Dobre Wieści

[Alunia]

Marion, to naprawdę wspaniała wiadomość!!
Bardzo się cieszę razem z Tobą i Córką.
Pozdrawiam Was serdecznie

[Pani Slowikowa]

Napisał Marion

Moja córka Natalia podejmuje naukę w swojej uczelni po długiej walce z chorobą.
Prof. K. z naszej Kliniki zaplanowała dalsze leczenie (podtrzymujące) tak,aby jej to umożliwić .Odwieszamy więc "zdrowotny ,dziekański"

Marion, to cudowna cudowna wiadomosc.!!

Usciskaj Natalke mocno od nas

[tadeusz50]

Marion

Moja córka Natalia podejmuje naukę w swojej uczelni po długiej walce z chorobą.
Prof. K. z naszej Kliniki zaplanowała dalsze leczenie (podtrzymujące) tak,aby jej to umożliwić .Odwieszamy więc "zdrowotny ,dziekański"

Wspaniała wiadomość. Będziemy trzymać kciuki za każdy egzamin Natalki

[sarna2]

Takie wiadomości budują. Medycyna dała radę takiemu brzydalowi. Natalka ma dużo sił, więc wszystko będzie dobrze. Pozdrowienia.

[Jadzia_G]

Marion - cieszymy się z Tobą ........ czekałam kiedy napiszesz coś o córce. Pozdrawiam Was.

[nutaDo]

Napisał nutaDo

Wobec przeważających na forum złych wiadomości, opinii, które obrażają lub powodują wycofywanie wartościowych postaw - proszę i gorąco zachęcam:
piszmy o ludziach, którzy przez swoją działalność
w jakikolwiek sposób, dla dobra innych - zasługują na nasze nimi zainteresowanie.
Niech to będą ci wielcy i tacy zwykli z codziennego życia.
Warto pokazywać takich ludzi - może będzie to podpowiedź dla nas, dla naszych działań.
A na pewno doda odwagi i pozwoli radośniej spojrzeć na życie.

Jezuita - studia filozoficzne, teologiczne,muzyczne.
Harcmistrz. W czasie Powstania warszawskiego pozostał z rannymi, był świadkiem rozstrzeliwania przez Niemców rannych powstańców:

brakło mi Hostii. Niemiec powiedział mi: „I tobie też się należy, tylko nie ma już kul”.

Podczas powstania został awansowany na stopień podpułkownika i odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, podwójnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Był kapelanem akademickim uwielbianym przez młodzież, kazdą chwilę poświęcał na rozmowy i spowiedź.Śpiewał z ambony : Gdy wrócisz
- o nic cię nie zapytam,
a tylko cię przywitam...
jak gdyby nigdy nic,

Gdy wrócisz
- po wielu długich latach
zastaniesz pokój w kwiatach
- jak gdyby nigdy nic.
W 1950 r. o. Rostworowski został aresztowany w Łodzi. Dwa miesiące później przewieziono go do Warszawy i był przesłuchiwany 128 razy. Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go 6 września 1951 r. na 12 lat więzienia m.in. za usiłowanie obalenia przemocą ustroju państwa. Wyrok odsiedział we więzieniu mokotowskim i Wronkach, nie chciał opuścić więzienia, bo tam mógł pomagać innym więźniom: spowiadać i komunikować.
W 1956 odzyskał wolność, był duszpasterzem akademickim w Lublinie, następnie kierownikiem Polskiej sekcji Radia Watykańskiego. Był także poetą.
Pełen poświęcenia służył przede wszystkim tym najbardziej potrzebującym.
Zmarł w 1974r.

Jeżeli ktoś ma więcej wiadomości na temat ojca Tomasza - proszę o podzielenie się , może nawet wspomnieniami.

[ostatek]

Opowiem Wam historię zupełnie inną... bez powołania, bohaterstwa, wielkich czynów...

Był zwykłym człowiekiem. Życiorys spod sztancy. Urodził się, chodził do szkoły, pracował, miał żonę, dom, dwójkę dzieci... Nic niezwykłego... gdyby nie to, że był tak bardzo pomocny innym. Nigdy i nikomu nie odmówił pomocy i umiał o pomoc dla innych prosić innych...
Bez zapłaty, bez korzyści, bez oczekiwania na prośbę ani na wdzięczność.
"Tak trzeba" – mówił... czasami dodawał – "ktoś przecież musi pomóc".
Odszedł w 2001 roku przeżywszy 55 lat. Rak płuc, choć nigdy nie palił papierosów...

Bogdan... Wielki Mały Człowiek... z wadami, kompleksami, upadkami... i wielkością z której chyba sam nie zdawał sobie sprawy.

Nie zostawił po sobie wierszy ani wielkich zdobyczy materialnych. A jednak – na grobie leżą ciągle świeże kwiaty, a 1 listopada trudno znaleźć miejsce na postawienie kolejnego znicza...

