Serdeczności W Podróży

[xys]

Kultura Botai - archeologiczna kultura z terenu dzisiejszego północnego Kazachstanu.

Prawdopodobnie twórcy tej kultury udomowili konia około 3500 lat p.n.e.

Badania tej kultury przeprowadzała Sandra Olsen i Alan Outran. Odkryto ślady ponad 160 chat i konstrukcji przypominającej zagrodę dla zwierząt. Przebadano także szkielety końskie znajdując dowody na udomowienie konia (szczuplejsze nogi, kości grzbietowe nosiły ślady dźwigania ciężarów), na szkliwie zębów wykryto charakterystyczne ślady po wędzidle. Dodatkowo w naczyniach wykryto resztki kobylego mleka[1].

Być może można łączyć czas udomowienia konia przez kulturę Botai z jedną z hipotez o pochodzeniu i ekspansji Indoeuropejczyków[2]

.Indoeuropejczycy – umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi, pochodzącymi wedle językoznawców od wspólnego praindoeuropejskiego korzenia. Dawniej wszystkich Indoeuropejczyków nazywano Ariami, obecnie nazwa ta jest używana jedynie w odniesieniu do ludów indoirańskich.

Wspólne korzenie języków indoeuropejskich nie są dziś w sposób poważny podważane. Używanie danego języka – funkcja mogąca ewoluować w czasie – nie musi jednak oznaczać pokrewieństwa etnicznego. Nic nie wskazuje, aby ludy innego pochodzenia etnicznego nie mogły przejmować języków indoeuropejskich wraz z ich rozprzestrzenieniem na obszarze Europy. Dotyczyć to mogłoby na przykład autochtonicznych ludów europejskich, mieszkających na tym kontynencie przed przybyciem ludów ze wschodu. Często również "nowi" przybysze po pewnym czasie przejmowali język indoeuropejski (np. tureccy Awarowie zarzucili w średniowieczu język ojczysty i przyjęli język słowiański). Tak więc identyfikacja języka z etnosem jest sprawą sporną, a dyskusja często w XX wieku zabarwiona ideologią. Jeszcze bardziej kontrowersyjna jest identyfikacja języka z narodem rozumianym wedle XIX i XX-wiecznych koncepcji. W takim podejściu można by dojść bowiem do przekonania, że wszyscy mieszkańcy Boliwii, mówiący w języku hiszpańskim – są Indoeuropejczykami.

Hipotetyczny przebieg ekspansji Indoeuropejczyków

Jednakowoż teza o ludach tworzących zespół pokrewnych populacji etnicznych, wywodząca się od tzw. Praindoeuropejczyków nadal istnieje i bywa utożsamiana z narodowymi obszarami Europy. Istnieją liczne teorie na temat domniemanej pierwotnej siedziby Indoeuropejczyków. W XIX wieku dominowała teoria, że Praindoeuropejczycy zamieszkiwali płaskowyż Pamiru. Niektórzy specjaliści łączą ten lud z tzw. kulturą grobów kurhanowych (zob. teoria kurhanowa). Nosiciele tej kultury zamieszkiwali tereny na północ od Morza Czarnego – od Kaukazu aż po Karpaty – między V i III tysiącleciem p.n.e. Według zwolenników tej teorii ekspansja ludów indoeuropejskich przebiegała w kierunku Indii, a następnie[potrzebne źródło] Persji, Bliskiego Wschodu i Europy (niektórzy sugerują jednoczesne przemieszczanie się Indoeuropejczyków z ich pierwotnych siedzib w kierunku Europy Wschodniej). Być może można łączyć ekspansję Indoeuropejczyków z udomowieniem konia przez kulturę Botai około 3,5 tys. lat p.n.e.[1].

Według innej teorii praojczyzną Indoeuropejczyków były tereny Azji Mniejszej (jest to tzw. hipoteza anatolijska, wysunął ją Colin Renfrew). Przypuszcza się, że starożytna ekspansja ludów indoeuropejskich była hamowana zarówno przez Azjanitów, jak i od północy przez ludy praugrofińskie.

