Przy kominku w lesniczówce

[karramba]

bajka na temat rozrabiania...

Psoty psiaka

Dawno temu, za górami i lasami mieszkał sobie psiak.
Chodził on do szkoły, gdzie bardzo lubił psocić.
Pewnego razu, po kolejnej psocie, nauczycielka złapała
psiaka za ucho i krzyknęła:
- Ty chyba masz pusto w głowie!
- A czy możliwe jest powstanie czegoś z niczego?
- zapytał cienkim głosem psiak.
- Nie.
- To jak mogę mysleć o psotach?
(Bajarz)

[karramba]

Napisał enia60

Dopóki istnieć będą płaczące dzieci, Mesjasz nie nadejdzie."

Dzisiaj tym bardziej…"

wiele może człowiek znieść ale nie płacz dziecka,niech dzieci tego świata jak najmniej doświadczają krzywd
bardzo refleksyjnie zrobiło się przy kominku

...tyle jest dziecięcych łez...

[enia60]

trochę radości wnosi nam ten przemiły malec,inaczej zasmucimy się zupełnie

[eledand]

Napisał sagula

Skryje się w leśniczówce, bo jakieś tygrysy biegają po seniorku. Puma to rozumiem, ale nie słyszałam o tygrysach. Zakluk, zakluk, jedna sztaba, druga sztaba, och nareszcie jestem bezpieczna.

Pumpol,to grasuje już od miesięcy po opolszczyznie,sama się boje,do ogrodu iśc,by z jakiegoś dachu na mnie nie czychał.Kroliki dawno są zjedzone i kury też,ale myślę, że mam dobrego piesa on ma rutyne w łowieniu,ma 14-lat.Dobrze ryczy,tak po staremu.Pumpol, sie go wystraszy.Mysle o tym,że tak będzie.A hoj.

[Jadzia P.]

Witam leśną brać...
Zrobiłam sobie zieloną herbate...usiądę przy kominku i poczytam co napisała nam Melunia..

[enia60]

wita nas piękny dzień,słońce, po deszczu świeżo i bardziej zielono,witam wszystkie skrzaciki ,idę posłuchać śpiewu ptaków ,czy ktoś z was słyszał już głos kukułki ?

[karramba]

zapraszam na poranną kawę

[karramba]

...uciekam do pracy - trudnej pracy

Miłego dnia życzę

[Scarlett]

Przyniosłam Wam bajeczkę do wieczornej herbatki.
Byli sobie pewnego razu królewicz i królewna, którzy przeżywali jeszcze miodowe miesiące.
Czuli się bezgranicznie szczęśliwi, niepokoiła ich tylko jedna myśl; czy zawsze będą tacy szczęśliwi jak obecnie.
Dlatego pragnęli mieć talizman, który by potrafił zabezpieczyć ich przed niesnaskami w małżeństwie.
Często słyszeli o człowieku, który mieszkał w lesie i był poważany przez wszystkich za swoją mądrość:
potrafił dać dobrą radę w każdym nieszczęściu i w każdej biedzie.
Królewicz i królewna udali się więc do niego i opowiedzieli, co im leżało na sercu.
Wysłuchawszy ich, mądry człowiek powiedział:
- Podróżujcie po wszystkich krajach świata i gdy spotkacie zgodne małżeństwo,
poproście, aby wam dali mały skrawek bielizny, jaką mają na sobie, i noście go zawsze przy sobie. To jest najlepszy sposób.
Królewicz z królewną wsiedli na konie i odjechali.
Wkrótce posłyszeli o pewnym rycerzu, który podobno miał wieść szczęśliwy żywot ze swą małżonką.
Udali się więc na zamek i zapytali ich sami, czy rzeczywiście byli tak radzi ze swego małżeństwa, jak głosiła fama.
- Tak jest - brzmiała odpowiedź. - Tylko jednego nam brak: nie mamy dzieci.
Tu więc nie można było znaleźć talizmanu i królewicz z królewną musieli pojechać dalej, aby znaleźć w pełni zadowolone małżeństwo.
Przybyli do miasta, w którym - jak słyszeli - mieszkał uczony człowiek żyjący ze swą żoną w największej harmonii i zadowoleniu.
Poszli do niego i zapytali podobnie jak poprzednio,czy istotnie jest tak szczęśliwy w swym małżeństwie, jak to ludzie opowiadają. - Tak, jestem szczęśliwy - odpowiedział mąż - moja żona i ja żyjemy z sobą doskonale, ale mamy za dużo dzieci, sprawiają nam one wiele zmartwień i kłopotów.
A więc tu nie można było znaleźć talizmanu i królewicz z królewną pojechali dalej po kraju,wypytując się wszędzie o zadowolone małżeństwa, ale nik się nie zgłaszał.
Pewnego dnia, gdy jechali konno przez pola i łąki - zauważyli niedaleko od drogi pastucha,który radośnie przygrywał na fujarce.
W tej samej chwili podeszła do niego kobieta z dzieckiem na ręku, prowadząc małego chłopczyka.
Gdy pastuch ją zobaczył, wyszedł jej naprzeciw, przywitał się z nią serdecznie i wziął od matki małe dziecko, całował je i pieścił.
Pies pastucha podszedł do chłopca, lizał jego małą rączkę, szczekał i skakał z radości.
Tymczasem kobieta postawiła garnczek, który przyniosła, i powiedziała:
- Siadaj, stary, i jedz.
Mąż usiadł i zabrał się do jedzenia, ale pierwszy kęs dał małemu dziecku, drugi podzielił między chłopca i psa.
Królewicz i królewna wiedzieli i słyszeli to wszystko. Podeszli teraz bliżej i przemówili do nich:
- Wy jesteście chyba szczęśliwym i zadowolonym małżeństwem? Jesteśmy istotnie szczęśliwym małżeństwem - odpowiedział mąż.
- Dzięki Bogu! Żaden królewicz i królewna nie mogliby być szczęśliwsi od nas.
- W takim razie, posłuchajcie - powiedział królewicz - zróbcie nam przysługę,
której nie pożałujecie. Dajcie nam mały skrawek koszuli, którą macie na sobie.
Na te słowa pasterz i jego żona spojrzeli dziwnie po sobie; wreszcie mężczyzna powiedział:
- Bóg świadkiem, że z przyjemnością dalibyśmy wam nie tylko skrawek, ale nawet całą koszulę, gdybyśmy ją mieli, ale nie posiadamy na sobie ani jednej nitki.
I tak nic nie załatwiwszy królewicz z królewną musieli pojechać dalej. Znudziła im się wreszcie ta długa, bezcelowa włóczęga i wracali do domu.
Kiedy przejeżdżali koło chatki mądrego człowieka, czynili mu wymówki, że dał im taką złą radę.
Opowiedzieli mu wszystkie swoje przygody w podróży.
Wtedy ten mądry człowiek uśmiechnął się i powiedział:
- Czy rzeczywiście jechaliście na próżno? Czy nie przyjeżdżacie do domu bogatsi w doświadczenie?
- Owszem - odpowiedział królewicz - przekonałem się, że zadowolenie jest rzadkim dobrem na tej ziemi.
- A ja się nauczyłam - powiedziała królewna - że po to, by być zadowolonym, nie trzeba nic - tylko właśnie być zadowolonym.
Wtedy królewicz podał królewnie rękę, spojrzeli na siebie z niewymowną miłością, a mądry człowiek pobłogosławił ich i rzekł:
- Znaleźliście prawdziwy talizman w waszym sercu.
Strzeżcie go wiecznie, a nigdy duch niezadowolenia nie będzie miał nad wami władzy.


