Panna Jesienna...moje wiersze

[Pamira]

Irenko śliczny wierszyk, aż łezkę uroniłam. i przypomniałam sobie taką stara piosenkę ludową.
Na stare lata zrobiłam się jakaś sentymentalna. Pozwól, że tu zacytuję:

Gdzie ty jesteś chatko mała, com się w tobie wychowała?
W twoim progu matka stała, gdym ja ciebie opuszczała.
Czy jeszcze stoisz sobie, choć rodzice dawno w grobie?
Czy tam rośnie jabłoneczka, koło mego ogródeczka?

Czy kapliczka jeszcze stoi? Czy odziana w liść powoji?
Czy naprawił jej ktoś daszek? Czy się gnieździ pod nią ptaszek?
Czy tam w zielonej dolinie bystry strumyk sobie płynie?
I kościółek nasz kochany, a na wieży krzyż drewniany.

Co cię wspomnę to zapłaczę wiem, że ciebie nie zobaczę.
Bywaj chatko, bywaj mała, com się w tobie wychowała.
Bywaj chatko, bywaj miła, com się w tobie urodziła.
Ja do ciebie powędruję, progi twoje ucałuję.

[Irenna]

Mircia,dziękuję za słowa piosenki,nie znałam jej...
Ja chyba od zawsze byłam sentymentalna,a teraz
jeszcze się pogłębiło...ale nie jest mi z tym źle

[Irenna]

usłyszcie mnie
skopaną ziemię białoruską
usłyszcie nas
ludzi sponiewieranych nieludzko
przeciwko nam
tarcze najeżone wrogością
a my tylko mamy
czyste serca i nieuzbrojone ręce
my tylko chcemy
mieć wolny wybór
my tylko chcemy
wolności dla naszej ojczyzny...

usłyszcie więc nas
synów i córki tej ziemi
niech ona też znajdzie się
między sprawiedliwymi...

[Pamira]

Dlaczego tyle zła w narodzie, rodak przeciwko rodakowi. A by się wydawało, że Europa, to cywilizowane narody. Tylko siąść i płakać....

[Irenna]

a gdy deszcz pada
cieszą się wszyscy,
to nic że słońce uciekło,
że mokre są ulice,
krople spadają z nieba,
znaczą ścieżki na szybach,
zmywają kurz z parapetów
i jest czym oddychać...

deszczowy spacer zaliczam
z kotem uczepionym spódnicy,
on też chce się przewietrzyć
choć deszczu zbytnio nie lubi...

[Irenna]

wczesny ranek ściera łzy z szyby,
spływają kroplami na parapet,
słońce wstaje tak jakoś na niby,
zziębnięte naciąga na uszy czapkę

spoglądam na świat między strużkami wody,
i widzę ją,jak idzie wolnym krokiem,
jeszcze wcale się nie śpieszy,
ale niesie z sobą chłodne noce

omija kałuże na chodnikach,
tylko gołębie sobie nic z niej nie robią,
cieszą się z każdej kropli wody,
bo lato nie zadbało o nie

jeszcze zieleń króluje na drzewach,
jeszcze czasem tęcza pomaluje niebo,
lecz lato zamyka już drzwi za sobą,
w powietrzu snuje się zapach jesieni...

[Irenna]

jesień już nadchodzi
w towarzystwie nostalgii,
a ja chcę uciec od niej
w minionego lata magię,
jeszcze słońce na parapecie
rysuje esy floresy,
kot z lubością przymyka oczy,
chyba na coś poluje we śnie,
gdzieś uciekło to lato,
przemknęło szybko jak ptak,
czasem trochę dokuczyło,
ale jednak żal...

nad parującym kubkiem kawy
myśli kiwają się sennie,
ciemne wieczory i noce chłodne,
tak, to nadchodzi jesień...

[Irenna]

a on tak grał,
na ulicy pod domem,
jakby cały świat
o nim zapomniał,
a on tak grał,
wznosił do nieba swą muzykę,
ona dotykała serca,
kołysała duszę...

grajku samotny,
twoja gitara płacze,
niech niebo cię wysłucha
i w swej opiece ma cię...

[Irenna]

po cichu przemierzam noc
śniąc z otwartymi oczami,
witam księżyca nów
i Mleczną Drogę z gwiazdami

nad którąś z kolei kawą
tańczą moje sny,
unoszą się w obłoczku pary,
dmucham na nie,a kysz!

o jakiejś godzinie, gdy świta,
i słońce jeszcze w piżamie,
zmęczone sny zasypiają
marząc o niebieskich migdałach...

[enia60]

Irenko Twoje wiersze

na niedzielne popołudnie przy kawie

to najpiękniejsze chwile ,dziękuję

[Pamira]

Irenko mam podobne odczucia jak Enia

[Irenna]

Eniu ,Mirko ,z podziękowaniem za odwiedziny...

[Irenna]

gdy astrami świat zakwita,
to znaczy,że już wrzesień,
na drzewach jeszcze zieleń obfita,
ale gdzieś tam złoci się listek,
astry w ogrodach i kwiaciarniach
uśmiechają się do wszystkich,
spóźnionego motyla uwiodły kolorem,
zachwycony przysiadł na chwilę...

bukiecik astrów na stoliku kawiarnianym
kolorami rozjaśnia półmrok,
jakby chciał odpędzić w nieznane
natrętne jesienne smutki...

[Irenna]

cóż to takiego,
ano,jakaś niedogodność
z którą musisz się uporać
i wygłaskać jak kota,
czasem nie sposób go uciszyć
gdy daje porządnego kopa,
ale starasz się podnieść
i próbujesz go przechytrzyć,
czasem skrada się powoli,
zdradziecko,jak lis do kurnika,
nie wiadomo,gdzie ugryzie,
bywa więc,że zęby zaciskasz...

ból jak radość
nieodzowna część życia,
gdy przyjdzie w odwiedziny,
z oczu łzy wyciska...

[enia60]

ból jak radość
nieodzowna część życia,
gdy przyjdzie w odwiedziny,

z oczu łzy wyciska...

zdecydowanie tak

Irenko trafnie powiedziałaś
" to radość bo żyjesz ,a że boli no cóż to tylko ból "
dziękuje za te strofy

[Irenna]

Eniu,dziękuję!

[Irenna]

a liście spadają,spadają,
kolorowe motyle jesieni
z wiatrem powoli szybują,
jesień bawi się nimi,
podrzuca je i rozrzuca,
tka barwne dywany,
zakrywają nagą ziemię,
aby ciepło na zimę miała...

a liście spadają,spadają,
i nie wiem,czy cieszyć się,czy smucić,
choć tyle uroku w sobie mają,
jednak żal,że lato nie może wrócić...

[Pamira]

Irenko najpierw wiosna z majem wróci i to będzie nadzieja na lato.
Tylko musimy niestety trochę uzbroić się w cierpliwość i poczekać.

[Irenna]

Jaki piękny,słoneczny obrazek Mircia!Dziękuję za
komentarz...pewnie,że najpierw wiosna i maj,
ale fajnie by było,żeby jeszcze powróciły na trochę
letnie dni...

[Pamira]

Ja cieszyłabym się z ciepłej złotej jesieni nie koniecznie lata, ono już było.