Języki indoeuropejskie około roku 500 pne. (zaznaczono podział na kentum i satem)

Badania porównawcze języków indoeuropejskich (pochodzących od prajęzyka indoeuropejskiego) wskazują na stopniowe wyodrębnianie się poszczególnych współczesnych języków indoeuropejskich.

Ekspansja Indoeuropejczyków

http://upload.wikimedia.org/wikipedi..._expansion.png

Języki Indoeuropejskie ok r. 500 pne

http://upload.wikimedia.org/wikipedi..._Satem_map.png

[xys]

O Migracjach Ludzi z Afryki

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...migrations.jpg

http://en.wikipedia.org/wiki/Human_Y...DNA_haplogroup

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...aplogroups.png

http://en.wikipedia.org/wiki/Human_m...DNA_haplogroup

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...of_eurasia.jpg

[xys]

http://en.wikipedia.org/wiki/Prehistoric_Europe

[xys]

http://commons.wikimedia.org/wiki/At...ropean_history

[xys]

http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99...indoeuropejski

Należy podkreślić, że termin Indoeuropejczycy oznacza tu wspólnotę językową. Nie trzeba wiązać go jednoznacznie z określoną kulturą ani tym bardziej z określonymi cechami genetycznymi (rasą). Ludy indoeuropejskie zapewne często wchłaniały różne populacje nieindoeuropejskie, przejmując elementy ich kultury. Do ok. 1000 p.n.e. rozmaite ludy indoeuropejskie skolonizowały prawie całą Europę i znaczne obszary Azji (Azja Mniejsza, Azja Środkowa, część Indii).

[xys]

Podróż w czasie i przestrzeni uzmysławia złożoność.

Dlaczego nie powędrować razem.

[xys]

Jutro zajmę się Madziarami.

Dzisiaj dla zachęty przepis na halaszle z kociołka.

http://www.youtube.com/watch?v=rS5a86B6miU

Halászlé – tradycyjna węgierska zupa rybna. Pierwsze wzmianki w źródłach pisanych odnaleziono w wydanej w 1876 roku książce kucharskiej pt. Szegedi szakácskönyv[1] autorstwa Teresy Doleskó[2]. Znajduje się tam przepis na paprykarz rybny. Przepis polegał na tym, że wszystkie składniki potrzebne do jego przygotowania wrzucało się po prostu do garnka, co sprawiało, że potrawa była łatwa i szybka w przygotowaniu. Podstawą prawdziwej zupy rybnej powinna być dobra gatunkowo ryba, której mięso się nie rozpada podczas gotowania (głównie karp), papryka i duża ilość cebuli. Zupy rybnej nie należy przecierać. Wyjątkiem są tutaj okolice Segedynu (węg. Szeged), gdzie zupę się właśnie przeciera.
Mimo prostego przepisu na Węgrzech można spotkać wiele odmian tej zupy. Inną serwuje się nad Cisą, inną nad Dunajem, a jeszcze inną nad Balatonem czy w stanicach rybackich.

Tradycyjny paprykowy kolor

Podstawowe składniki

Ryba – najbardziej odpowiedni jest karp. Inne gatunki ryb mogą być jedynie uzupełnieniem, np. sum (harcsa)[3]. Białe mięso takich ryb jak szczupak czy sandacz jest mniej odpowiednie, gdyż rozpada się podczas gotowania. Ryby słonowodne nie są odpowiednie.
Cebula – najlepsza jest cebula żółta (vöröshagyma)[4]. Nie należy też stosować cebuli w proszku czy w kremie.
Papryka – Jako przyprawę daje się paprykę sproszkowaną – ostrą (erős paprika). Poza tym dodaje się też paprykę świeżo pokrojoną – zieloną (zöldpaprika)[5] albo ostrą paprykę czereśniową (cseresnyepaprika)[6] – jako składnik podstawowy. W łagodniejszych wersjach zupy stosuje się paprykę słodką (édes nemespaprika)[7].

Inne składniki

W zależności od regionu Węgier i od inwencji kucharza dodaje się różne inne składniki. Najczęściej spotykane to pomidory (paradicsom)[8], zielona papryka (zöldpaprika)[9], makaron (tészta)[10], ziemniaki (burgonya)[11]. Często, dla smaku, dodaje się do zupy ikrę (halikra)[12] oraz mlecz (haltej)[13][14].

