Popisane fotografie

[kara mazow]

W ramach porządków przedwielkanocnych, przejrzałam swoje szuflady. Trochę w nich myśli wplątanych w fotografie. Strumień myśli różny, często obok fotografii, jednak to ona każdorazowo była źródłem, bez niej nie byłoby wersu.
Macie Państwo podobne szuflady? Z nadzieją pytam, gdyż moja szuflada po przeglądzie okazała się być nawet nie szufladką, ot kopertą tylko na kwitów parę.
Zapraszam serdecznie.

[kara mazow]

Śniegutek

Między czwartkiem a sobotą
przyszło na świat takie oto
bezimienne, bezubranne,
chłodu dreszczem przewiązane,
soplowate, półdziurawe
z nieba strony lewoprawej,
minus osiem w mrozu pąkach,
jakby lodu miraż, błonka
w ornamencie styczniodniowym -
kształtodziwny ślad zimowy.
Imię dałam mu w papierku
po miętowych chwilach w Ełku,
albo w innym światobycie...
I tak zaczął śnieżne życie
Pan Śniegutek Rymoblady,
który teraz z dna szuflady
wyprowadza na manowce
parę zmyśleń w wielkiej kropce.

[zen]

Owszem szuflady mam, ale od pewnego czasu zamiast kopert znajduje się w nich wiele albumów. Zaczęłam je tworzyć chyba wtedy gdy zrozumiałam że to już ten czas.
Każde zdjęcie jest podpisane, często również opisana sytuacja, wklejone są również materiały mówiące o różnych ważnych dla mnie wydarzeniach.
Albumy chętnie przeglądane są przez rodzinę, znajomych. Przyjdzie czas że i do nich zaglądnie Emilka, moja prawnuczka.
Z przerażeniem patrzę na album pierwszy i drugi, tam jest więcej fotografii osób zmarłych niż żywych.

[kara mazow]

Zakładnik

Ślepiem obiektywu ukradkiem
sondujesz jak się trzymam
w plątaninie sznurków traw
i Bóg wie czego

Odgadłem cię po wahaniu
jesteś tą małą znad rzeki
co strąciła gniazdo jaskółkom
wciąż piegowata i głupia
napisałaś wiersz o syrence
też głupi Potykasz się
o słowa a warto o kamienie
Dlatego tu jestem
I dla ptaków
Mogą odlecieć jak umysł

[kara mazow]

Napisał zen

Owszem szuflady mam, ale od pewnego czasu zamiast kopert znajduje się w nich wiele albumów. Zaczęłam je tworzyć chyba wtedy gdy zrozumiałam że to już ten czas.
Każde zdjęcie jest podpisane, często również opisana sytuacja, wklejone są również materiały mówiące o różnych ważnych dla mnie wydarzeniach.
Albumy chętnie przeglądane są przez rodzinę, znajomych. Przyjdzie czas że i do nich zaglądnie Emilka, moja prawnuczka.
Z przerażeniem patrzę na album pierwszy i drugi, tam jest więcej fotografii osób zmarłych niż żywych.

Witaj Zen:-)
jak miło, że wpadłaś:-) Uświadomiłaś mi, że żadne z moich zdjęć, z tamtych, odległych czasów, nie jest opisane... A to już najwyższa pora.

[kara mazow]

namaluję ci anioła w sukience
takiego sprzed czwartej nad ranem
kiedy spływa przez pięter poręcze
na lamówce z baniek mydlanych

[kara mazow]

Lwy zimy

Lwy zimy skryły się w moim lesie.
Do niedawna udawały szarą jesień,
w wykrotach sypiały i chaszczach,
i pazury ostrzyły, nocą zwłaszcza.
Zamierzałam oswoić je wiosną,
kiedy chaszcze łopianem porosną,
nie zdążyłam. Zaryczały dziś basem,
okrążyły las zmrożonym atłasem,
wiatr ze świstem spuściły z uwięzi,
więc z obawy na najbliższej gałęzi
wiszę teraz jak liść dębu brązowy.
Sfrunę, gdy lwy wyruszą na łowy
i opiszę, chodząc po ich śladach,
co lew zimy w moim lesie podjada.

[donka]

Karo pięknie zaczęłaś swój wątek, tylko co z tego, że mamy szuflady, mamy albumy.... kto jednak tak opisze fotografie jak Ty? Piszę oczywiście w swoim imieniu, bo wiem, że na naszym forum jest dużo zdolnych, utalentowanych seniorek i seniorów......wspaniale byłoby, gdyby wyciągali fotografie z lamusa opatrując je poetyckim opisem. / A może niekoniecznie poetyckim? /

[kara mazow]

Witaj Donko:-)
ależ oczywiście po stokroć masz rację, jeśli fotografia ma emocjonalne znaczenie dla właściciela i zechce ją pokazać, i jeszcze coś o niej opowiedzieć, dlaczego nie?:-)
Czasami zresztą i bez słów się obędzie pewnie, bo fotografia sama przemówi, prawda?

