Jeśli miałam ochotę - tak, chętnie! Zajmowałam się z przyjemnościa np. dwa tygodnie, żeby dzieci mogły wyjechać. I to była obopólna frajda, dla Babaliny i wnuków Tyle że miałam o tyle łatwiej z odmową, że gdy były małe - ja pracowałam. I miałam poparcie syna.

[Ala-ma-50]

A wiesz Feliksie ..że masz rację.. mnie już dawno ..przestało obchodzić."..co ludzie powiedza..? "
I dobrze mi z tym .
A szkodzić ? ..nie szkodzę ..bo taka się już urodziłam.
Pozdrawiam

P.S.No to Baburko..udaję sie na poszukiwania w głąb swojej duszy..aż się boję..co znajdę.