[xys]

http://www.klub.senior.pl/f-profilak...ash=1384108067

Małowicz ala gulasz

[xys]

Leczo ala Makłowicz

http://www.youtube.com/watch?v=-E6heJCWR_Y

[xys]

Czytelnikom życzenia aby utrzymać naszą niepodległość.

Naród to język a patrotyzm to jedność narodowo-kęzykowa.

Język polski jest najtrudniejszy na świecie i najbardziej plastyczny. Wystarczy wspomnieć poetów.

Niechlujstwo i prymitywizm językowe, nowotwory to kroki w zanik wolności.

Nie przypadkowo opisywano tu Macedonię, której terytorium F.Y.R.O.M. jest trzykrotnie mniejsze od historycznego zasięgu Macedończyków - górali. Zachowali od starożytności swój język i przyjęli język słowiański aby wyodrębnić się od silnej presji zgreczania nacjonalizmu greckiego jak rusyfikacja czy germanizacj w zaborach.

Może przypadkowego gościa zastanowi istotna rola pielęgnowania czystości jężyka ojczystego dla zachowania dumnej tożsamości patriotycznej - nie tylko z powodu 95 rocznicy lecz i losów innych narodów i ich języków.

Moja rodzina w domach obecnie posługuje się na świecie polskim, niemieckim i angielskim.

Tylko ja jestem ostatnim samotnym Polakiem.

[xys]

Do kształtowania kultury narodowej należą od wczesnego dzieciństwa również smaki babcinej kuchni.

Ryby, sznycle po wiedeńsku, wołowina.

Kleik owsiany, zupa fasolowa, zacierkowa, rosól z kury z babcinym makaronem.

Po siedmioletnim pobycie poza krajem - zaskoczył mnie smak ogórka małosolnego u teściowej. To bardzo prosty symbol patriotyzmu.

[xys]

Polska straci ponownie niepodległość dzięki głupocie i prywacie - historia powtórzy się. Drugiej niepodległości nie odzyska się - al ekomu w Indo-Chinach na tym zalęży ???

[xys]

Polak Węgier dwa bratanki !

http://pl.wikipedia.org/wiki/Polak,_..._d o_szklanki

Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki (węg. Lengyel, Magyar – két jó barát, együtt harcol, s issza borát) – historyczne przysłowie obecnie występujące zarówno w języku polskim jak i węgierskim, krótka rymująca się formuła mówiąca o zażyłej przyjaźni i pokrewieństwie narodu polskiego i węgierskiego.

Węgrzy zajmowali szczególne miejsce w opiniach Polaków. Sympatia ta opierała się na głębokim przekonaniu Polaków o podobieństwie charakterów narodowych polskiego i węgierskiego, a wyrażającym się w porzekadle "Polak, Węgier dwa bratanki ..."[1]. Przysłowie mówi o specjalnym związku między dwoma europejskimi narodami i jest ewenementem niemającym podobieństw w żadnych innych relacjach, tak obecnie jak i wcześniej, względem dwóch narodów. Pierwotny tekst miał następujące brzmienie: "Węgier, Polak dwa bratanki i do konia i do szklanki. Oba zuchy, oba żwawi, niech im Pan Bóg błogosławi.[2]

