Cztery Pory Roku *** ZIMA ***

[kpwalski]

Coś poszczuplał mi bałwanek
zlepiony przy płocie,
piękna czapka-nowy garnek
teraz leży w błocie.

Jeszcze wczoraj był brzuchaty
z krzywym kijem w ręce,
dziś kij puścił, brzuch zapadły.
Straszydło, nic więcej.

Taki piękny jeszcze wczoraj,
teraz pośmiewisko.
Jemu ciepło, to jest zmora
która topi wszystko.

Przecież wciąż panuje zima,
wietrze, nagoń mrozy
niech się bałwan znów nadyma,
gdy brzuszek obłożę.
Kp.


Dziękuję Władziu, za opracowanie i przytoczenie mojego wiersza!
Pozdrowienia dla wszystkich tu czytających!

[kpwalski]

Dla czego bałwan niema okularów
i nikt mu nie dał na oczy,
wystarczy lodu i patyków parę
aby wyglądał uroczo.

Być może bałwan, to nie profesor,
by groźnie spod szkieł spoglądać,
wolałby różu na policzki nieco,
niż w szkłach mieć minę zbyt mądrą.

A może bałwan chce być dziewczyną
jednak nie może to zmienić
ale w ogóle nie jego wina,
że w szatę śnieżną go wdzieli.

Stoi więc sobie na dworze bałwan,
ot, zwykła bryła śniegowa.
Po ziemię długi ma biały kaftan,
a wyżej bałwanią głowę.
Kp.

[kpwalski]

Mostek

Nadszedł luty ze śniegiem i mrozem,
wiatr zachodni porywisty zacina
tworząc zaspy na polach i drodze.
Choć spóźniona, nadeszła już zima.

W białe szaty ubrały się drzewa,
niby watą strojone choinki,
wiatr je strąca, gdy mocniej powiewa,
a śnieg sypie i stroi w śnieżynki.

Zamarzł strumyk, nie płynie w nim woda
tylko mostek nad lodem się wznosi
przepróchniały lecz wciąż nie upada,
kiedy zimą wichura wskroś kosi.

Pochyliły się trawy w okryciach,
zasypane, zgniecione pod śniegiem,
trochę żółte, niepewne przeżycia,
gdy je słońca obudzą promienie.
Kp.

[gjotka]

Witaj, Stanisławie. Dobrze, że już jesteś. Serdecznie pozdrawiam.

[kpwalski]

Zima
Wciąż śnieg gęsty sypie,
więc stoję przy oknie,
wyjść trudno gdzieś na dwór,
tak pada okropnie.

A ja nie chcę zimy
jej śnieżnych zawiei,
niech idzie za Bałtyk
i tam poszaleje.

Nie życzę też mrozów,
wolę ciepłą wiosnę,
gdy słońce się śmieje
i krokusy rosną.

Pragnę spacerować
po leśnej przestrzeni
pośród modrych kwiatków
i wśród traw zieleni.

Nie chcę, nie chcę zimy!
Ja za wiosną wzdycham.
Po co mi ta zima ?!
Ale kto mnie pyta?
Kp.

[tar-ninka]

Witam
Gjotko bałwankom nie marzną uszy bo ich nie mają
Staszku ja też nie chcę takiej zimy , też mi tęskno do wiosny
Fajnie że jesteś
O twoich wierszach sie nie wypowiadam
wiadomo są piękne

[kpwalski]

Czy mnie ktoś pyta,
czy też nie pyta
dzisiaj spożyję
pączków do syta.

Chociaż się stanę
bardziej okrągły
i kaloriami
brzuch się obciąży,

lecz poświęcenie
temu jest warte,
bowiem raz w roku
jest Słodki Czwartek.

Ale najlepiej
smakują one,
gdy je spożywam
w przyjaciół gronie.

Więc bardzo proszę
Was jak najprościej:
,,Pomóżcie dla mnie
zjeść te pyszności".
Kp.

Giotko, Władziu, i wszystkim tu obecnym życzę udanego i słodkiego dnia!

[tar-ninka]

Dziękuję Staszku za pączki smacznie wyglądają
a nie masz przypadkiem faworków wolę je od pączków
Gjotko gdzie się podziałaś

Już połowa lutego a co na to przysłowia ludowe?

14 luty - Jak Walenty nie poleje, to na wiosnę masz nadzieję.

14 luty - Gdy na Św. Walenty mróz, chowaj sanie, szykuj wóz.

14 luty - Święty Walenty bywa nieugięty.(mrozny)

[gjotka]

Rzeka

tak głośno szumiałaś
do przodu się rwałaś
niespokojna
wylewna
rzeko życia

jakaś ty jest szeroka
zarybiona głęboka
nieobjęta gołym okiem
myślałem

i oto
idę po wyschniętym dnie
zbieram do koszyka
nieme kamienie
znalazłem kilka porzuconych muszli
w których szumią wspomnienia

nic więcej

muł piasek porozrzucane patyki
zamykam oczy
siłą woli przywołuję na moment
daleki szmer

Józef Baran

Pozdrawiam Tar-ninko, Stanisławie

[kpwalski]

Władziu, gość to niewolnik więc proszę nie wybredzać.

Giotko, piękny Twój wysłany wiersz, wiele w nim przenośni dla tego mi się podoba.

[gjotka]

Nie wiem co to poezja...

