Wacławie miło Cię zobaczyć w zdrowiu.
Trochę się tak rozglądam bez najmniejszego zamiaru pisania oczywiście, i nie do wiary jak cieszę się, że żyją ludzie z którymi kiedyś się kłóciłam.
Już nawet nie pamiętam o co.
Moje życie się wywróciło o 180 stopni, tylko wytłumacz mi z punktu widzenia ateisty ( zajrzę specjalnie jutro lub pojutrze) jak będzie Ci się chciało oczywiście,
dlaczego ciągle czuję obecność mojego chłopaka przy mnie, skoro w czerwcu będzie rocznica?
I czegokolwiek się tknę, idzie mi jak po maśle? A dzień zaczynam i dzień kończę myślą o Nim?
Czy kiedyś to przejdzie? Nie żebym chciała, bo dobrze mi z tym.
Pozdrawiam Lila
