Życie samotnych seniorów

[Jarosław II]

Napisał senesco

Jarosławie - ładny obrazek, ale nie masz wrażnie, że to odrobinę tchnie banałem?
Sielskość nie leczy ran, choć czasami koi duszę.
To takie symaptyczne: "nie istnieje problem, o którym nie myślę".
Sprawdza się tylko u tych, którzy problemu nie mają.

Czasami dobrze spojrzeć demonom w oczy, by dostrzec, że ani nie są wielkie, ani takie straszne, ani nie potrafią kąsać.

Ale wiem, każda dusza chce do raju.
Nawet tylko do namiastki raju.

Dałem ten obrazek, bo bywam tam i jest to miejsce dla mnie szczególne. Zawsze tam spotykam wspaniałych wiekowych ludzi z którymi spędzam wiele godzin na dyskusjach, rozważaniach a szczególnie ich wspomnieniach z czasów przedwojennych, wojennych i powojennych. O współczesności nie rozmawiamy. Nigdy nie rozmawialiśmy o samotności po prostu nie było czasu. A miejsce jakby wymarzone do samotności. Cisza, spokój, śpiew ptaków i słychać jak zapisywane są wspomnienia. Przeważnie po to tam się przyjeżdża. A w raju nie wiem jak jest, ale wyobrażam sobie, że nudno, bo o nic nie trzeba się troszczyć, zabiegać, a ile można wyleżeć na słońcu i pić Coca Colę.

[Arti]

sielskość lubię ...miła jest i pełna spokoju, koloru ...taki kawałek nieba.
Sąsiadka moja jest już po 90 - siątce, dziarska kobita, mieszka sama a że dobrze nam się gada na różne tematy toteż chętnie ją odwiedzam.

[Arti]

Napisał senesco

Sielskość nie leczy ran, choć czasami koi duszę.
To takie symaptyczne: "nie istnieje problem, o którym nie myślę".
Sprawdza się tylko u tych, którzy problemu nie mają.

Rany goi czas i dłubać w nich wspomnieniami jest niedawaniem możliwości ich gojenia.
hm, a problemy, problemy trzeba rozwiązywać samemu lub z pomocą ludzi póki się żyje.
Jest problem to i rozwiązanie problemu jest

[Kaima]

Jarku, żartowałam, mazowieckie krajobrazy są podobne do siebie... Wiem jednak, gdzie są Modzele, niedaleko Płońska, prawda? Ode mnie to jakieś 50 - 60 km.

[cha_ga]

A ja wam zazdroszczę takich właśnie sielskich widoków...tego mi brak, mieszkam na wsi, ale u nas krowy na łące już nikt nie zobaczy, koń, wóz, stada gęsi, kury? dawno zapomniane...to wspomnienia mojego dzieciństwa...inny swiat, którego już nie ma..

[hutkow]

Wczoraj byłem na leśnej działce
deszcz lał jak z cebra w moim lesie znalazłem kilka grzybków.



Dzisiaj znów jadę jest piękna słoneczna pogoda,
może znów wylazło kilka nowych.
Może pochodzę po okolicznym lesie,
jednak wątpię czy coś znajdę bo było wielu zbieraczy
mimo deszczu.

[Arti]

witajcie
dzień mam podeszczowy,słoneczny i chłodny.. idealny na ogródkową dłubaninę lecz przy wnuczkach żadna robota.
Może jutro uda mi się coś zacząć robić bo dziś tylko oględziny zrobiłam i zmęczenie czuję po babciowaniu.
jesiennie się robi.

widzę, że Edward zrobił zbiór grzybów na sos.

[weronika1]

Napisał senesco

Czasami dobrze spojrzeć demonom w oczy, by dostrzec, że ani nie są wielkie, ani takie straszne, ani nie potrafią kąsać.

Ale wiem, każda dusza chce do raju.
Nawet tylko do namiastki raju.

To prawda i my możemy sami sobie w tym pomóc - polecam krótki filmik:
https://www.youtube.com/watch?v=7i0oW73UASk
Warto kontrolować swoje myśli i życzenia, to pomaga.
pozdrawiam

[Arti]

Dobranoc

Lubmy się trochę

Nim się sny poetów ziszczą,
nim się wina dzban utoczy,
zanim szczęściem nam zabłyszczą
umęczone nasze oczy,
nim nas głupcy brać przestaną
na wypranych słów taniochę,
ludzie, gdy wstaniemy rano,
lubmy się trochę!