Andersen H.Ch.


Miłego czytania

[Wodniczka]

Witajcie Leśniaczki w porze obiadowej..słoneczko już wysoko na niebie, a ja jednak po spacerku do Was przychodzę , teraz sobie usiądę,odpocznę ,poczytam troszeczkę i do kuchni powędruję, by coś na ząb przygotować, zanim pozostali domownicy wrócą do domu i zrobi się gwarno...
dzisiaj schabowy po cygańsku..? wykonany przeze mnie



MIŁEGO I SŁONECZNEGO DNIA ŻYCZĘ..)

[inka-ni]

Witam w piękny sloneczny dzień.

Od dawna wiadomo, że raz do roku w noc Świętego Jana zakwita paproć, a kto zdobędzie jej kwiat, zapewni sobie szczęście. Jednak droga do kwiatu jest trudna i niebezpieczna, a sam kwiatek niepozorny i dopiero zerwany pięknie rozkwita, ale tylko w rękach młodego i uczciwego człowieka.
Pewnego razu Jacuś, który zawsze musiał postawić na swoim, usłyszał od starej Niemczychy o cudownym kwiecie i postanowił go zdobyć za wszelką cenę. Z utęsknieniem więc czekał Sobótki. Wreszcie nadeszła upragniona noc Świętego Jana. Gdy młodzież zabawiała się przy ognisku, Jacek udał się w głąb lasu. Przedarł się szczęśliwie przez chaszcze i powalone drzewa, przebył zaczarowane moczary i już miał sięgnąć po kwiat, gdy wtem kogut zapiał, chłopiec stracił przytomność i ocknął się w swej chacie na pościeli. Chłopiec nie przyznał się do celu swej wyprawy w las i postanowił spróbować w następnym roku.