Formuła powstała prawdopodobnie po upadku Konfederacji barskiej [3] wśród przywódców powstania antyrosyjskiego (z. Jakub Ignacy Bronicki), którzy znaleźli azyl polityczny w Austrii na Spiszu lub Preszowie[4]. W czasie konfederacji barskiej Preszów stał się siedzibą Rady Generalnej - naczelnej władzy konfederackiej. Tu też 13 października 1770 uchwalono Akt detronizacji Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Według A. Kaczorowskiego, w powiedzeniu tym chodzi o Górne Węgry, czyli Słowację (od IX do początków XX wieku Słowacja była częścią Węgier (zob. Zeplin, Spisz, Sarysz, Maurycy Beniowski)
Przeciwnikami idealizacji relacji węgiersko-polskich (galicyjskich) byli w XIX wieku głównie politycy upatrujący związanie sprawy polskiej najpierw z koalicją turecko-słowiańską, a następnie zjednoczeniem wszystkich Słowian pod berłem rosyjskim (panslawizm). Polityk i pisarz historyczny Michał Czajkowski vel Sadyk Pasza (początkowo w stronnictwie Adama Czartoryskiego), który w 1872 opuścił Turcję nawoływał do pojednania z Rosją oraz zjednoczenia wszystkich Słowian pod berłem cara Aleksandra II. Jednak argumenty panslawistów kierowane zarówno "do mężów stanu i do młodzieży Uniwersytetu" zostały w Galicji odrzucone - "Co tam Waćpan nam bajasz o Turkach i o Sławianach, my z Węgrami; oni z Cesarzem i my z nimi - oni przeciwko niemu i my z niemi, bo to widzisz Waćpan - Węgier, Polak dwa branki I do konia i do szklanki....". Reprezentant księcia Adama Czartoryskiego w Turynie napisał, że książę "nie może wchodzić w takie stosunki z barbarzyńskimi narodami, ... że to jest kraj katolicki, a tamten jeden muzułmański, w drugim schizma - że pierwej są Polacy katolikami jak Polakami"[5].

Dzień Przyjaźni Polsko-Węgierskiej

Dzień 23 marca

12 marca 2007 parlament węgierski przyjął deklarację uznającą dzień 23 marca Dniem Przyjaźni Polsko-Węgierskiej, deklarację poparło 324 posłów, nikt się nie wstrzymał, nikt nie był przeciw[6].
Analogiczną uchwałę 16 marca 2007[7] podjął przez aklamację Sejm RP.

[xys]

http://www.youtube.com/watch?v=_YJVO6jPaR0

"Węgier Polaka rad gości i słucha
W nowym znajomym znajdzie
zawsze druha"
Dziewczyna z Egeru, János Arany

Można stwierdzić, że zrodził się niespotykany w Europie fenomen przyjaźni i świadomości wspólnoty losu. Każde nowe pokolenie w zupełnie innych warunkach historycznych mogło powoływać się na tradycję tej przyjaźni, co wzmacniało pozytywny wizerunek jednego narodu w oczach drugiego.

Nie było powstań węgierskich ani polskich, w których nie uczestniczyliby Węgrzy i Polacy, a potem nie szukali schronienia tu i tam.

"Do Polski biegli,
gdy wszystko przyszło im stracić
i uchodzili na Węgry
bracia Polacy"
(Gyöorgy Rónay)

"Sprawa Polaków jest sprawą Europy. (...) Kto nie szanuje Polaków, kto nie błogosławi ich sprawiedliwego oręża, ten nie kocha (...) swej ojczyzny. (Lajos Kossuth, 1831)

Poczucie wspólnego losu pozostawiło wyraźny ślad w literaturze węgierskiej. W XIX wieku nie było poetów, pisarzy węgierskich, którzy by nie wypowiedzieli się w sprawie Polski, tak samo jak nie było poetów polskich, którzy nie podnieśliby głosu w obronie rewolucji węgierskiej w 1956 roku. Polska obecna jest również w poezji ludowej. Po upadku powstania Rákóczego, które rozpoczął z Polski (tablica pamiątkowa przy kościele św. Krzyża w Warszawie), "biegli" do Polski nie tylko przedstawiciele elit powstańczych, ale masowo chłopi - powstańcy.

„Do widzenia tobie!
Ojczyzną mi Polska.
Ojczyzną mi Polska.
Lecz płaczę po tobie."

[xys]

http://www.pl.n-mobile.net/galaxian/?873

[xys]

http://www.youtube.com/watch?v=i6OgNpGft5I

[xys]

http://www.youtube.com/watch?v=ZidrVnVvJ40

[xys]

http://www.youtube.com/watch?v=H87Xgd96tY4

[xys]

http://www.youtube.com/watch?v=8kCS9bi4LWs

[xys]

http://www.youtube.com/user/PolandMFA