Kącik poezji własnej i innych autorów - część XIV

[kpwalski]

Dziękuję Bronczyk, my już jedziemy pociągiem.

[mimoza]

Halinko, dziękuję Twojemu Mężowi za chwilę nieoczekiwanego wzruszenia.
Staszku nostalgicznym smutkiem powiało - pięknie zaklętym w Twoich wierszach.
Astro jesteś mistrzynią w tworzeniu pięknych erotyków.




Czas życzeń

Co takiego jest w grudniu,
Że swoje myśli kieruję
Do tych, o których na co dzień
Nawet nie pomyślę?

Widać grudzień naprawdę
Jest miesiącem magicznym
W myślach robi bałagan
Lekko nostalgiczny.

Przywołuje z zakamarków
Bliższą i dalszą rodzinkę,
Kolegów z dzieciństwa,
Miłości pierwsze i ostatnie…
Tych co wyjechali
(Oni może kiedyś powrócą).

Na stole stos kart świątecznych
Czeka na wysłanie,
Z adresownika wybieram
Do kogo napisać, kto moje
Serdeczne myśli w darze dostanie.

Z każdym rokiem
Lista adresatów z przed lat
Coraz krótsza.
Zacierają się cienie tych
co w niebyt odeszli.

Optymizmem napawa
Spis imion tych,
Których każdego roku przybywa…

W ten czas wysyłania życzeń
Gest serdeczności
W ozdobnej kartce zaklęty
Z nadzieją Tobie i Tobie przesyłam.

- Cz
13 grudnia 2012 roku

[Astra]

Przepiękne wiersze.
Ja dopiero nastrajam się świątecznie i chociaż już wokoło grają piosenki bożonarodzeniowe, nie czuję świąt.
Biorę więc książkę i czytam

mój świat

wieczór cichutko przysiada
na poręczy fotela
w kącie pokoju usnął zmęczony dzień

błądzę myślami po kartkach książki
dotykam czyjegoś życia
zaglądam w odległe zakątki świata
gdzie zachody są łuną purpury
a ocean przypływami
żeglarskie nuci ballady
miłość czasami kończy się
nazbyt szczęśliwie
a śmierć nie zawsze przychodzi
o odpowiedniej godzinie
życie…

a ty dziwisz się dlaczego płaczę
bo pomimo że zatapiam się
w nie swoją rzeczywistość
jest mi często bardzo bliska
zostawiam w niej cząstkę siebie

13. 12. 2015
Astra

[Amadeusz ze Śląska]

Trzynastego

Mroźny ranek zapisał historii cienie
Dalszych spotkań do wiosny startu
Spacer dążeń obudził wspomnienie
Miłość zza oceanu zrywa datę ślubu

A potęgował w sercach każdego dnia
Zimowym wieczorem przy kominku
Całowałem uśmiech w oku lśniła łza
Szczęścia w odebranym prezenciku

Rozdzielone ziarna z praojców ziemi
Nie rozwiną skrzydeł ciętych czasem
Tylko pokoleń wspólna mowa zabrzmi
Przy stole z jak różnym życia bagażem

Bez bólu witam już nie tą samą twarz
Wnucząt buzie roześmiane i męża głos
Zapraszam poznaj rodziny wachlarz
On moją życia oazą i dukatów trzos

Amadeusz ze Śląska

[Amadeusz ze Śląska]

Witam miło.
Uśmiech i zapach frezji pozostawiam, na pewno przyda się na szare dni i długie wieczory.

Frezja.

Delikatna w swej
dzwonkowej istocie,
barwami wabi,
zapachem czaruje.
Zachwyca się tobą
płeć piękna,
w wazonie nadajesz
pokoju scenerii.
Kocha cię każde serce
czułe i delikatne,
cieszysz chwilą
dając wspomnień woń.


Amadeusz ze Śląska.

[bronczyk]

Jak dobrze w świat fantazji wejść i za poetą myśli snuć. Kpwalski dla mnie twoje słowa są jak przepustka, jak bilet na chwile bez codziennych kłopotów. To nic, że krótkie. Ważne, że są.
Mimozo tak, tak. Grudzień taki jest. Pełen długich oczekiwań, wspominań i pośpiechu, a jednak ma chwile, gdy zaduma jak koc ciepły nas okrywa, Co życzyć i jakie słowa dobrać, aby serdeczniej było. Ten ostatni miesiąc w roku będę opisywać po twojemu.
Astro czytelniczka z ciebie piękna. Miło i ciepło się zrobiło, wiersz odświeżył emocje związane z lekturami i zaraz skończę pisaninę i otworzę książkę. Pewnie przypomnę sobie twoje wersy.
Amadeuszu spotkania rodzinne i zapach frezji to dobry sposób na lepsze samopoczucie, ale wiersze jeszcze lepsze w szare godziny.

