Cztery Pory Roku ***ZIMA***

[tar-ninka]

. . . . . .

[tar-ninka]

. . . . . . . . . . .

[tar-ninka]

. . . . . . . . . . . .

25 grudnia - Boże Narodzenie
Gdy w Boże Narodzenie pola są zielone, na Wielkanoc będą śniegiem przyprószone.
Gdy w Narodzenie pogodnie, będzie tak cztery tygodnie.
Śnieg w Swięto Narodzenia, gdy na sady spadnie, kwitnąć będą obficie i prostak to zgadnie.
Na Boże Narodzenie, masz lutego widzenie.
W jakim blasku Bóg się rodzi, w takim cały styczeń chodzi.

[tar-ninka]

. . . . . . . . . . . . .

26 grudnia - Szczepana
Gdy na Szczepana błoto po kolana, na Zmartwychwstanie wytoczym sanie.
Na świętego Szczepana, bywa błoto po kolana.

[tar-ninka]

. . . . . . . . . .

[tar-ninka]

. . . . . . . . .

[tar-ninka]

. . . . . . . . .

. . . . . . .1 stycznia - Nowy Rok
Nowy Rok pogodny, zbiór będzie dorodny.
Minął wspaniały bal sylwestrowy,
Nowy Rok budzi się z bólem głowy.
Na Nowy Rok przybywa dnia na zajęczy skok.

[tar-ninka]

Gdy w styczniu woda huczy, to na wiosnę mróz dokuczy.

Kiedy styczeń mokry trzyma, zwykle bywa długa zima.

Styczeń, styczeń, wszystko studzi - rośliny, zwierzęta i ludzi.

Gdy styczeń jasny i biały, w lecie bywają upały.

Gdy styczeń zamglony, marzec zaśnieżony.

Gdy w styczniu mrozy i śniegi, będą stodoły po brzegi, gdy styczeń mrozów nie daje, prowadzi nieurodzaje.

Kiedy w styczniu lato, w lecie zima za to.

Styczeń rok stary z nowym styka, czasem zimnem do kości przenika, czasem w błocie utyka.

Styczeń mrozem trzeszczeć musi, wtedy chłopa plon przydusi.

Na stycznie i lute trzeba mieć konie kute.

Około początku roku mało w drzewach bywa soku, w ten czas ścięte nie próchnieją, ale raczej kamienieją.

[Kaima]

Taaaka zima!

[tar-ninka]

. . . . . . . . .


Baczyński Krzysztof Kamil

Ballada o trzech królach

Tajemnicę przesypując w sobie
jak w zamkniętej kadzi ziarno,
jechali trzej królowie
przez ziemię rudą i skwarną.

Wielbłąd kołysał jak maszt,
a piasek podobny do wody;
i myślał król: "Jestem młody,
a nie minął mnie wielki czas.
I zobaczę w purpurze rubinów
ogień, siły magiczny blask;
może stanę się mocniejszy od czynów
przez ten jeden, jedyny raz".

Tygrys prężył siłę jak wąż,
mięśnie w puchu grały jak harfa.
Na tygrysie jechał drugi mąż,
siwą grzywę w zamyśleniu szarpał.

"Teraz - myślał - po latach tylu,
gdy zobaczę, jak płomienie cudu drżą,
moje czary skarbów mi uchylą,
moje wróżby nabiegną krwią.


Ziemia pełna jak złoty orzech,
pęknie na niej skorupy głaz,
usta jaskiń diamentowych otworzy
przez ten jeden, jedyny raz."

Trzeci król na rybie
wielkiej jak wyspa jechał
przez stepy podobne szybie
błękitnej pod wiatru miechem.

Nucił: "Po latach stu
kwiat początku i końca ogień
w jedno koło związanych nut
gdy zobaczę, sam się stanę Bogiem.

W suche liście moich ciemnych ksiąg
spłynie mądrość odwiecznych gwiazd
i osiądzie w misie moich rąk
przez ten jeden, jedyny raz".

A w pałacach na lądach zielonych,
co jak sukno wzburzonej fali,
mieli króle trzej błękitne dzwony,
w których serca swe na co dzień chowali.

A tak śpiesznie biegli, że w pośpiechu
wzięli tylko myśli pełne grzechu.

Więc uklękli trzej królowie zadziwieni,
jak trzy słupy złocistego pyłu,
nie widząc, że się serca trzy po ziemi
wlokły z nimi jak psy smutne z tyłu.

I spojrzeli nagle wszyscy trzej,
gdzie dzieciątko jak kropla światła,
i ujrzeli, jak w pękniętych zwierciadłach,
w sobie - czarny, huczący lej.

I poczuli nagle serca trzy,
co jak pięści stężały od żalu.

Więc już w wielkim pokoju wracali,
kołysani przez zwierzęta jak przez sny.

Wielbłąd z wolna huśtał jak maszt,
tygrys cicho jak morze mruczał,
ryba smugą powietrza szła.

I płynęło, i szumiało w nich jak ruczaj.
Powracali, pośpieszali z wysokości
trzej królowie nauczeni miłości.

[Kaima]

Sobota, 7. stycznia. Imieniny obchodzą Julian i Lucjan.
A w ogóle jest zima... i minus 17 stopni.

[Kaima]

[tar-ninka]

Kaimo piękna jest ta twoja zima
Ja sobie taką namalowalam siedzac w ciepłym domku

. . . . . . . . .

[Kaima]

Tarninko, ładnie Ci się namalowało. Ja znalazłam też zimę jak malowanie...

[Kaima]

Zapamiętałam z podstawówki. Chyba napisała Maria Konopnicka.

Rzeka

Za tą głębią, za tym brodem,
Tam stanęła rzeka lodem.
Ani szumi, ani płynie,
Tylko duma w swej głębinie.

Gdzie jej wiosna.
Gdzie jej zorza?
Gdzie jej droga
Het, do morza?

Oj, ty rzeko, oj, ty sina
Lody tobie nie nowina,
Co rok zima więzi ciebie,
Co rok wichry mkną po niebie.



Aż znów przyjdzie
wiosna hoża
I popłyniesz
Het, do morza.

Nie na zawsze słonko gaśnie,
Nie na zawsze ziemia zaśnie,
Nie na zawsze więdnie kwiecie,
Nie na zawsze mróz na świecie.

Przyjdzie wiosna,
Przyjdzie hoża,
Pójdą rzeki
Het, do morza.

[Kaima]

Mówią, że "piątek - zły początek". A jeszcze 13. ...

[Kaima]

Zima, zima, zima wszędzie...

[Kaima]

http://liryka-liryka.blogspot.com/20...1_archive.html

Warto posłuchać "Elegii śnieżnej w wykonaniu Sławy Przybylskiej.

[Kaima]

Hej! Pamiętacie takie zabawy?

[Kaima]

Zima-retro.