Tym razem droga była niesłychanie długa i choć paproci coraz więcej i rosły coraz wyżej, kwiatu nigdzie nie mógł dostrzec. W końcu zauważył ...pięć listków złotych dokoła, a w środku oko obraca się jak młyn... Niestety, znowu kury zapiały i wszystko znikło.
Jacek jednak nie zrezygnował. Do trzech razy sztuka – pomyślał sobie i przez cały następny rok myślał jakby kwiat zdobyć. I rzeczywiście, za trzecim razem udało się. Las wyglądał zwyczajnie, a niepozorny kwiatek chłopiec ledwie zauważył, ale zaraz zerwał go, chociaż piekł jak ogień. Chwilę później dowiedział się, że swoim szczęściem nie może z nikim się podzielić. Nie zwrócił na to uwagi...
Marzył mu się pałac, służba i wielkie państwo. Jego marzenie zostało natychmiast spełnione. Otaczał go przepych, ale nigdzie nie mógł dopatrzyć się znajomej okolicy. Ciekaw był, gdzie się ona podziała. Żył tak przez dwa lata. Miał wszystko, czego dusza zapragnie. W końcu zaczęła męczyć go bezczynność, zatęsknił za rodziną. Wsiadł do powozu i ruszył do rodzinnej wioski. Rozrzewnił się na widok znajomych stron. Chciał przywitać się z matką, ale ona go nie poznała. Wytknęła „jaśnie panu" egoizm, który nie był cechą jej syna. Jacek chciał sypnąć złotem, wspomóc rodziców, ale bał się wszystko utracić, więc odjechał, nie powiedziawszy ani słowa.
Znowu znalazł się w swoim raju, ale nie czuł się szczęśliwy. Męczyły go wyrzuty sumienia. Po roku znowu pojechał do swojej wsi. Okazało się, że matka leży chora, a ojciec zmarł. Znowu chciał jej pomóc finansowo, ale strach przed utratą własnego szczęścia zwyciężył.
Wrócił do swego pałacu, ale nie mógł zaznać spokoju, mimo ciągłych zabaw, hulanek, polowań... Zmizerniał i męczył się w swoim dostatku, bo nie ma szczęścia dla człowieka, jeżeli się nim z drugim podzielić nie może. W końcu zdecydował, że podzieli się swym bogactwem ze swoją rodziną bez względu na to, co się później stanie.
Kiedy przybył na miejsce, okazało się, że cała rodzina Jacusia wymarła. Zrozpaczony chłopiec zdał sobie sprawę ze swojej winy wobec najbliższych i zapragnął sam także zginąć. Natychmiast ziemia się rozstąpiła i pochłonęła Jacka wraz z kwiatem paproci
Józef Ignacy Kraszewski

[karramba]

...bardzo się źle czuję

Mówię WAM dowidzenia - do jutra

Miłego wieczoru!

[frida]

Meluniu zdrowiej, miłego odpoczynku)

Tup-tuś dzień dobry powiada i ściska serdecznie skrzaty

[tar-ninka]

Meluniu trzymaj sie nie daj zarazowi.
Skrzaciku witaj

[dziewiątka]

Urszula Musielak

ACH! WIOSNA

Zazieleniły się pola
i łąki,
chociaż w górach
jest ciągle śnieg
śpiewają ptaki
rosną stokrotki
wiosna wiosna
już jest!

Przyszła do nas
trochę spóźniona
z zakłopotania
różowe lica...
mówi cichutko
jestem szalona
byłam u Pana Księżyca

Gości tam było
mnóstwo
nie byle jakich
ważne persony
i supergwiazdy
lot był udany
po nieboskłonie
zdobyłam prawo jazdy!

Będę jeździła
autem zielonym
po drogach
i polnych ścieżkach
rozpuszczę włosy...
i z przyjacielem
- wiatrem -
w gęstwinie lasu
zamieszkam



Dobrej nocy !!!

[enia60]

do jutra,spokojnej nocy i miłych snów

[Jadzia P.]

Jedni się żegnają....drudzy się witają...
Cóż ...takie jest życie...
Ja do lesniczówki lubię przyjść już póżną nocą...by sobie w spokoju wypić herbate i poczytać przed snem...

[dziewiątka]

piękna brzozowa aleja Jadziu !!! ...i ja jestem nocnym markiem ...jest cisza - spokój - przy herbatce , przewaznie z melisą, żeby sen szybciej przyszedł...

[inka-ni]

Witam nocne Marki Jadzę i Mireczkę,ne zawsze jesteście ostatnie wpadające poczytać,bo ja też.No to herbatki przyniosę.

[Scarlett]

Witajcie skrzaciki. Słonko za oknem, będzie piękny dzień.


"O piękne, bujne polskie lasy
Dumnie się pnące do nieba
Kto raz się chował pod waszym dachem
Wzruszać go piórem nie trzeba.

Ileż kryjecie w sobie uroku
Czarów leśnego świtania
Ileż piosenek z wiatrem śpiewacie
Gdy was układa do spania

Ileż radości i uciechy
Niesiecie wszystkim kto was lubi
Ileż gorących i szczerych uczuć
Z wami się brata i was hołubi

Dęby, buki, świerki i sosny
Przemówcie gromkim głosem
By nikt się nie odważył
Uśmiercić was topora ciosem

Pnijcie wysoko swe konary
Echem swym szumcie dokoła
Niech słowo wasze ciche i czułe
Wszystkich na ucztę waszą przywoła

Bądźcie darem ludzkiego szczęścia
Urokiem ziemi złoconej promieniami słońca
Trwajcie w swej żywej krasie
Po wieki z ludzką miłością do końca."

Pora na kawusię.