Nim na czoła włożym wieńce,
zanim przejrzą ślepe kuchnie,
nim weźmiemy się za ręce,
nim dokoła radość buchnie,
nim mentora nadętego
zajmą kalambury płoche,
ludzie, w środku dnia szarego
lubmy się trochę!

Nim w dziecinną się grzechotkę
zmieni kpiarski kaduceusz,
nim się zrobi miny słodkie
na kolejny jubileusz,
nim szarlotkę się upiecze
i zaprosi pannę Zochę,
ludzie, w swojski nasz odwieczerz
lubmy się trochę!

Pocieszajmy tym lubieniem
skołowane nasze główki,
nie próbujmy go zamieniać
na zaszczyty czy złotówki,
ty nas, drogo życia, prowadź,
a my, twym pokryci prochem,
aby idąc, nie zwariować -
lubmy się trochę!


Wojciech Młynarski
1974r.

[hutkow]

I tak Aniu pozostaliśmy sami,bo skutecznie przewietrzono
wątek.
Lubię humor Młynarskiego,teraz rzadko się udziela w tv,
i radio są inni,którzy mu nie dorównują.
U mnie ostatnio jak przed rokiem,
a mówią,że czas leczy rany.
Pogoda nie pomaga a szczególnie brak słoneczka,
dzisiaj przynajmniej nie pada deszcz.
Trzeba chyba pojechać na grzyby,
jednak samemu mi się nie chce,
w weekend może znajdą się chętni oby tylko nie było deszczu.
Życzę Ci Aniu miłego wieczoru.

[ŁucjaS]

"Lubmy się trochę!!!!!!!"
Hasło w sam raz na zbliżającą się jesień i przedzimie brrrr..

Co do grzybków to ciężkostrawne to, a z załączonej fotografii zaakceptowałabym jedną sztukę zaledwie jako przyprawę do krupniku, barszczu i sosu pieczeniowego ze względu na walory zapachowe i smakowe borowików. Pozostałe zostawiłabym w lesie bo ślicznie tam wyglądają.
Ostrożnie z grzybkami, naprawdę w pewnym wieku lepiej je podziwiać niż konsumować.
Ślicznie prezentują się na zdjęciach wykonanych na żywo w środowisku naturalnym. Są dobrym pretekstem do "włóczenia się po lesie" dla zdrowotności oczywiście.
Na załączonym zdjęciu niestety wyglądają na wymęczone i biedniutkie.
Jeden borowik to też wspaniałe trofeum a ile zapachu po wysuszeniu i dodaniu szczypty do potraw.
Nie dajmy się zwariować na tle grzybobrania. W końcu w sklepach również są sprzedawane. Ostatnio widziałam je w Lidlu.
Spacer po lesie pod pretekstem, uważam, jest bodaj ważniejszy niż grzybowe trofea.
Pozdrawiam z lasu właśnie,
Łucja.

[Kaima]

Dobry wieczór! Można?
Łucjo, ja grzybów nie zbieram, bo jestem za mało spostrzegawcza. Lubię jednak chodzić po lesie z grzybiarzami, którzy dosłownie spod moich nóg ratują piękne okazy. I nie mam nic przeciwko pełnym koszykom grzybów, zbieranych, oczywiście, w cywilizowany sposób. Lubię patrzeć na radość szczęśliwych znalazców, na wzajemne licytowanie się.
A w kuchni to nie tylko przyprawa - jest jeszcze bigos, pierogi, paszteciki, zupa grzybowa, duszone, smażone, marynowane...
Las też nie bardzo ucierpi, jeżeli będziemy go szanować. A o zdrowie niech każdy martwi się sam.

[Arti]

witam nocną porą
Dzień słoneczny miałam po dniu deszczowym toteż wyprowadziłam z domu wnuczki na przechadzkę a później umówiona byłam z koleżanką i przed zmrokiem wróciłam do domu. Blusa wywietrzyłam bo to jego pora wyjścia, kolacja, ogarnąć kuchnię trzeba było i siebie...

ooo i wreszcie nareszcie poziom miły

Jeszcze czwartek i piątek dyżuruję i koooooniec...już się cieszę.

Czas grzybobrania się zaczął widzę to po sprzedawcach grzybów na targowisku. Z grzybów to cieszy mnie widok czerwonych muchomorów, serio
Czasem kupuję boczniaki a lubię gąski zielone.
Na grzybobrania nie chadzam lecz po lesie lubię chodzić o każdej porze roku.