[mimoza]

Halinko
Amadeuszu - rozpachniłeś frezjowo,
oduroczyłeś trzynastkę...
Astro Twoja rzeczywistość, stała się moją nierzeczywistością.
Pięknie oddałaś miłość do czytania i przeżywania historii
zapisanych od... do...


Opowiastkę/ wierszem/ napisałam... Częstujcie się, można przeczytać wnuczętom, dzieciom, sobie ...


WSPÓLNOTA (PTASIA)

Był sobie las, gęsty jak puszcza,
w nim chatka stała, cała z drewna
poszarzała, pusta…

Pierwszy wprowadził się Wróbelek
szary jak zszarzały kamyk
Co na polnej drodze leży.

Zaraz po nim wpadł
na mały rekonesans Kowalik,
rozejrzał się i na podobieństwo jeża
wszystkie piórka najeżył.

Za moment wpadł Dudek
z czubkiem irokeza,
ze zdziwienia dziobek otworzył,
szybko zajął kącik nad oknem
szukając w nim cienia.

Tuż po nim Jeżyk przyfrunął
z Jeżykową,
postanowili uwić gniazdko,
wysoko pod powałą.

Kawka, jak to Kawka
niezadowolona, że to niby
dla niej półka w kuchni
powinna być przeznaczona.

Tymczasem Wrona,
wronim zwyczajem...
głośnym krakaniem obwieszcza,
że w chatce po pustelniku
tłum przeróżnych ptaków zamieszkał.

Dzięcioł z Dzięciołową wspólnie
obstukali dokładnie każdą deskę.
Na koniec stwierdzili zgodnie,
że też tutaj przezimują
w oczekiwaniu na wiosnę.

W kącie rozbite lustro stało,
jakby na Srokę czekało...
Sroka jak to ona, cała napuszona
swoim ogonem się chwali
od samego rana.

Sikorki skore, o każdej porze
do zabawy, narobiły rabanu.
Wesoło pod powałą się rozsiadły
i z pierwszym promieniem słonka,
na dzień dobry, ćwierkają… śpiewają…

Nie wiadomo kiedy, być może nocą,
wpadła Sowa ogromna i siwa.
Z niezadowoleniem kiwała głową
i fuczała i się stroszyła...

Kukułka zaczęła kukać, inne ptaki
ćwierkać, kwilić i powstał
taki harmider, że po całym lesie,
zamiast śpiewu ptaków
Echo jazgot niesie …

Czy to był dobry pomysł, aby
pustą chatkę zamieszkały pospołu,
wszystkie bezdomne ptaki?

Żyjąc do tej pory z dala od siebie,
nie potrafiły się odnaleźć
w tak licznej gromadzie...

Każdy z nich bowiem sądził,
Że to co go wyróżnia,
to jego Nadzwyczajność,
a to niestety była
zwyczajna PRÓŻNOŚĆ...

- Cz
14 grudnia 2013 roku

[bronczyk]

Mimozo wnukom do przeczytania, a nam do przemyślenia.

[kpwalski]

Mija jesień srebrzysta od szronu
obrywając ostatnie z drzew liście,
a mi w sercu drży dziwny niepokój,
że się zbliża zimowych dni przyjście.

Czy potrafię się cieszyć gwiazdkami
lecącymi powoli spod nieba
kiedy wkrótce być może przez zamieć
trzeba będzie wędrować po śniegach.

Gwiezdną szatą okryją się drzewa
otulone świeżością i bielą,
taki dar im zesłany wprost z nieba
pozostanie nim wichry go zwieją.

Jakże inny jest świat w śnieg zaklęty
gdy śpią trawy okryte w pościeli,
warto czasem obejrzeć to piękno
choć we mrozy nie czas na spacery.
Kp.

[Astra]

Halinko
Mimozo, szkoda, że nie mam wnuków, bo wierszyk
uroczy
Staszku, nie tęsknię za bielą. Bez śniegu bliżej wiosny


moje miejsce

mam swoje miejsce na ziemi
na mapie rozlewa się zielenią plam
pochyla się nad srebrzystą Wartą
ulice jak długie wstęgi zakręcają zaułkami
gdzie czasem zagra grajek
o smutku w zwiniętej czapce
do której wrzucam grosik na szczęście
a stare kamieniczki błyszczą w słońcu
kolorami wspomnień sprzed lat

w małej kawiarence Pod Koziołkami
w letnie popołudnia słucham bluesowej melodii
sącząc mrożoną kawę

tutaj spotkałam ciebie
zasłuchani nieśmiali
spoglądaliśmy w swoją stronę
nie potrafiąc tego nazwać słowami

uśmiecham się do tych wspomnień
zachowam pod powiekami
przywołam je kiedyś
…smutna tęsknotą