[kara mazow]

Wędrówki z Olą

Ma dziesięć lat, kolorowe sandałki,
przyrodniego brata i apetyt na galop.
Niebo maluje błękitem paryskim,
pasą się na nim niespętane konie.
Napisz o mnie wiersz, prosi.
Więc piszę o hetmanie, Tatarach
skulonych wśród głazów Podlasia,
o głuchej synagodze i chłopcu
z fotografii, który umarł dawno.
Napisz, że lubię cmentarze i lody
a w jurcie rozbiłam o skrzynię kolano.
Napiszę Olu.
To jeszcze napisz, że kot zaginął,
ten czarny spod meczetu,
że wspięłam się na wzgórze,
gdzie drewniana dziewanna i motyle.
Napiszę.
Nie zapomnij o pierogach z jagodami.
A potem napisz, że cię kocham.

[donka]

Karo - świetne.....muszę sprzedać dalej - nie na forum....można? Przepraszam myślałam o psie ze słabymi nerwami....ale wiersz o wędrówkach z Olą też wart by go czytano....ma klimat, który bardzo lubię.

[kara mazow]

Napisał donka

Karo - świetne.....muszę sprzedać dalej - nie na forum....można? Przepraszam myślałam o psie ze słabymi nerwami....ale wiersz o wędrówkach z Olą też wart by go czytano....ma klimat, który bardzo lubię.

Proszę bardzo, przecież o to chodzi, by się uśmiechnąć:-)

[kara mazow]

Moje miasto

Moje miasto, sędziwa staruszka,
kruszynka w patosie historii,
pomieszkuje w kamienicy nad rzeką,
zapomina o wiedeńskiej wiktorii.
Rano ściera sen z okien zamkowych,
karmi koty bezpańskie w browarze,
bułkę kupi, posmaruje masłem,
radio włączy, pokrąży nad stawem.

Moje miasto, staruszka wiekowa,
z barokowym ażurem we włosach,
płucze chmury w fontannie Neptuna,
parkiem przemknie siwiutka, niebosa.
Dzieciom ciasto drożdżowe upiecze,
teatr wesprze biletem ulgowym,
nie pomyli granitu z granatem,
ani znaku od Boga z drogowym.

Moje miasto, staruszka uliczna,
z glorią życia tętniącą nad głową,
z tolerancją wyplątuje pamięć
z dna wieczoru w pokoju stołowym.
Przedreptała od krańca po kraniec
akademie, schody, cień cmentarzy,
teraz z niemym gawędzi łabędziem,
podglądając niebieskich włodarzy.

[kara mazow]

Niepamięć

Przejrzałam się już dawno
na wylot
Przypadki nie istnieją

Wiosną od guza na czole
zacznę zmyślać żółte sandałki

[kara mazow]

Mit

Jednoczą nas
nieuporządkowane zamiary,
wadliwe mechanizmy dnia,
kot na drewnianym parapecie,
nawet metaliczny dźwięk trąbki
w starym francuskim filmie
i za ciężki plecak z termosem.
Zacierają się kontury blizn,
jaśnieją wzorki na salaterce.

Życie góruje nad mitem,
tylko w szczegółach jest mniej frapujące.

[donka]

Karo po włączeniu komputera zaglądam do skrzynki pocztowej.... nie tej co wisi na drzwiach domu, potem na " Apel i prośbę" czy nie ma przypadkiem złych wiadomości, a potem do Ciebie, jeśli widzę że coś przybyło. Cieszę się tym nowym wątkiem i każdym Twoim wierszem. Dzisiejszy przeczytałam sobie trzy razy.

[maluna]

A to pamiątka po mojej mamie, a właściwie zdjęcie należało
do ojca, bo jemu jest dedykowane...

....
Pomyślę i może coś o tym napiszę...

[kara mazow]

Napisał donka

Karo po włączeniu komputera zaglądam do skrzynki pocztowej.... nie tej co wisi na drzwiach domu, potem na " Apel i prośbę" czy nie ma przypadkiem złych wiadomości, a potem do Ciebie, jeśli widzę że coś przybyło. Cieszę się tym nowym wątkiem i każdym Twoim wierszem. Dzisiejszy przeczytałam sobie trzy razy.

Donko, witaj, jak miło otworzyłaś mi popołudniową sobotę. Dziękuję.

[kara mazow]

[quote=maluna21]A to pamiątka po mojej mamie, a właściwie zdjęcie należało do ojca, bo jemu jest dedykowane...
Pomyślę i może coś o tym napiszę...[/QUOTE

Witaj Maluno:-)
Jejku, napisz koniecznie, bardzo, bardzo proszę

Dopisuję: i koniecznie napisz, ile mama miała wówczas lat :-)

[kara mazow]

Jestem dzieckiem i niewiele rozumiem,
jeszcze mogę nie rozumieć albo udawać.
Taka gra. W słodko gorzko, czerń i biel.
Obrywam płatki kwiatom. Do koszyczka.
Koszyczek czeka na dzwoneczek.
Gdy zadzwoni, paluszki sięgną w głąb,
pochwycą płatki bladoróżowej piwonii.
Rajskie ptaki zawirują nad placem.

Po dzwonku z kąta wychodzi cisza.
Ma zaciśnięte usta i zielony sweter z guzikami.
Ze strachu dórzy z dyktanda nie chce dorosnąć,
zostaje stołem pod którym łatwo się ukryć.
Sznurowadła splątane z tabliczką mnożenia
płyną wtedy najdłuższą rzeką w stronę syrenki.
Stoi zmarznięta nad brzegiem.
Znowu zgubiła czapkę i drogę.
Za karę spóźnia się tramwaj i okres mamie
a lodów nie ma wcale.