Dziś - zamiast światełka - pamięć daję...

[nutaDo]

Ostatku - bardzo Ci dziękuję - wzruszyła mnie ta opowieść bez wielkich słów.
Są tacy ludzie wśród nas...
Trzeba to przekazywać koniecznie!
Pozwolę sobie dla Ciebie, nie wiem czy lubisz takie granie.
Wybacz, ale już jesień i tyle różnych ...."Jednego serca chcę i ciepłych słów"...
http://www.youtube.com/watch?v=ObgIP...eature=related

[nutaDo]

Wrócilismy ze spaceru, pachnie już wszędzie jesienią.
Kasztany pewnie wyzbierały wiewiórki, bo nie wiele nazbierałam.
Życzę wszystkim miłego wypoczynku.

[nutaDo]

Jego ideą etyczną , było poszanowanie życia, :Jestem życiem, które pragnie żyć, pośród życia, które pragnie żyć, konsekwencją tego programu etycznego jest obowiązek ratowania życia i łagodzenia cierpienia. Głosił, że cześć dla życia wymaga od człowieka szacunku, nie tylko wobec ludzi, ale także wobec zwierząt, a nawet roślin, zakazując ich bezmyślnego niszczenia.
Będąc zdecydowanym pacyfistą po II wojnie światowej angażował się w ruch przeciwko wyścigowi zbrojeń.

Syn pastora, studia teologia luterańska, filozofia, medycyna i nauka gry na organach.
Wyjeżdża do Afryki /Gabon/, gdzie jako lekarz zakłada wraz z żoną szpital, później leprozorium.Aby zdobyć środki na utrzymanie szpitala koncertuje w Europie i wygłasza odczyty.
Nigdy nie patrzył na wyznanie czy też narodowość, nikogo nie przekonywał, szanował poglądy innych. Pracowali z nim zarówno chrześcijanie jak i buddyści i Żydzi, byli to lekarze z różnych krajów.
W 1952 r otrzymuje Pokojową Nagrodę Nobla.
Zyje pełen poświęcenia w niesieniu pomocy, ratunku chorym, a także w pracy duszpasterskiej - wraz ze swoją żoną- wśród najbiedniejszych w Afryce I tam umiera.

* Dopóki człowiek nie obejmie współczuciem wszystkich żywych stworzeń, dopóty on sam nie będzie mógł żyć w pokoju.

* Groby żołnierzy są najlepszymi kazaniami o pokoju.

[nutaDo]

A.Schweizer - * Najpiękniejsza przyjaźń istnieje między ludźmi, którzy wiele od siebie oczekują, ale niczego nie żądają.*
* Prawdziwy czyn nie czyni wrzawy.*

[nutaDo]

Popatrzmy na ptaki i piękne zdjęcia.
To jest dobra wiadomość, bo jeszcze są miejsca w Polsce, gdzie można w spokoju obcować z pięknem przyrody.

http://www.youtube.com/watch?v=w3qnh...eature=related

[nutaDo]

Wierzę w opiekę i pomoc Aniołów.
Piszę to na wątku "dobre wieści", bo to dla mnie jest coś wspaniałego, coś co zawsze podtrzymuje. A przeżyłam chwile, których nikomu nie życzę i wiem, że tylko ta pomoc jest pewna.

[Ziomeczek]

Serdecznie witam wszystkich forumowiczów!!!
I ja się chciałam podzielić wiadomością dla mnie radosną. Udało połączyć mi się wreszcie opiekę nad półtoraroczną Emilką (bez której nie wyobrażam sobie już życia) z powrotem do realizacji marzeń zawodowych (doktorat wciąż pozostaje w sferze mych marzeń).
Moja radość byłaby jeszcze większa, jeśli znalazłabym wśród Państwa osoby chętne do wypełnienia anonimowej ankiety (zakreślanie wybranych odpowiedzi). Dotyczy ona aktywności, stanu zdrowia oraz oczekiwań zdrowotnych. Piszę pracę w Instytucie Pedagogiki i aktualnie poszukuję KOBIET z WYKSZTAŁCENIEM WYŻSZYM w wieku 55-70 LAT. BYłabym wdzięczna za kontakt na mój adres mailowy, a prześlę ankietę.
Życzę Wam wszystkim stopniowego realizowania marzeń, bo jak powiedział mi ktoś kiedyś w życzeniach: "życzę Ci spełnienia wszystkich marzeń - no może poza jednym, byś wciąż miała do czego dążyć".
MOc uśmiechów z Lublina!!!!