[Jolina]

Ja natomiast od dziecka uwielbiałam chodzić na grzyby.
Gorzej z ich czyszczeniem , przetwarzaniem.
Ostatnio to właściwie wszystko suszymy hmm. co za zapach.
Jak pisze Kaima... w iluż to wariantach bez suszonych grzybków ani rusz.
A zupę z nich uwielbiam i nie tylko na wigilię.
A smak bigosu bez grzybów?
A pierożki...?, uf, aż ślinka cieknie.
Ja z roku na rok jeden słój grzybków suszonych zostawiam, na wypadek nieurodzaju,
wtedy mam jak w banku.
Pozdrawiam wszystkich i uśmiech zostawiam.

[Kaima]

Dzień dobry! Budzę Was, śpiochy! Dzień słoneczny, chociaż chłodny, 10 st. Można na grzyby, można na rower, można...wiele rzeczy można. Miłego dnia życzę!

[senesco]

Napisał hutkow

I tak Aniu pozostaliśmy sami,bo skutecznie przewietrzono wątek.

Edwardzie, czyżbyś żałował?
Cisza to nie skutek wietrzenia wątku, ale to, czego oczekiwałeś.
O co postulowałeś.
Jest cisza, spokój, brak uniesień, namiętności, pewna nostalgia...
Nie ma tłoku.
Miałem wrażenie, że o to Ci chodzi.

Można to nazwać intymnością.
Ale można też czuć, że trochę tu ciasno.
Gdzie cię nie proszą, bywaj rzadko - mawiał mój ojciec.

To jest właśnie problem samotności.
Czasami jest w niej miejsce tylko dla dwojga.
Albo dla jednej/jednego.
Pozostali to tylko intruzi.

Z tego powodu uśmiechamy się w przestrzeń, mówimy w przestrzeń, spoglądamy we wspomnienia, albo "pod nogi", ale unikamy drugiego człowieka, który zakłóca nasz spokój, naszą rutynę, naszą bezpieczną ciszę.

Samotnik spotyka samotnika i bywa, że czuje się bardziej samotny, bo nie chciany, nie oczekiwany, nie dopasowany.

Jako profesjonalista odsyłam samotników do ludzi towarzyskich, nie samotnych. Bo choć trudno się przełamać, trudno przełamać towarzyskie lodowe bariery, to w końcu spotykasz się z kimś, kto lubi ludzi.
Gdy idziesz do samotników, często czujesz frustrację, bo dwoje, troje się już odnalazło i następnego nie potrzebują.

Samotnicy, Edwardzie, muszą pokochać ciszę, bo przecież nienawidzą zgiełku.

[Arti]

Napisał senesco

Gdzie cię nie proszą, bywaj rzadko - mawiał mój ojciec.

ho tym się nie kieruję jeśli chcę kogoś ze znajomych odwiedzić po prostu dzwonię czy ten ktoś jest w domu i ma chwilę na pogaduchy.
Zaproszenie wiąże się z przyjęciem a mnie nikt nie musi ugaszczać specjalnie...wpadam na herbatę i pogadać z tym kimś.. ten ktoś jest ważniejszy dla mnie niż zastawiony stół.
Czasem wezmę ze sobą coś do herbaty

[Jarosław II]

Napisał senesco

Samotnik spotyka samotnika i bywa, że czuje się bardziej samotny, bo nie chciany, nie oczekiwany, nie dopasowany.

Gdy idziesz do samotników, często czujesz frustrację, bo dwoje, troje się już odnalazło i następnego nie potrzebują.

Samotnicy, Edwardzie, muszą pokochać ciszę, bo przecież nienawidzą zgiełku.

Dziwne, że samotnik często stara się pochwalić swoją samotnością.

[polwieczna]

Mam wrażenie, że nie idzie o chwalenie, raczej nazwanie rzeczy po imieniu

[Jarosław II]

Napisał polwieczna

Mam wrażenie, że nie idzie o chwalenie, raczej nazwanie rzeczy po imieniu

Trzeba znaleźć sposób albo przynajmniej starać się próbować a nie zakładać szat pokutnych. Smuty człowiek zawsze będzie gorzej odbierany nawet miedzy samotnikami. Chyba, że liczy na współczucie towarzystwa.