14. 12. 2015
Astra

[mimoza]

Halinko Astro

Staszku " ... Jakże inny jest świat w śnieg zaklęty
gdy śpią trawy okryte w pościeli,
warto czasem obejrzeć to piękno
choć we mrozy nie czas na spacery.
Kp."
Nie tęsknię za zimą, jednak po przeczytaniu Twojego
wiersza, marzy mi się jej powrót, choćby na moment.




*** *** ***

Jeszcze jeden dzień
Jeszcze noc jedna,
Wolno nadchodzi
To co nieuchronne.

Zbyt szybko odchodzą
Kolejne dni,
Ulotne chwile umykają
Do księgi wspomnień.

Nową kartę odkrywam
Jeszcze czystą,
Zapisuję bez pośpiechu
Okruchy dnia.
W pamięci utrwalam
Obrazy zdarzeń.

Przez sito przecedzam
Słowa wypowiedziane
W emocji.

Dzisiaj wiem
Nie da się zatrzymać
Biegu zdarzeń,
Zegarów też cofnąć
Nie można...

Kartki z kalendarza
Codziennie zrywam,
Drzwi otwieram
Dla chwili… tu i teraz.

- Cz

16 grudnia 2012 roku

[kpwalski]

Czesiu,,bardzo lubię ptaszki i chociaż wiersz napisany nie dla mnie jednak mi się bardzo spodobał, pokazałaś w nim wiele osobowości. W Twoim drugim wierszu wracasz do wspomnień, rzeczywiście jak ten czas szybko leci!
Aniu, fajnie mieć swoje miejsce w mieście do wspomnień, ja jednak wolę przyrodę, a za śniegiem też nie tęsknię ale dobrze jest przeżyć odmienność zimy aby móc się cieszyć wspaniałością wiosny.

[Astra]

Niech się Wam śnieży

[kpwalski]

Aniu, dziękuję! Wprawdzie nie umiem stworzyć taki śnieg na obrazku ale u nas już od paru dni mamy śnieg na polach.

[bronczyk]

Kpwalski tęsknię do śniegu. Zapisuję sobie tekst i jak wnuki wpadną w święta to sobie poczytamy. Będzie bajkowo.
Wiecie, że dzieci przyzwyczajane od małego potrafią wyczuć piękno w najtrudniejszym wierszu. Nie opiszą doznań, ale czar słów je urzeka.
Astro taka zamyślona, zadumana i kobieca w emocjach. Piękny, osobisty liryk.
Mimozo mnie też czas ucieka, ale ty potrafisz go słowami zwolnić. Dobrze, że są wiersze o codziennym życiu, bez szaleństw i akcji trudniej świat piękna budować. Ty potrafisz.

[kpwalski]

Gałęzie drzew schyliły się mnie prosząc
by wstąpić w głąb i ujrzeć wewnątrz las
więc piękno drzew powierzę swoim oczom
niech ujrzą jak drży w słońcu igieł blask.

Paproci krzak bezradnie rozwarł liście,
przeminął już upalny, dobry czas,
nie może już zielenieć promieniście
i pośród mchu napuszać się jak paw.

Lecz droga mnie zaprasza w głąb zieleni
gdzie grube pnie jak palisady rząd
zakryły blask jarzących się promieni
i dźwiękiem harf wydają śpiewny ton.

Wsłuchany w głos trącanych wiatrem igieł
wędruję tam gdzie las najpiękniej brzmi,
wzruszony tym za czarem dźwięku idę
gdzie gra mój świat w cudownie, ciepłe dni.

Być może tam gdzieś spotkam moich marzeń
dziewczynę tak wspaniałą jak we śnie
i wówczas to być może mi okaże ,
że będzie las uwielbiać tak jak mnie.
Kp.

[Astra]

Staszku, piękny wiersz. Pozazdrościłam Tobie kontaktu z naturą. Z wiersza wynika, że jest u Ciebie jak w bajce
Zimą też na pewno jest pięknie

[kpwalski]

Dziękuję Aniu, zimą jest większość przyrody zakryta chociaż czasem mimo mrozu też jest pięknie. Śliczne tworzysz obrazki.

[bronczyk]

Kpwalski leśnymi duktami nas prowadzisz. Ja czar krajobrazu podziwiam i to mi wystarczy. Tobie spotkania życzę z wymarzoną dziewczyną.

[Astra]