***

Nie wiem co to poezja

nie wiem, po co i na co,

wiem, że czasami ludzie

czytają wiersze i płaczą.


Władysław Broniewski


Pozdrawiam. Stanisławie

[Stan_1939]

Dzień dobry
Jako że też jestem Stanisław, będę na tym wątku od dziś Stanisław II
"O zimo! Twoją piekność smętną, uciszenie
Lasów i rzadkie słońca złotego promienie
czuję dziś na kształt czaru i na kształt uroku,
Bom w życiu przeszedł na tę smętną porę roku,
Która wszystko ucisza i pod śniegiem chłonie.."
Juliusz Słowacki
Kto przekroczył "smugę cienia" ten wiersz nie tylko rozumie, ale i czuje.



Klik w obrazek
Obraz będzie większy, kiedy klikniesz w ikonkę prawym dolnym narożniku (obrazu)

[kpwalski]

Giotko, nie płakałem jeszcze z powodu wiersza ale często wybrane przez Ciebie wiersze mnie wzruszają. Dobrze, że jesteś.

Stan II, powinieneś być jako Stan-Super, takie piękne pokazy tworzysz. Stronka z obrazkami jest wyjątkowo wspaniała. Masz dar zdolności!

[kpwalski]

[/UR

Nie codziennie słońce świeci,
są dnie szare i śniegowe,
trzeba życie brać jak leci
nie schylając w smutku głowę.

Gdy zszarzeją dni w rutynę,
umysł niech marzenia wznieci.
Aby przeżyć mroźną zimę
musisz w czar fantazji wzlecieć.

Utkać w myślach piękno wiosny,
jej powaby i uroki
tworząc obraz ciepły, wzniosły,
by trudności pchnąć na boki.

Prosta droga-pejzaż w myślach
i na ustach uśmiech co dzień.
Tak iść trzeba po trudnościach
przy zimowej, złej pogodzie.
Kp.

[tar-ninka]

Staszku pięknie mądrze napisałeś

[gjotka]

Albo

Mówią że gdyby im było dane
przeżyć to wszystko po raz drugi
nie zmieniliby niczego
a przecież nie mają się za szczęśliwych
pogodzili się więc z życiem
i zdążyli pokochać siebie

albo też pojęli pod koniec
że nie jest lepsze życie
które nie zna trosk
I choć pociąga nas lekkość i niefrasobliwość
coś musi ważyć na wadze
na której położą nasze istnienie

Julia Hartwig

Tar-ninko, Stanisławie, Stanie-Super pozdrawiam Was bardzo serdecznie. Pięknie tworzycie

[kpwalski]

Przy drzwiach przychodni
stoi tłum ludzi,
trzęsą się strasznie
stojąc na chłodzie
lecz pielęgniarka
z postawą srogą
nie wpuszcza przez drzwi
jeszcze nikogo.
Nikt nie narzeka
i stoją w zgodzie
czy to deszcz leje,
czy o pogodzie.
Nagle cham jakiś
nic się nie boi,
idzie do przodu
i przy drzwiach stoi.
Pielęgniareczka
dziarska dziewczyna
wyszła naprzeciw
i za drzwi trzyma.
Tłum się oburzył
i krzyczy: panie,
niech pan w kolejce
za nami stanie!
Co to za ludzie
w dzisiejszym świecie,
pcha się przed nami
i do drzwi leci!
Ależ ja niosę
papiery wasze,
proszę wybaczyć...
bardzo się śpieszę...
Wtem wyszedł z tłumu
facet barczysty
i rzekł mu: panie,
bądź pan jak wszyscy.
Jeśli nie staniesz
pan do szeregu,
to pana ręcznie
zmuszę do tego!
Wszyscy jesteśmy
w kolejce chorzy.
Jak pan bezczelnie
włazić tak może?!
Zgarbił się facet
stojąc pod drzwiami
i rzekł cichutko:
moi kochani,
przepraszam bardzo,
że się odważę
ale ja jestem
waszym lekarzem.
Czy chcecie zatem,
mając to w względzie,
ażebym stanął
ostatni w rzędzie?
Kp.


Pozdrawiam Władzię, Giotkę i wszystkich tu zaglądających!

[gjotka]

Stanisławie, przeczytałam Twój wiersz i serdecznie się roześmiałam. Fantastyczny, cudowny wiersz

Dobrej nocy

[gjotka]

Marek Langowski - Przedwiośnie

https://www.youtube.com/watch?v=Oya2J6vbH5M

Spóźnione wyznanie

spotkali się po latach
na środku ulicy
i nie mogą się sobie nadziwić
że oboje tacy siwi
niczym przebierańcy udający prawdziwych
w commedia dell arte

ona przygłucha i on nie dosłyszy
mówi że daremnie przewędrował pół świata
jej zaś pozostało to miasto
przez wszystkie lata

"nawet nie wiesz jak cię kochałam"
krzyczy mu do ucha na całą ulicę
"omal z miłości nie oszalałam
lecz trzymałam wszystko w tajemnicy"

oglądają się za nimi ludzie
jak wręczają sobie słów zeschniętych bukiet
w których przez chwilę ożyło przedwiośnie
sprzed pięćdziesięciu wiosen

Józef Baran

Pozdrawiam

[kpwalski]

Giotko, piękny wiersz, dziękuję!
Często powracam do wspomnień w młodości.

Dziękuję za pochwałę mojego wiersza!!!