[nutaDo]

Znamy Ordonkę jako piosenkarkę, tancerkę zaś w prawdziwym życiu była wspaniałym człowiekiem.
Pochodziła z rodziny kolejarza. Jej talent dojrzał i wykształcił
niepowtarzalny styl Fryderyk Jarosy.
Wyszła za mąż za hrabiego Michała Tyszkiewicza autora tekstów jej piosenek.
Tragedia życia Ordonówny zaczyna się w 1939 r, kiedy zostaje uwięziona na Pawiaku. Po uwolnieniu przy pomocy męża, wyjeżdża do Wilna. Po wkroczeniu Rosjan, NKWD aresztuje ją i następuje wywózka do Uzbekistanu. Chore płuca nie wytrzymują straszliwych warunków w łagrze.
Porozumienie Sikorski-Majski daje możliwość przedostania się do II Korpusu Polskiego.Zajmuje się tutaj organizowaniem pomocy dla dzieci polskich wygnańców, szukających pomocy, ratunku. Opisała to w książce "Tułacze dzieci".
Choroba płuc postępuje, mimo to w tym trudnym czasie śpiewała i tańczyła dla żołnierzy, malowała, pisała. Kiedy jednak w końcu gdzieś w Indiach odnalazła męża, była już tylko cieniem dawnej Hanki. Chyba tylko upór i wola życia sprawiły, że walczyła z chorobą. Przegrała tę walkę dopiero w 1950 roku w Bejrucie.

http://www.youtube.com/watch?v=Gere_K02mGE

[nutaDo]

Pałac w Rogalinie.
Rzeczpospolita podaje, że

Zakończył się remont monumentalnej barokowej rezydencji Raczyńskich w Wielkopolsce. Teraz czas na urządzanie wnętrz

Niemiecki oficer, w czasie wojny komendant utworzonej w pałacu Hitlerjugend Gebietsfuhrerschule. – Przyjechał tu kilka lat temu z wycieczką. Opowiadał, co w czasie wojny działo się w pałacu. Oddał nam przedmioty, które wtedy zabrał stąd na pamiątkę. Podarował też kilka innych, kupionych na aukcjach, które jego zdaniem były własnością Raczyńskich – dodaje Ewa Leszczyńska./Muzeum Nar.w poznaniu/

Cieszą takie dobrowolne zwroty.

[nutaDo]

Nagrodę z fizyki otrzymali uczeni za wynalezienie fotografii cyfrowej i technikę przesyłania danych światłowodami
Noblista Charles K. Kao prowadził badania nad transmisją światła we włóknach optycznych

/Rzeczpospolita/

[nutaDo]

z okazji 5000 odwiedzin dedykuję wszystkim czekającym na dobre wieści i dzielącym się dobrymi wiadomościami piosenkę:

"Gwiazda miłości"w wykonaniu Haliny Kunickiej:

http://www.youtube.com/watch?v=4YfYz...eature=related

Życzę spokojnej nocy

[nutaDo]

...dopiero dzisiaj przejrzałam wątek: Rocznice klubikowe i znalazłam życzenia z okazji I rocznicy mego pobytu w Klubie.

Serdecznie dziękuję:Jolita, Mimoza, Largetto, Liduszka, Marzena79, Dziewiątka, Ostatek, Bogda za pamięc i dobre życzenia.

Aby jakoś zrekompensować moje przeoczenie dla Was i dla wszystkich Klubowiczów:

Tadeusz Nalepa - Modlitwa /...Panie, daj mi szansę jeszcze raz/

http://www.dailymotion.pl/relevance/...modlitwa_music

[nutaDo]

Z tych zwyczajnych ludzi - pochodziła z rodziny wielodzietnej - 11 rodzeństwa, ale to było dawno i nie takie wtedy niezwykłe.
W rodzinie bieda nie do wyobrażenia w naszych czasach.
Do dzisiaj widzę jej oburzenie, gdy znajdywała na ulicy wyrzucony chleb.
Zadnego wykształcenia, zdolności w rękach: hafty artystyczne, przepiękne, wykonywane ukradkiem.
Małżeństwo - mąż okazał się alkoholikiem okresowego picia i wtedy życie zamieniało się w koszmar awantur, zanieczyszczania mieszkania i przymusowego zdobywania alkoholu dla niego.
W tych warunkach wychowała czworo dzieci, heroicznie walczyła by byli uczciwymi, wykształconymi ludźmi - osiągnęła to! Załozyli rodziny. Działają w hospicjum, pełni poświęcenia /dwoje/. Wzajemnie pomagaja sobie w trudach życia, a także innym szczegolnie samotnym, niedołężnym.
Pod koniec życia zachorowała - rak, cierpienie, kilka lat. I nie było problemu z opieką: jej dzieci były z nią.
I cóż tu jeszcze, małżeństwo trwało do śmierci męża.
Zawsze uczciwa, zapracowana ponad siły, prowadząca dom pachnący czystością i ten jej uśmiech czesto przez łzy.
Muszę dodać: mówiła, że siły czerpie z wiary.